De taxi waarin ik mij bevind, stopt langzaam voor een enorm hotel.
'Hier is het mevrouw. Ik hoop dat u een leuke tijd tegemoet gaat,' antwoordt de chauffeur. Ik bedank de man, tevens ook voor het uitladen van mijn bagage, wat maar bestaat uit één kleine koffer, en betaal het bedrag dat de rit gekost heeft. Het tentje waar ik immers in woon, heeft weinig ruimte om een grote hoeveelheid kleding en schoenen uit te stallen.
De kleding die ik heb, is allemaal ingepakt in de koffer meegegaan.
Als ik de studio inloop, kijk ik mijn ogen uit. Het is een enorme studio. 'Hoe zou je hier in hemelsnaam de weg kunnen vinden?' vraag ik me af.
Ik vind het nog steeds een wonder dat ik überhaupt ben gebeld om te horen dat ik door de voorrondes ben heen gekomen. Mijzelf vind ik namelijk niet het allerknapste meisje en de grootste ben ik ook zeker niet, terwijl dat ook meestal een eis is bij het aanmelden voor de voorrondes van een missverkiezing.
Na even rond te hebben gekeken, vind ik dan uiteindelijk toch de receptie.
'Goedendag mevrouw,' zeg ik beleefd tegen de receptioniste die achter de balie zit. 'Ik kom voor de missverkiezing.' De receptioniste geeft aan dat ik studio 8 moet zijn en legt de weg aan me uit. Ook wenst ze me succes. Waarschijnlijk is de concurrentie moordend. 'De hele tijd rechtdoor en dan naar rechts,' herhaal ik in mijn hoofd.
Vlak voor mij zie ik iemand lopen. Het is een dun en vrij lang meisje met halflang bruin haar. Zij sleurt ook een koffer achter zich aan.
Het blijkt dat het meisje voor me ook in studio 8 moet zijn. Ik volg haar naar binnen toe.
Nadat ze het bruinharige meisje is geholpen door een jonge vrouw, waarschijnlijk een assistente, komt de vrouw naar me toe. 'En jij bent?' vraagt ze een beetje onzeker. Het lijkt er wel op alsof ze mij helemaal niet verwacht hier. Alsof ik hier niet thuis hoor. 'Ik ben Tohru Honda, mevrouw,' antwoord ik netjes. 'Oh, Tohru. Natuurlijk. Dat had ik kunnen weten. En zeg maar Stacy, hoor. Ik ben de productie-assistente.' We schudden elkaar de hand.
'Ik zal je naar je kleedkamer leiden,' vertelt de assistente. Ik word geleid naar de eerste kleedkamer aan de linkerkant. Ik maak een kleine buiging. 'Dank u wel, mevrouw.' De assistente kijkt me een beetje afkeurend aan. 'Dank je wel, Stacy... Dat bedoelde ik.'
Ik loop mijn kleedkamer in en kijk opnieuw verbijsterd rond. Deze kleedkamer is zelfs nog groter dan mijn tentje en die vind ik al best groot.
Goede vraag van xTurtly in het andere topic! Of ik even kaders wilde zetten, dus bij deze
Jullie komen nu aan in een studio, waar alles wordt opgenomen en er misschien ook live-uitzendingen komen. Daar heeft ieder haar eigen kleedkamer en zijn er ruimtes voor visagie en styling bijvoorbeeld. De rest van de tijd brengen jullie door in een hotel, waar ieder haar eigen kamer heeft. In principe leef je in die twee gebouwen, tenzij ik anders vermeld. In het hotel zijn ook de nodige andere ruimtes aanwezig zoals bijvoorbeeld een sportruimte en vergaderzalen, die zijn afgehuurd zodat jullie ze kunnen gebruiken als oefenruimtes en dergelijke.
Eenmaal aangekomen, stap ik vol enthousiasme uit de taxi. Ik kijk mijn ogen uit. Op de hoek zie ik een klein winkeltje met stoffen. Ik kan het niet laten, en loop er nog even snel naar binnen. Niet veel later kom ik, met uiteraard 2 extra volle tassen, de winkel uit.
Daarna loop ik snel de studio in.
"Zo te zien ben jij Meaghan," zegt een vrouw die op me af gelopen komt.
"Dat klopt," antwoord ik, vriendelijk steek ik mijn hand uit om haar een hand te geven.
"Stacy, de productie assistente," stelt de vrouw zich voor, "volg mij maar." Zo word ik naar de kleedkamers geleid.
"Koffie, thee?" vraagt Stacy zodra ik in mijn kamer sta.
"Heb je toevallig Late Macchiato?" vraag ik met een glimlach.
"Dat moeten we wel kunnen regelen voor je."
"Dan dat graag, dank je!" Stacy knikt en loopt mijn kamer weer uit.
Ik zie op een tafeltje mijn naaimachine al staan. Die had ik al eerder laten bezorgen, omdat ik anders wel erg veel mee moest nemen. Ik zet mijn nieuw gekochte stoffen er naast, en begin dan met het uitpakken van mijn koffer.
Opeens stopt de auto en zijn we schijnbaar op plaats van bestemming gearriveerd.
Ik kijk naar buiten en zie een hotel en studio.
'Hmmm, not too bad.'
Ik gebaar naar de chauffeur van de retro rode taxi om uit te stappen.
'Kun jij mijn koffers naar binnen brengen, darling?'
Ik werp hem een kushandje toe en loop heupwiegend naar binnen.
Achter mij werkt de chauffeur zich in het zweet om vijf zware koffers uit de auto te halen en achter mij neer te zetten.
Als hij klaar is draai ik mij om.
'Nee niet hier neerzetten! Naar boven, please'. Ik geef hem een kus op zijn wang en kijk hem met grote ogen aan.
Dan draait hij zich met een zucht om en gaat op weg naar boven met de eerste koffer.
Ik loop naar de receptie en schrijf me in en dan komt de productie assistente naar me toe en brengt me naar een studio. Ik ben snel haar naam weer vergeten, maar het begint met een s.
'Kun jij tegen mijn chauffeur zeggen in welke kamer ik slaap. Ik heb hem naar al naar boven gestuurd met mijn koffers.'
Ik vind de ontvangst niet heel sterk, en ik heb geen idee wat ik hier doe? Het zal wel snel duidelijk worden hoop ik.
Als ik alleen ben kijk ik om me heen. Wow, deze kleedkamer is echt super mooi! Zoveel luxe ben ik helemaal niet gewend. Ik rits m'n koffer open en haal er de kaart uit die ik van mijn ouders heb gekregen, samen met een ontzettend schattige knuffel, die ik voor de spiegel zet. Dan haal ik mijn mooiste jurk eruit en hang hem aan het kledingrek. Zo.
Even later wordt er op de deur geklopt. Snel ga ik erheen om de deur open te doen.
"Kijk eens, je thee. Lukt het allemaal?"
"Dank je wel."
Ik kijk dromerig uit het raam van de taxi en denk aan de tijd die komen gaat. Een missverkiezing is niet niks, maar ik heb natuurlijk wel grote kans om te winnen. Net als ik mijn speech aan het bedenken ben stopt de taxi. De deur gaat open en de chauffeur zegt dat we er zijn. Ik kijk naar het gebouw waar ik voor sta. Er zijn meerdere studio's en ik zoek naar een teken van de missverkiezing. Ondertussen heeft de chauffeur mijn koffer uit de achterbak gehaald en ik vraag hem mijn koffer voor me te rijden naar waar ik moet zijn. Ik meld me bij de receptie en vraag waar ik moet zijn.
"Je kunt je melden bij Studio 8, daar is een kleedkamer voor je die je tijdens de verkiezing kunt gebruiken," zegt de receptioniste.
Ik kijk de chauffeur met een veelbetekenende blik aan en hij biedt aan mijn koffer mee te nemen. Bij de studio aangekomen verwelkomt een meisje, Stacy genaamd, me en biedt koffie of thee aan. Ik vraag om groene thee en ga op zoek naar mijn kleedkamer. Eenmaal aangekomen bedank en betaal ik de chauffeur en plof ik op de bank. De kleedkamer ziet er redelijk uit. 'Hier kan ik het wel even uithouden,' denk ik.
De kleedkamer is ontzettend groot, met twee prachtige spiegels een ruim kledingrek, een heerlijke bank en nog meer moois.
Ik rits mijn koffer open en zet een aantal spulletjes van thuis op de tafel bij de spiegel. Een foto van mijn familie, het roosje dat ik voorzichtig bewaard heb van mijn zusje en de tekening van mijn jongste broertje plak ik op de spiegel. Zo schattig.
Dan wordt er op de deur geklopt en staat Stacy voor de kleedkamer met een dienblad vol drinken. Ik pak de grote mok met rooibosthee er vanaf en blijf in de deuropening staan als ze aanklopt bij Adinda. Ze geeft haar haar thee aan en Adinda bedankt vriendelijk. Ik pak ondertussen de mok in één hand en steek mijn hand naar haar uit.
'Hoi, ik ben Nicky,' zeg ik en lach. 'Wat een luxe hè!'
Ondertussen komt er een ander meisje de gang in die, volgens mij, haar taxichauffeur zover gekregen heeft dat hij haar koffer achter zich aansleurt.
Ik zit in de Bently en Winston is op dit moment de chauffeur.
We zijn onderweg naar het hotel waar de finalisten van de Miss verkiezing
ondergebracht zijn. Bryce heeft een of ander navigatie systeem wat meer op z
ijn plaats is in "Star Wars" in zijn hand, en wijst Winston de weg.
Dat ik mee doe is omdat Bryce het leuk vond om me op te geven.
Volgens mij wilde hij niet dat ik naar de opgraving in Nepal ga, volgende week.
Maar goed, als ik ergens aan mee doen, wil ik dat goed doen.
"Bryce, waar zijn jullie ondergebracht" vraag ik.
"Eh.. als het goed is, in hetzelfde hotel als waar alle deelnemers zitten, Winston
en ik hebben een gedeelde kamer. 2 eenpersoonsbedden gescheiden door een kamerscherm.
Het zat nogal vol, dit was onze enige optie" zegt ie er gauw achteraan als ik de
nekspieren van Winston zie aantrekken. We rijden de parkeergarage in, en Bryce helpt Winston met de koffers. Ik heb niet veel nodig, maar Winston heeft gepakt. Hij genoot er volgens mij van om allerlei avondjurken in te kunnen pakken. Ik heb het maar zo gelaten, maar hem wel gewaarschuwd dat hij het allemaal zelf mag sjouwen.
We checken in, en Winston zorgt ervoor dat de koffers naar de kamers gebracht worden.
"Winston, die beautycase en die roze koffer moeten mee naar de Studio" zeg ik voordat alles weggebracht wordt.
Bryce vist de koffer en de beautycase uit de stapel, en loopt voor me uit.
Beide mannen gaan mee naar de studio.
Daar worden we opgewacht door een vriendelijk ogende jonge dame.
"Hallo, Lady Croft (tja, ik bén natuurlijk wel Hertogin van Saint Bridget.)
Ik ben Stacy. U bent ondergebracht in Studio 4.
Wilt u wat drinken?"
"Eh, ja dat is goed. Heb je een pot thee en 3 glazen?. En suiker en melk uiteraard.
De heren willen ook wel wat te drinken denk ik zo".
Bryce loopt al voor me uit, dus Winston en ik volgen.
(Bryce is mijn persoonlijke assistent, Winston is de Butler die ik al vanaf mijn
geboorte ken, bij wijze van spreken dan)
Meaghan
Eenmaal een beetje gesetteld in mijn kleedkamer, besluit ik om eens even te kijken wat er verder allemaal te doen is in het gebouw. Na een aantal verdiepingen te hebben gezien, besluit ik weer terug te gaan naar de kamer. Ik zie dat er een meisje net haar kamer in loopt met een jurk, hangend over haar schouder. Maar dan hoor ik een maar al te bekend geluid. Gevolgd door wat gemompel.
"Je jurk!" zeg ik geschokt. Ik snel er op af. Het meisje kijkt me argwanend aan.
"Niks aan de hand hoor," zegt ze snel.
"Niks aan de hand? Dat gaat rafelen hoor. Daar moet echt even naar gekeken worden..!" even is het stil.
"Luister, ik ben Meaghan, ook een deelneemster van deze wedstrijd. Maar ik wil wel dat de beste wint. En met zo'n scheur in je jurk, ben ik bang dat voor jou de kansen klein zijn. Laat mij er even naar kijken, kom anders even mee mijn kleedkamer in. Dan blijf je erbij!" Het meisje is al wat gerustgesteld.
"Ik zal me ook even voorstellen. Ik ben..."
Ik ga met Meaghan mee naar binnen en leg daar mijn jurk over een stoel om ernaar te kijken. Geschokt kijk ik ernaar. Er zit echt een heel erg grote scheur in.
"Ik kan hem voor je maken," zegt Meaghan, "kleding ontwerpen is mijn specialiteit."
Ik vertrouw het eigenlijk niet helemaal, ze is wel een tegenstander... "Weet je zeker dat je er niks geks mee gaat doen?"
"Nee, hoor! Ik vind het leuk om het te maken. Straks zie je er niets meer van."
"Nou, als je het dan toch aanbiedt. Dankjewel." Ik wil al weglopen als Meaghan nog meer vragen begint te stellen. 'Pff, denk ik, ik ben hier niet om vrienden te maken.' Maar ja, als ik iets voor elkaar wil krijgen zal ik dat toch moeten doen, dus ik blijf nog even hangen.
Winston is mijn kleding uit het kleine roze koffertje aan het uithangen, dat moet
genoeg zijn voor de eerste ronde.
"Bryce, kan jij er achter komen wat het schema is?" vraag ik.
"Eh, jah, dat denk ik wel, hoezo" stottert Bryce.
Hij voelt zich hier duidelijk niet op zijn gemak, normaal stottert ie niet zo erg.
"Nou, ik wil weten of ik nog genoeg tijd heb om die klimwand in het hotel te proberen"
zeg ik. "Dat stil zitten is niets voor me".
Dan wordt er op de deur geklopt.
Er staat iemand voor de deur met een dienblad, en Winston neemt het van de bediening over.
Hij zet het op een bijzet tafeltje en schenkt in.
"Zo Lara, nu eerst een kop thee".
Gedwee ga ik zitten...
Hoofdstuk 2
Alle deelneemsters zijn in de studio, dus Stacy roept hen allemaal bij elkaar voor een korte rondleiding, waarbij ze de catering, visagie en styling aan de dames laat zien. Ze eindigen hun tour op het podium. ‘Hier zal straks alles gebeuren.’ De reacties zijn verdeeld, sommigen kijken wat verveeld rond en bij anderen worden de ogen zo groot als schoteltjes. ‘Daar komt nog een catwalk, die wordt vanavond opgebouwd.’ Stacy wijst naar de rand van het podium.
‘Oké, dames, luister goed. Nu jullie gesetteld zijn, hebben jullie even de tijd om naar je hotelkamer te gaan en je op te frissen. Het is al laat en vanavond is er een galadiner, waar je kennis zult maken met verschillende fotografen, journalisten, crewleden en onze presentator.’ En met die mededeling komt een einde aan de rondleiding.
Nacht 1 begint, de saboteurs, beschermengel, heks, dakloze en dorpsgek krijgen mail.
"Hoi, ik ben Nicky," Het meisje geeft me lachend een hand. "Wat een luxe hè!"
"Echt wel. Ik ben Adinda."
"Leuk je te ontmoeten."
We gaan naast elkaar op de bank zitten en kletsen een beetje totdat Stacy ons komt halen voor de rondleiding. Nicky is best een aardig meisje!
We lopen achter Stacy aan als ze ons de studio laat zien.
"Oké, dames, luister goed. Nu jullie gesetteld zijn, hebben jullie even de tijd om naar je hotelkamer te gaan en je op te frissen. Het is al laat en vanavond is er een galadiner, waar je kennis zult maken met verschillende fotografen, journalisten, crewleden en onze presentator."
Een galadiner?! Wauw!
"Kun jij me helpen met m'n haar en make-up?", vraag ik enthousiast aan Nicky.
Ze knikt.
"Als jij mij helpt!"
Volgens mij heb ik een vriendin gemaakt!
De hotelkamer is zo mogelijk nog mooier dan de kleedkamer... Er staat een enorm tweepersoonsbed, er is een zitje bij het raam en een groot bureau met een heerlijke stoel ervoor. En de badkamer! Gewoon niet te geloven.
Ik spring snel onder de d.ouche om me nog even op te frissen en trek dan m'n lange, donkerblauwe jurk aan.
De rondleiding die productie-assistente Stacy heeft gegeven door het gebouw, vind ik erg leerzaam. Het podium was ook zo groot en die catwalk! Ik heb nog nooit zo'n lange catwalk gezien. Maar om eerlijk te zijn, was dat ook de eerste catwalk die ik überhaupt ooit in het echt heb gezien.
Er komt zelfs nog een catwalk... Wauw. Ik had dit nooit kunnen dromen.
Ik maak de deur naar mijn hotelkamer open, met mijn koffertje achter me aan gesleept.
Mijn mond valt open van verbazing. De kamer is net zo mooi als de kleedkamer die ik toegewezen heb gekregen.
Met de kleren die ik heb meegenomen, kan ik hooguit één laatje vullen.
Het tweepersoonsbed dat in de kamer staat is al bijna even groot als mijn eigen "huisje". Er staan ook twee prachtige witte stoelen in de kamer met een tafeltje ertussen. Aan de muur hangen mooie gordijnen die bij de witte stoelen passen.
De kleurencombinatie geel met wit vind ik mooi gekozen.
Ik zet mijn koffer tegen één van de muren en plof dan op het enorme bed neer. 'Als mijn moeder dit zou zien...' gaat er door mijn hoofd.
Hmmh, als ik om me heen kijk en de groep meisjes observeer vraag ik me af waar ik aan ben begonnen. Ik denk niet dat ik hier goed tussen pas.
They are all childeren en hebben duidelijk een ander leven gehad.
Maar goed, ik kan me overal staande houden en ik ben hier tenslotte voor mezelf.
Terwijl iedereen zich terugtrekt in hun hotelkamers, poeder ik snel mijn neus en ga naar de hotelbar.
Het ziet er anders uit dan de rokerige bruine kroegen waar ik normaal optreed, maar er is drank en er zijn mannen, dus voel ik me al meteen meer op mijn gemak.
Ik loop naar de barman, buig iets naar voren over de bar heen en trek hem aan zijn stropdas naar mij toe. Ik fluister in zijn oor: 'A Red Lion, alsjeblieft'. Ik mag wel je zeggen toch?'
Ik zie de barman verschikt kijken en knikt snel ja.
Ik begin te lachen. Gelukkig zijn de mannen hier hetzelfde als waar ik vandaan kom.
Na dat we thee hebben gedronken en Stacy heeft verteld wat de plannen zijn,
gaan we terug naar het hotel.
Winston ruimt de koffers leeg, Bryce checkt de beveiliging, en dat soort dingen
en er wordt een outfit voor me klaargelegd.
"Jongens, ik wil iets korts aan hoor, makkelijk en simpel."
Zuchtend hangt Winston een of andere lange glimmende jurk terug.
"Hebben we geen 'little black dress' of zo?"
"Ga jij maar klimmen, maar zorg dat je met een uurtje terug bent" zegt Bryce.
Ik maak dat ik uit de voeten kom, en ga naar de "basement" waar diverse sport zalen
zijn. Ik ga naar de klimwand, een metertje of 4 hoog, en klim naar boven.
Je kan er abseilen, dus ik ben weer snel beneden, en besluit meteen maar de moeilijke
variant te nemen. Hij is inderdaad wat pittiger, maar ook hier ben ik zo boven.
Daarom ga ik nog even naar het zwembad.
Daar ga ik een half uurtje "kijken hoe lang je onder water kan blijven" oefenen,
en ga dan terug naar mijn kamer.
Ik word direct de badkamer in geloosd en als ik na 10 minuten er weer uit kom, staan er
al 2 dames voor me klaar.
De ene begint aan mijn haar te rommelen, en de ander trekt een make-up tafel open,
waar Rembrandt jaloers op zou worden.
Aan het rek hangt een rode korte jurk.
Blijkbaar hebben de heren besloten dat ik die aan doe...
Ze mogen wel opschieten, ik begin honger te krijgen.
Op blote voeten met m'n hakken in m'n hand steek ik de gang over en klop op de kamerdeur van Nicky.
"Wacht even, ik kom er zo aan!", roept ze vanaf de andere kant. Een minuutje later zwaait de deur open.
"Wauw, wat heb jij een mooie jurk aan!"
Nicky glimlacht.
"Dank je." Ze heeft een gezellig muziekje opstaan en op het bureau ligt wat make-up. "Zal ik jou eerst opmaken?"
"Is goed." Op dat moment gaat m'n telefoon. "Hoi mam!"
Ze begint een heel verhaal tegen me.
"Ik ben zo terug", gebaar ik naar Nicky en ze knikt. Snel loop ik terug naar mijn eigen kamer.
"Maar schat, hoe is het daar?"
Ik vertel haar over alles wat we vandaag gedaan hebben en dat we straks een galadiner hebben.
"Dan zal ik je niet langer ophouden, meissie. Ga maar snel verder met je klaarmaken!"
"Doei mama!"
Snel ga ik weer naar de kamer van Nicky toe.
Als Stacy vertelt over de locaties en het galadiner kijk ik eens om me heen. Het ziet er hier toch wel mooi uit. Ik fantaseer mezelf al op de catwalk, al kushandjes gevend aan de mannen die natuurlijk ook komen kijken.
Ik loop terug naar mijn kleedkamer, maar bedenk me dan dat ik mijn koffer in mijn hotelkamer wil hebben. Die ga ik dus echt niet zelf erheen brengen hè. Ik ga opzoek naar iemand die dat voor me kan doen en vind iemand met een butlerachtig uiterlijk. 'Die zal hier wel werken,' denk ik, en ik stel me voor.
"Haaj, ik ben Dahlia," zeg ik met mijn liefste stem, "jij wil vast wel mijn koffer naar mijn hotelkamer brengen."
"Eh, eigenlijk was ik net..."
"Maar je kunt zo'n arm meisje als ik toch niet zelf haar koffer laten tillen? Hij hoeft alleen maar naar mijn hotelkamer." Nog een knipoog erbij en hij is om.
"Nou, goed dan."
Bij mijn hotelkamer aangekomen bedank ik de man vriendelijk. Net als hij weg loopt bedenk ik dat ik ben vergeten zijn naam te vragen.
"En wie is de vriendelijke man die ik kan bedanken?!" roep ik hem na.
"Winston," hoor ik nog net, en weg is hij.
Ach ja, je weet maar nooit wanneer dat van pas kan komen.
Na een rondleiding te hebben gehad, word er ons verteld dat we naar onze hotelkamers kunnen. En dat we vanavond verwacht worden bij een galadiner. Ik loop naar mijn kleedkamer en pak weer mijn spullen.
Gelukkig is de kamer in de buurt, en hoef ik niet al te vaak heen en weer te lopen.
Onderweg zie ik meiden die het voor zich laten tillen. Is ook een slim plan, maar dan bedenk ik me al snel dat ik alles al bijna heb, en nu toch echt het laatste loopje is.
Eenmaal in mijn kamer aangekomen hang ik alles meteen op in mijn kast. Dan ga ik eens kijken wat ik aan ga doen vandaag.
Wat heb ik allemaal meegenomen eigenlijk? Ik spits mijn kast door. En zie dan een mooie lange paarse jurk hangen. Die word het!
Terwijl ik bezig ben met aanpassingen word er op mijn deur geklopt.
"Hallo?" zeg ik terwijl ik de deur open doe.
"Hoi. Ik ben hier voor je visagie en haar." vervolgens zie ik een enorme make-up koffer staan.
"Uhm.. Oke, kom binnen."
Terwijl ik in de rode jurk wordt gehesen, zie ik Winston heen en weer scharrelen,
en daarbij valt me op dat ie een ietsie pietsie mank loopt.
"Winston? Waarom loop je zo moeilijk? Zit er iets in je schoen?"
Hij kijkt me een beetje schaapachtig aan.
"Ik heb me vertild denk ik" zegt ie dan.
"Ow, waaraan dan? Mijn koffers kunnen het niet zijn, die zijn aerodynamisch of zo"
"Nee, vanmiddag was er een dametje die haar koffer van de studio naar het hotel wilde hebben."
Mijn mond valt open.
"Winston! Kom op zeg! Er loopt hier voldoende personeel rond, die worden er voor betaald! Jij bent zo goed als familie voor me, je gaat hier niet je gezondheid verpesten hoor! Je mag best thee serveren of zo, maar zwaar werk doe je niet."
Winston kijkt een beetje beteuterd.
"Lieve schat, ik bedoel het goed. Je bent me te dierbaar en te kostbaar voor dat
soort dingen. Je mag voor een buitenstaander dan 'alleen' maar de butler zijn, jij en Bryce zijn alles wat ik heb. En daar ben ik zuinig op."
Winston kijkt al weer wat vrolijker, al worden zijn wangen verdacht roze.
"Bryce, ik vermoed dat ik hier ook een soort van show moet gaan lopen he?"
Bryce knikt.
"Kan jij dan een ruimte afhuren en er een catwalk maken voor me?
Zodat ik dat kan oefenen? Graag met geblindeerde ramen, ik heb geen behoefte aan
pottenkijkers." Bryce maakt aantekeningen en knikt weer.
Er wordt een wolk van haarlak over me heen gespoten (serieus, wat is er mis met een
gewone vlecht?, waarom moeten het "wilde krullen" zijn?) en de visagiste klapt haar koffer dicht.
"Klaar" zeggen beide dames in koor.
"Mooi, kom heren, we gaan de diner zaal maar eens opzoeken, ik rammel"
Adinda
Aangekleed, opgemaakt en met mooie haren gaan we op zoek naar de eetzaal. Ik ben nu toch wel een beetje zenuwachtig... Maar meer dan dat heb ik eigenlijk ook gewoon honger. Het is een lange dag geweest, en ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst iets te eten heb gehad.
Een beetje beduusd staan we in de hal om ons heen te kijken. Dan zie ik ineens een dame in een prachtige rode jurk lopen met twee mannen die ik herken.
"Daar moeten we achteraan!"
Snel gaan we achter haar aan. We komen terecht in een enorme eetzaal waar het wemelt van de mensen. Allemaal netjes in pak of in een galajurk. Mannen in pakken...
Ik schrik op uit m'n gedachten als Stacy tegen ons begint te praten.
"Wat zien jullie er mooi uit! Alles in orde op jullie kamers?"
Hoofdstuk 3
Het galadiner is in volle gang, alle deelneemsters zien er prachtig uit en in de eetzaal wemelt het van de mensen. Iedereen neemt plaats aan de ellenlange, mooi gedekte tafels. Sommige dames moeten wat wennen aan de omstandigheden, maar warmen al gauw op en kletsen erop los. Dit diner is een mooie gelegenheid om elkaar wat beter te leren kennen!
Als het diner voorbij is, gaan de voetjes van de vloer. En in al die georganiseerde chaos, sluipen twee deelneemsters weg. Ze hebben een plan gemaakt, om meer kans te maken op de titel, zullen ze het lot zelf een ‘handje moeten helpen’. En voor hun eerste slachtoffer hebben ze al iemand op het oog.
De één staat op de uitkijk en de ander breekt het slot van de hotelkamer open. Snel gaan ze naar binnen en dan.. Hm, ze zullen wel de verkeerde hotelkamer hebben, deze is compleet leeg..
Morgen een nieuwe kans, voor nu besluiten ze om terug te keren naar het gala, waar ze ongezien weer binnenglippen. Iedereen danst tot in de vroege uurtjes! Of ja, niet te vroeg, de deelneemsters hebben hun schoonheidsslaapje nodig.
Dag 2 begint en een stemronde opent. Stemmen kan t/m donderdagavond 20u door te mailen naar kelsey_forumspel@live.nl
Wat staat er morgen op het programma?
In de ochtend hebben jullie vrije tijd, slaap uit, oefen je talent of ga sporten. Ik post morgen een kort hoofdstuk over de middagactiviteit.
Met Adinda is het heel gezellig. Ik heb haar uitgenodigd in mijn kamer om elkaar op te maken en elkaars haren te doen. Het is hartstikke gezellig en we kletsen honderduit.
Bij het gala ben ik eerst helemaal overdonderd. Wat een zaal en wat een mensen! Ik word er een beetje verlegen van en ik weet eigenlijk niet hoe ik me moet gedragen. Wij deelnemers krijgen een eigen tafel en daar kunnen we alvast een beetje kennismaken met elkaar. Al snel voel ik me bij hen redelijk op mijn gemak en klets met een aantal meiden.
Daarna gaan nog eventjes de voetjes van de vloer - gelukkig word ik niet beoordeeld op het dansen - en dan neem ik afscheid. Het is mooi twaalf uur en dat is laat genoeg. Ik ben kapot van al die indrukken van vandaag en ik wil er wel een beetje fris en fruitig uitzien morgenvroeg.
De wekker gaat om tien uur. Dan heb ik bijna tien uur geslapen en dat vind ik wel genoeg voor de eerste dag. Het ochtendprogramma is vrij, erg fijn. Dat geeft me tijd om eens lekker onder de douche te springen. Ik trek redelijk gemakkelijke, maar toch nette kleren aan en neem mijn zandtekenspullen mee naar beneden. Daar is een mooie zaal waar men verschillende activiteiten kan ondernemen. Er staan ook een hoop banken en stoelen gezellig bij elkaar voor de mensen die een praatje willen maken.
Ik nestel me op de grond, klap mijn 'zandbak' uit en strooi voorzichtig een laagje fijn zand uit de zak. Ik doe mijn oortjes in en zet een zacht muziekje op. Op het ritme van de muziek en met de tekst in mijn hoofd begin ik mee te tekenen met de muziek.
Het galadiner was een groot succes. Ik had m'n mooiste jurk aangetrokken, roze met kant. Nou ja, bijna mijn mooiste jurk dan, de mooiste blijft natuurlijk bewaard voor de show. We hadden onze eigen tafel en het was erg leuk om iedereen te leren kennen.
Tijdens het diner heb ik me propvol gegeten, maar er moest natuurlijk ook nog gedanst worden. We hebben gezellig met elkaar gedanst en ik heb er met Jessica nog wat knappe mannen bijgehaald om het nog iets gezelliger te maken.
De volgende ochtend ga ik in de gezamenlijke ruimte zitten in een rustig hoekje en oefen mijn dichtkunsten.
Wat een galadiner heb ik gisteravond beleefd. Die avond zal ik niet snel vergeten. Tot in de late uurtjes heb ik gedanst en van de hapjes genoten.
Nadat het diner was afgelopen, heb ik nauwelijks meer terug kunnen lopen naar mijn hotelkamer, zoveel pijn deed het aan mijn voeten. Hakken zijn namelijk niet mijn favoriete paar schoenen, ik houd het liever bij plat schoeisel zoals ballerina's en slippers.
'Zmm... Zmm... Zmm...' is het geluid dat de wekker maakt. Nadat ik één keer op de snooze knop heb gedrukt, vind ik de puf om op te staan.
Gisteren had het plan zich ontwikkelt om het stadje te gaan verkennen en misschien hier en daar wat souvenirs te kopen. 'Misschien verkopen ze wel een leuk kookboek hier of wat lekkere ingrediënten die ik tot een heerlijk gerecht kan maken,' komt er in mijn hoofd op.
Na een korte douche pak ik wat belangrijke spulletjes, als mijn paspoort en portemonnee, in een klein schoudertasje en vertrek daarmee naar het stadje.
Hoofdstuk 4
De ochtend is voorbij gevlogen. Na de lunch verzamelt iedereen zich op het podium, waar de catwalk inmiddels opgebouwd is. Daar worden ze welkom geheten door Cassandra, een mooie vrouw met bénen, ontzettend lang. Ze blijkt de catwalk coach.
'Dames, ik hoop dat jullie je hakken hebben meegenomen! Want we gaan een lesje catwalk doen vandaag.'
Een rustig muziekje op mijn telefoon maakt me de volgende ochtend wakker. Dat was een leuke avond! Maar het is wel een beetje laat geworden... Lekker gegeten, gezellig gekletst en gedanst. Ik had niet gedacht dat ik hier zoveel leuke mensen tegen zou komen!
Ik kom mijn bed uit, trek mijn sportkleren aan en ga naar beneden naar de sportzaal. Ze hebben mijn linten opgehangen bij het wandklimmen, dat is de enige plek die hoog genoeg is. Ik warm me op, ren een rondje en rek mijn spieren, zet de muziek aan en klim in de linten. Het half uur dat volgt ben ik bijna in trance; het voelt goed om weer in de linten te hangen. Dit is voor mij een ultiem gevoel; het is net of ik zweef.
Een paar uurtjes later, na de lunch, moeten we ons allemaal bij het podium verzamelen. Er staat een ontzettend mooie vrouw op de catwalk met onwíjs lange benen.
"Dames, ik hoop dat jullie je hakken hebben meegenomen! Want we gaan een lesje catwalk doen vandaag."
Oeh, dat is niet mijn sterkste punt... Ik kijk omlaag naar de ontzettend platte sandaaltjes die ik vandaag aan heb. Gisteravond had ik ook al geen hoge hakken aan. Maar alles kun je leren. Dus ik trek m'n hoogste hakken aan (en ik zie meteen dat Lara véél hogere hakken heeft) en stap een beetje bibberig de catwalk op.
Sjonge, wat heb ik zitten bunkeren gister!
Maar ik stierf dan ook van de honger.
Winston en Bryce zaten aan een andere tafel, ze horen officieel niet bij de deelnemers,
maar dat kon de pret niet drukken.
Ik heb zelfs nog met Winston gedanst!!
Daarna ben ik nog lekker wezen bubbelen in het bad, en heb als een roos geslapen.
Fris en fruitig weer opgestaan, en een uurtje hardgelopen in het park.
Toen ik terugkwam en gedóucht had, stond er een heerlijke fruitsalade voor me klaar.
Winston is echt een schat, die is vader en moeder in een voor me.
Bryce had woord gehouden en in een vergaderzaal een catwalk voor me gemaakt.
Dus kon ik mooi oefenen.
De heren gaven me aanwijzingen, adviezen, tips en heel veel commentaar.
Ik kon ze op het laatst wel wurgen!!
Gelukkig ging de tijd hard en was het tijd om te lunchen.
Na de lunch verzamelen we bij het podium, waar we door ene Cassandra les krijgen in
catwalk lopen.
Gelukkig heb ik al geoefend.
We moeten hakken aan, bof ik ff.
Kijk wat Winston voor me klaar had hangen toen ik uit de dóuche kwam: Dit jurkje met die hakken (14 cm hoog...) .
(hoe krijg ik die plaatjes naast elkaar? Mods help me eens)
Hoofdstuk 5
Na de catwalk les komt Stacy het podium opgelopen, ze bedankt Cassandra en vraagt de rest van de deelneemsters om nog even te wachten. Ze neemt Jessica apart en na een tijdje komt ze terug. Alleen. De overige zes dames kijken elkaar wat verward aan, wat is er aan de hand? ‘Oké, jullie zullen je vast afvragen waarom Jessica niet bij me is..’ Begint Stacy. ‘Dat ligt een beetje ingewikkeld, maar het komt erop neer dat we erachter zijn gekomen dat ze, uhm, een speciale relatie had met één van onze juryleden en daarom is ze gevraagd de competitie te verlaten. Maar goed, jullie moeten door en vanavond hebben jullie weer een vol programma! Er staat een buffet klaar in het hotel en daarna gaan we naar een nachtclub, met een feest dat speciaal voor de gelegenheid is georganiseerd. Een hoop fans en pers zullen aanwezig zijn, maar er is ook een V.I.P. area waar jullie terecht kunnen. Maak het niet te gek, dames, een kater staat niet goed bij een Miss.’ Met een knipoog en een glimlach eindigt Stacy haar praatje.
Het moet even bezinken, dat Jessica Rabbit/Inwe (HEKS) er niet meer bij is, maar de deelneemsters weten ook dat ze door moeten, dus gaan ze op weg naar het buffet.
Nacht 2 begint, de saboteurs, beschermengel en dakloze krijgen mail
Reacties
De taxi waarin ik mij bevind, stopt langzaam voor een enorm hotel.
'Hier is het mevrouw. Ik hoop dat u een leuke tijd tegemoet gaat,' antwoordt de chauffeur. Ik bedank de man, tevens ook voor het uitladen van mijn bagage, wat maar bestaat uit één kleine koffer, en betaal het bedrag dat de rit gekost heeft. Het tentje waar ik immers in woon, heeft weinig ruimte om een grote hoeveelheid kleding en schoenen uit te stallen.
De kleding die ik heb, is allemaal ingepakt in de koffer meegegaan.
Als ik de studio inloop, kijk ik mijn ogen uit. Het is een enorme studio. 'Hoe zou je hier in hemelsnaam de weg kunnen vinden?' vraag ik me af.
Ik vind het nog steeds een wonder dat ik überhaupt ben gebeld om te horen dat ik door de voorrondes ben heen gekomen. Mijzelf vind ik namelijk niet het allerknapste meisje en de grootste ben ik ook zeker niet, terwijl dat ook meestal een eis is bij het aanmelden voor de voorrondes van een missverkiezing.
Na even rond te hebben gekeken, vind ik dan uiteindelijk toch de receptie.
'Goedendag mevrouw,' zeg ik beleefd tegen de receptioniste die achter de balie zit. 'Ik kom voor de missverkiezing.' De receptioniste geeft aan dat ik studio 8 moet zijn en legt de weg aan me uit. Ook wenst ze me succes. Waarschijnlijk is de concurrentie moordend. 'De hele tijd rechtdoor en dan naar rechts,' herhaal ik in mijn hoofd.
Vlak voor mij zie ik iemand lopen. Het is een dun en vrij lang meisje met halflang bruin haar. Zij sleurt ook een koffer achter zich aan.
Het blijkt dat het meisje voor me ook in studio 8 moet zijn. Ik volg haar naar binnen toe.
Nadat ze het bruinharige meisje is geholpen door een jonge vrouw, waarschijnlijk een assistente, komt de vrouw naar me toe. 'En jij bent?' vraagt ze een beetje onzeker. Het lijkt er wel op alsof ze mij helemaal niet verwacht hier. Alsof ik hier niet thuis hoor. 'Ik ben Tohru Honda, mevrouw,' antwoord ik netjes. 'Oh, Tohru. Natuurlijk. Dat had ik kunnen weten. En zeg maar Stacy, hoor. Ik ben de productie-assistente.' We schudden elkaar de hand.
'Ik zal je naar je kleedkamer leiden,' vertelt de assistente. Ik word geleid naar de eerste kleedkamer aan de linkerkant. Ik maak een kleine buiging. 'Dank u wel, mevrouw.' De assistente kijkt me een beetje afkeurend aan. 'Dank je wel, Stacy... Dat bedoelde ik.'
Ik loop mijn kleedkamer in en kijk opnieuw verbijsterd rond. Deze kleedkamer is zelfs nog groter dan mijn tentje en die vind ik al best groot.
Jullie komen nu aan in een studio, waar alles wordt opgenomen en er misschien ook live-uitzendingen komen. Daar heeft ieder haar eigen kleedkamer en zijn er ruimtes voor visagie en styling bijvoorbeeld. De rest van de tijd brengen jullie door in een hotel, waar ieder haar eigen kamer heeft. In principe leef je in die twee gebouwen, tenzij ik anders vermeld. In het hotel zijn ook de nodige andere ruimtes aanwezig zoals bijvoorbeeld een sportruimte en vergaderzalen, die zijn afgehuurd zodat jullie ze kunnen gebruiken als oefenruimtes en dergelijke.
Eenmaal aangekomen, stap ik vol enthousiasme uit de taxi. Ik kijk mijn ogen uit. Op de hoek zie ik een klein winkeltje met stoffen. Ik kan het niet laten, en loop er nog even snel naar binnen. Niet veel later kom ik, met uiteraard 2 extra volle tassen, de winkel uit.
Daarna loop ik snel de studio in.
"Zo te zien ben jij Meaghan," zegt een vrouw die op me af gelopen komt.
"Dat klopt," antwoord ik, vriendelijk steek ik mijn hand uit om haar een hand te geven.
"Stacy, de productie assistente," stelt de vrouw zich voor, "volg mij maar." Zo word ik naar de kleedkamers geleid.
"Koffie, thee?" vraagt Stacy zodra ik in mijn kamer sta.
"Heb je toevallig Late Macchiato?" vraag ik met een glimlach.
"Dat moeten we wel kunnen regelen voor je."
"Dan dat graag, dank je!" Stacy knikt en loopt mijn kamer weer uit.
Ik zie op een tafeltje mijn naaimachine al staan. Die had ik al eerder laten bezorgen, omdat ik anders wel erg veel mee moest nemen. Ik zet mijn nieuw gekochte stoffen er naast, en begin dan met het uitpakken van mijn koffer.
Ik kijk naar buiten en zie een hotel en studio.
'Hmmm, not too bad.'
Ik gebaar naar de chauffeur van de retro rode taxi om uit te stappen.
'Kun jij mijn koffers naar binnen brengen, darling?'
Ik werp hem een kushandje toe en loop heupwiegend naar binnen.
Achter mij werkt de chauffeur zich in het zweet om vijf zware koffers uit de auto te halen en achter mij neer te zetten.
Als hij klaar is draai ik mij om.
'Nee niet hier neerzetten! Naar boven, please'. Ik geef hem een kus op zijn wang en kijk hem met grote ogen aan.
Dan draait hij zich met een zucht om en gaat op weg naar boven met de eerste koffer.
Ik loop naar de receptie en schrijf me in en dan komt de productie assistente naar me toe en brengt me naar een studio. Ik ben snel haar naam weer vergeten, maar het begint met een s.
'Kun jij tegen mijn chauffeur zeggen in welke kamer ik slaap. Ik heb hem naar al naar boven gestuurd met mijn koffers.'
Ik vind de ontvangst niet heel sterk, en ik heb geen idee wat ik hier doe? Het zal wel snel duidelijk worden hoop ik.
With Love,
Jessica
Als ik alleen ben kijk ik om me heen. Wow, deze kleedkamer is echt super mooi! Zoveel luxe ben ik helemaal niet gewend. Ik rits m'n koffer open en haal er de kaart uit die ik van mijn ouders heb gekregen, samen met een ontzettend schattige knuffel, die ik voor de spiegel zet. Dan haal ik mijn mooiste jurk eruit en hang hem aan het kledingrek. Zo.
Even later wordt er op de deur geklopt. Snel ga ik erheen om de deur open te doen.
"Kijk eens, je thee. Lukt het allemaal?"
"Dank je wel."
Ik kijk dromerig uit het raam van de taxi en denk aan de tijd die komen gaat. Een missverkiezing is niet niks, maar ik heb natuurlijk wel grote kans om te winnen. Net als ik mijn speech aan het bedenken ben stopt de taxi. De deur gaat open en de chauffeur zegt dat we er zijn. Ik kijk naar het gebouw waar ik voor sta. Er zijn meerdere studio's en ik zoek naar een teken van de missverkiezing. Ondertussen heeft de chauffeur mijn koffer uit de achterbak gehaald en ik vraag hem mijn koffer voor me te rijden naar waar ik moet zijn. Ik meld me bij de receptie en vraag waar ik moet zijn.
"Je kunt je melden bij Studio 8, daar is een kleedkamer voor je die je tijdens de verkiezing kunt gebruiken," zegt de receptioniste.
Ik kijk de chauffeur met een veelbetekenende blik aan en hij biedt aan mijn koffer mee te nemen. Bij de studio aangekomen verwelkomt een meisje, Stacy genaamd, me en biedt koffie of thee aan. Ik vraag om groene thee en ga op zoek naar mijn kleedkamer. Eenmaal aangekomen bedank en betaal ik de chauffeur en plof ik op de bank. De kleedkamer ziet er redelijk uit. 'Hier kan ik het wel even uithouden,' denk ik.
mijn tumblr
De kleedkamer is ontzettend groot, met twee prachtige spiegels een ruim kledingrek, een heerlijke bank en nog meer moois.
Ik rits mijn koffer open en zet een aantal spulletjes van thuis op de tafel bij de spiegel. Een foto van mijn familie, het roosje dat ik voorzichtig bewaard heb van mijn zusje en de tekening van mijn jongste broertje plak ik op de spiegel. Zo schattig.
Dan wordt er op de deur geklopt en staat Stacy voor de kleedkamer met een dienblad vol drinken. Ik pak de grote mok met rooibosthee er vanaf en blijf in de deuropening staan als ze aanklopt bij Adinda. Ze geeft haar haar thee aan en Adinda bedankt vriendelijk. Ik pak ondertussen de mok in één hand en steek mijn hand naar haar uit.
'Hoi, ik ben Nicky,' zeg ik en lach. 'Wat een luxe hè!'
Ondertussen komt er een ander meisje de gang in die, volgens mij, haar taxichauffeur zover gekregen heeft dat hij haar koffer achter zich aansleurt.
Ik zit in de Bently en Winston is op dit moment de chauffeur.
We zijn onderweg naar het hotel waar de finalisten van de Miss verkiezing
ondergebracht zijn. Bryce heeft een of ander navigatie systeem wat meer op z
ijn plaats is in "Star Wars" in zijn hand, en wijst Winston de weg.
Dat ik mee doe is omdat Bryce het leuk vond om me op te geven.
Volgens mij wilde hij niet dat ik naar de opgraving in Nepal ga, volgende week.
Maar goed, als ik ergens aan mee doen, wil ik dat goed doen.
"Bryce, waar zijn jullie ondergebracht" vraag ik.
"Eh.. als het goed is, in hetzelfde hotel als waar alle deelnemers zitten, Winston
en ik hebben een gedeelde kamer. 2 eenpersoonsbedden gescheiden door een kamerscherm.
Het zat nogal vol, dit was onze enige optie" zegt ie er gauw achteraan als ik de
nekspieren van Winston zie aantrekken. We rijden de parkeergarage in, en Bryce helpt Winston met de koffers. Ik heb niet veel nodig, maar Winston heeft gepakt. Hij genoot er volgens mij van om allerlei avondjurken in te kunnen pakken. Ik heb het maar zo gelaten, maar hem wel gewaarschuwd dat hij het allemaal zelf mag sjouwen.
We checken in, en Winston zorgt ervoor dat de koffers naar de kamers gebracht worden.
"Winston, die beautycase en die roze koffer moeten mee naar de Studio" zeg ik voordat alles weggebracht wordt.
Bryce vist de koffer en de beautycase uit de stapel, en loopt voor me uit.
Beide mannen gaan mee naar de studio.
Daar worden we opgewacht door een vriendelijk ogende jonge dame.
"Hallo, Lady Croft (tja, ik bén natuurlijk wel Hertogin van Saint Bridget.)
Ik ben Stacy. U bent ondergebracht in Studio 4.
Wilt u wat drinken?"
"Eh, ja dat is goed. Heb je een pot thee en 3 glazen?. En suiker en melk uiteraard.
De heren willen ook wel wat te drinken denk ik zo".
Bryce loopt al voor me uit, dus Winston en ik volgen.
(Bryce is mijn persoonlijke assistent, Winston is de Butler die ik al vanaf mijn
geboorte ken, bij wijze van spreken dan)
Bron gegevens: http://nl.wikipedia.org/wiki/Lara_Croft
Some angels choose fur instead of wings
Eenmaal een beetje gesetteld in mijn kleedkamer, besluit ik om eens even te kijken wat er verder allemaal te doen is in het gebouw. Na een aantal verdiepingen te hebben gezien, besluit ik weer terug te gaan naar de kamer. Ik zie dat er een meisje net haar kamer in loopt met een jurk, hangend over haar schouder. Maar dan hoor ik een maar al te bekend geluid. Gevolgd door wat gemompel.
"Je jurk!" zeg ik geschokt. Ik snel er op af. Het meisje kijkt me argwanend aan.
"Niks aan de hand hoor," zegt ze snel.
"Niks aan de hand? Dat gaat rafelen hoor. Daar moet echt even naar gekeken worden..!" even is het stil.
"Luister, ik ben Meaghan, ook een deelneemster van deze wedstrijd. Maar ik wil wel dat de beste wint. En met zo'n scheur in je jurk, ben ik bang dat voor jou de kansen klein zijn. Laat mij er even naar kijken, kom anders even mee mijn kleedkamer in. Dan blijf je erbij!" Het meisje is al wat gerustgesteld.
"Ik zal me ook even voorstellen. Ik ben..."
Ik ga met Meaghan mee naar binnen en leg daar mijn jurk over een stoel om ernaar te kijken. Geschokt kijk ik ernaar. Er zit echt een heel erg grote scheur in.
"Ik kan hem voor je maken," zegt Meaghan, "kleding ontwerpen is mijn specialiteit."
Ik vertrouw het eigenlijk niet helemaal, ze is wel een tegenstander... "Weet je zeker dat je er niks geks mee gaat doen?"
"Nee, hoor! Ik vind het leuk om het te maken. Straks zie je er niets meer van."
"Nou, als je het dan toch aanbiedt. Dankjewel." Ik wil al weglopen als Meaghan nog meer vragen begint te stellen. 'Pff, denk ik, ik ben hier niet om vrienden te maken.' Maar ja, als ik iets voor elkaar wil krijgen zal ik dat toch moeten doen, dus ik blijf nog even hangen.
mijn tumblr
Winston is mijn kleding uit het kleine roze koffertje aan het uithangen, dat moet
genoeg zijn voor de eerste ronde.
"Bryce, kan jij er achter komen wat het schema is?" vraag ik.
"Eh, jah, dat denk ik wel, hoezo" stottert Bryce.
Hij voelt zich hier duidelijk niet op zijn gemak, normaal stottert ie niet zo erg.
"Nou, ik wil weten of ik nog genoeg tijd heb om die klimwand in het hotel te proberen"
zeg ik. "Dat stil zitten is niets voor me".
Dan wordt er op de deur geklopt.
Er staat iemand voor de deur met een dienblad, en Winston neemt het van de bediening over.
Hij zet het op een bijzet tafeltje en schenkt in.
"Zo Lara, nu eerst een kop thee".
Gedwee ga ik zitten...
Some angels choose fur instead of wings
Alle deelneemsters zijn in de studio, dus Stacy roept hen allemaal bij elkaar voor een korte rondleiding, waarbij ze de catering, visagie en styling aan de dames laat zien. Ze eindigen hun tour op het podium. ‘Hier zal straks alles gebeuren.’ De reacties zijn verdeeld, sommigen kijken wat verveeld rond en bij anderen worden de ogen zo groot als schoteltjes. ‘Daar komt nog een catwalk, die wordt vanavond opgebouwd.’ Stacy wijst naar de rand van het podium.
‘Oké, dames, luister goed. Nu jullie gesetteld zijn, hebben jullie even de tijd om naar je hotelkamer te gaan en je op te frissen. Het is al laat en vanavond is er een galadiner, waar je kennis zult maken met verschillende fotografen, journalisten, crewleden en onze presentator.’ En met die mededeling komt een einde aan de rondleiding.
Nacht 1 begint, de saboteurs, beschermengel, heks, dakloze en dorpsgek krijgen mail.
"Hoi, ik ben Nicky," Het meisje geeft me lachend een hand. "Wat een luxe hè!"
"Echt wel. Ik ben Adinda."
"Leuk je te ontmoeten."
We gaan naast elkaar op de bank zitten en kletsen een beetje totdat Stacy ons komt halen voor de rondleiding. Nicky is best een aardig meisje!
We lopen achter Stacy aan als ze ons de studio laat zien.
"Oké, dames, luister goed. Nu jullie gesetteld zijn, hebben jullie even de tijd om naar je hotelkamer te gaan en je op te frissen. Het is al laat en vanavond is er een galadiner, waar je kennis zult maken met verschillende fotografen, journalisten, crewleden en onze presentator."
Een galadiner?! Wauw!
"Kun jij me helpen met m'n haar en make-up?", vraag ik enthousiast aan Nicky.
Ze knikt.
"Als jij mij helpt!"
Volgens mij heb ik een vriendin gemaakt!
De hotelkamer is zo mogelijk nog mooier dan de kleedkamer... Er staat een enorm tweepersoonsbed, er is een zitje bij het raam en een groot bureau met een heerlijke stoel ervoor. En de badkamer! Gewoon niet te geloven.
Ik spring snel onder de d.ouche om me nog even op te frissen en trek dan m'n lange, donkerblauwe jurk aan.
De rondleiding die productie-assistente Stacy heeft gegeven door het gebouw, vind ik erg leerzaam. Het podium was ook zo groot en die catwalk! Ik heb nog nooit zo'n lange catwalk gezien. Maar om eerlijk te zijn, was dat ook de eerste catwalk die ik überhaupt ooit in het echt heb gezien.
Er komt zelfs nog een catwalk... Wauw. Ik had dit nooit kunnen dromen.
Ik maak de deur naar mijn hotelkamer open, met mijn koffertje achter me aan gesleept.
Mijn mond valt open van verbazing. De kamer is net zo mooi als de kleedkamer die ik toegewezen heb gekregen.
Met de kleren die ik heb meegenomen, kan ik hooguit één laatje vullen.
Het tweepersoonsbed dat in de kamer staat is al bijna even groot als mijn eigen "huisje". Er staan ook twee prachtige witte stoelen in de kamer met een tafeltje ertussen. Aan de muur hangen mooie gordijnen die bij de witte stoelen passen.
De kleurencombinatie geel met wit vind ik mooi gekozen.
Ik zet mijn koffer tegen één van de muren en plof dan op het enorme bed neer. 'Als mijn moeder dit zou zien...' gaat er door mijn hoofd.
They are all childeren en hebben duidelijk een ander leven gehad.
Maar goed, ik kan me overal staande houden en ik ben hier tenslotte voor mezelf.
Terwijl iedereen zich terugtrekt in hun hotelkamers, poeder ik snel mijn neus en ga naar de hotelbar.
Het ziet er anders uit dan de rokerige bruine kroegen waar ik normaal optreed, maar er is drank en er zijn mannen, dus voel ik me al meteen meer op mijn gemak.
Ik loop naar de barman, buig iets naar voren over de bar heen en trek hem aan zijn stropdas naar mij toe. Ik fluister in zijn oor: 'A Red Lion, alsjeblieft'. Ik mag wel je zeggen toch?'
Ik zie de barman verschikt kijken en knikt snel ja.
Ik begin te lachen. Gelukkig zijn de mannen hier hetzelfde als waar ik vandaan kom.
With love,
Jessica
Na dat we thee hebben gedronken en Stacy heeft verteld wat de plannen zijn,
gaan we terug naar het hotel.
Winston ruimt de koffers leeg, Bryce checkt de beveiliging, en dat soort dingen
en er wordt een outfit voor me klaargelegd.
"Jongens, ik wil iets korts aan hoor, makkelijk en simpel."
Zuchtend hangt Winston een of andere lange glimmende jurk terug.
"Hebben we geen 'little black dress' of zo?"
"Ga jij maar klimmen, maar zorg dat je met een uurtje terug bent" zegt Bryce.
Ik maak dat ik uit de voeten kom, en ga naar de "basement" waar diverse sport zalen
zijn. Ik ga naar de klimwand, een metertje of 4 hoog, en klim naar boven.
Je kan er abseilen, dus ik ben weer snel beneden, en besluit meteen maar de moeilijke
variant te nemen. Hij is inderdaad wat pittiger, maar ook hier ben ik zo boven.
Daarom ga ik nog even naar het zwembad.
Daar ga ik een half uurtje "kijken hoe lang je onder water kan blijven" oefenen,
en ga dan terug naar mijn kamer.
Ik word direct de badkamer in geloosd en als ik na 10 minuten er weer uit kom, staan er
al 2 dames voor me klaar.
De ene begint aan mijn haar te rommelen, en de ander trekt een make-up tafel open,
waar Rembrandt jaloers op zou worden.
Aan het rek hangt een rode korte jurk.
Blijkbaar hebben de heren besloten dat ik die aan doe...
Ze mogen wel opschieten, ik begin honger te krijgen.
Some angels choose fur instead of wings
Op blote voeten met m'n hakken in m'n hand steek ik de gang over en klop op de kamerdeur van Nicky.
"Wacht even, ik kom er zo aan!", roept ze vanaf de andere kant. Een minuutje later zwaait de deur open.
"Wauw, wat heb jij een mooie jurk aan!"
Nicky glimlacht.
"Dank je." Ze heeft een gezellig muziekje opstaan en op het bureau ligt wat make-up. "Zal ik jou eerst opmaken?"
"Is goed." Op dat moment gaat m'n telefoon. "Hoi mam!"
Ze begint een heel verhaal tegen me.
"Ik ben zo terug", gebaar ik naar Nicky en ze knikt. Snel loop ik terug naar mijn eigen kamer.
"Maar schat, hoe is het daar?"
Ik vertel haar over alles wat we vandaag gedaan hebben en dat we straks een galadiner hebben.
"Dan zal ik je niet langer ophouden, meissie. Ga maar snel verder met je klaarmaken!"
"Doei mama!"
Snel ga ik weer naar de kamer van Nicky toe.
Als Stacy vertelt over de locaties en het galadiner kijk ik eens om me heen. Het ziet er hier toch wel mooi uit. Ik fantaseer mezelf al op de catwalk, al kushandjes gevend aan de mannen die natuurlijk ook komen kijken.
Ik loop terug naar mijn kleedkamer, maar bedenk me dan dat ik mijn koffer in mijn hotelkamer wil hebben. Die ga ik dus echt niet zelf erheen brengen hè. Ik ga opzoek naar iemand die dat voor me kan doen en vind iemand met een butlerachtig uiterlijk. 'Die zal hier wel werken,' denk ik, en ik stel me voor.
"Haaj, ik ben Dahlia," zeg ik met mijn liefste stem, "jij wil vast wel mijn koffer naar mijn hotelkamer brengen."
"Eh, eigenlijk was ik net..."
"Maar je kunt zo'n arm meisje als ik toch niet zelf haar koffer laten tillen? Hij hoeft alleen maar naar mijn hotelkamer." Nog een knipoog erbij en hij is om.
"Nou, goed dan."
Bij mijn hotelkamer aangekomen bedank ik de man vriendelijk. Net als hij weg loopt bedenk ik dat ik ben vergeten zijn naam te vragen.
"En wie is de vriendelijke man die ik kan bedanken?!" roep ik hem na.
"Winston," hoor ik nog net, en weg is hij.
Ach ja, je weet maar nooit wanneer dat van pas kan komen.
mijn tumblr
Na een rondleiding te hebben gehad, word er ons verteld dat we naar onze hotelkamers kunnen. En dat we vanavond verwacht worden bij een galadiner. Ik loop naar mijn kleedkamer en pak weer mijn spullen.
Gelukkig is de kamer in de buurt, en hoef ik niet al te vaak heen en weer te lopen.
Onderweg zie ik meiden die het voor zich laten tillen. Is ook een slim plan, maar dan bedenk ik me al snel dat ik alles al bijna heb, en nu toch echt het laatste loopje is.
Eenmaal in mijn kamer aangekomen hang ik alles meteen op in mijn kast. Dan ga ik eens kijken wat ik aan ga doen vandaag.
Wat heb ik allemaal meegenomen eigenlijk? Ik spits mijn kast door. En zie dan een mooie lange paarse jurk hangen. Die word het!
Terwijl ik bezig ben met aanpassingen word er op mijn deur geklopt.
"Hallo?" zeg ik terwijl ik de deur open doe.
"Hoi. Ik ben hier voor je visagie en haar." vervolgens zie ik een enorme make-up koffer staan.
"Uhm.. Oke, kom binnen."
Terwijl ik in de rode jurk wordt gehesen, zie ik Winston heen en weer scharrelen,
en daarbij valt me op dat ie een ietsie pietsie mank loopt.
"Winston? Waarom loop je zo moeilijk? Zit er iets in je schoen?"
Hij kijkt me een beetje schaapachtig aan.
"Ik heb me vertild denk ik" zegt ie dan.
"Ow, waaraan dan? Mijn koffers kunnen het niet zijn, die zijn aerodynamisch of zo"
"Nee, vanmiddag was er een dametje die haar koffer van de studio naar het hotel wilde hebben."
Mijn mond valt open.
"Winston! Kom op zeg! Er loopt hier voldoende personeel rond, die worden er voor betaald! Jij bent zo goed als familie voor me, je gaat hier niet je gezondheid verpesten hoor! Je mag best thee serveren of zo, maar zwaar werk doe je niet."
Winston kijkt een beetje beteuterd.
"Lieve schat, ik bedoel het goed. Je bent me te dierbaar en te kostbaar voor dat
soort dingen. Je mag voor een buitenstaander dan 'alleen' maar de butler zijn, jij en Bryce zijn alles wat ik heb. En daar ben ik zuinig op."
Winston kijkt al weer wat vrolijker, al worden zijn wangen verdacht roze.
"Bryce, ik vermoed dat ik hier ook een soort van show moet gaan lopen he?"
Bryce knikt.
"Kan jij dan een ruimte afhuren en er een catwalk maken voor me?
Zodat ik dat kan oefenen? Graag met geblindeerde ramen, ik heb geen behoefte aan
pottenkijkers." Bryce maakt aantekeningen en knikt weer.
Er wordt een wolk van haarlak over me heen gespoten (serieus, wat is er mis met een
gewone vlecht?, waarom moeten het "wilde krullen" zijn?) en de visagiste klapt haar koffer dicht.
"Klaar" zeggen beide dames in koor.
"Mooi, kom heren, we gaan de diner zaal maar eens opzoeken, ik rammel"
Some angels choose fur instead of wings
Aangekleed, opgemaakt en met mooie haren gaan we op zoek naar de eetzaal. Ik ben nu toch wel een beetje zenuwachtig... Maar meer dan dat heb ik eigenlijk ook gewoon honger. Het is een lange dag geweest, en ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst iets te eten heb gehad.
Een beetje beduusd staan we in de hal om ons heen te kijken. Dan zie ik ineens een dame in een prachtige rode jurk lopen met twee mannen die ik herken.
"Daar moeten we achteraan!"
Snel gaan we achter haar aan. We komen terecht in een enorme eetzaal waar het wemelt van de mensen. Allemaal netjes in pak of in een galajurk. Mannen in pakken...
Ik schrik op uit m'n gedachten als Stacy tegen ons begint te praten.
"Wat zien jullie er mooi uit! Alles in orde op jullie kamers?"
Het galadiner is in volle gang, alle deelneemsters zien er prachtig uit en in de eetzaal wemelt het van de mensen. Iedereen neemt plaats aan de ellenlange, mooi gedekte tafels. Sommige dames moeten wat wennen aan de omstandigheden, maar warmen al gauw op en kletsen erop los. Dit diner is een mooie gelegenheid om elkaar wat beter te leren kennen!
Als het diner voorbij is, gaan de voetjes van de vloer. En in al die georganiseerde chaos, sluipen twee deelneemsters weg. Ze hebben een plan gemaakt, om meer kans te maken op de titel, zullen ze het lot zelf een ‘handje moeten helpen’. En voor hun eerste slachtoffer hebben ze al iemand op het oog.
De één staat op de uitkijk en de ander breekt het slot van de hotelkamer open. Snel gaan ze naar binnen en dan.. Hm, ze zullen wel de verkeerde hotelkamer hebben, deze is compleet leeg..
Morgen een nieuwe kans, voor nu besluiten ze om terug te keren naar het gala, waar ze ongezien weer binnenglippen. Iedereen danst tot in de vroege uurtjes! Of ja, niet te vroeg, de deelneemsters hebben hun schoonheidsslaapje nodig.
Dag 2 begint en een stemronde opent. Stemmen kan t/m donderdagavond 20u door te mailen naar kelsey_forumspel@live.nl
Wat staat er morgen op het programma?
In de ochtend hebben jullie vrije tijd, slaap uit, oefen je talent of ga sporten. Ik post morgen een kort hoofdstuk over de middagactiviteit.
Nicky
Met Adinda is het heel gezellig. Ik heb haar uitgenodigd in mijn kamer om elkaar op te maken en elkaars haren te doen. Het is hartstikke gezellig en we kletsen honderduit.
Bij het gala ben ik eerst helemaal overdonderd. Wat een zaal en wat een mensen! Ik word er een beetje verlegen van en ik weet eigenlijk niet hoe ik me moet gedragen. Wij deelnemers krijgen een eigen tafel en daar kunnen we alvast een beetje kennismaken met elkaar. Al snel voel ik me bij hen redelijk op mijn gemak en klets met een aantal meiden.
Daarna gaan nog eventjes de voetjes van de vloer - gelukkig word ik niet beoordeeld op het dansen - en dan neem ik afscheid. Het is mooi twaalf uur en dat is laat genoeg. Ik ben kapot van al die indrukken van vandaag en ik wil er wel een beetje fris en fruitig uitzien morgenvroeg.
De wekker gaat om tien uur. Dan heb ik bijna tien uur geslapen en dat vind ik wel genoeg voor de eerste dag. Het ochtendprogramma is vrij, erg fijn. Dat geeft me tijd om eens lekker onder de douche te springen. Ik trek redelijk gemakkelijke, maar toch nette kleren aan en neem mijn zandtekenspullen mee naar beneden. Daar is een mooie zaal waar men verschillende activiteiten kan ondernemen. Er staan ook een hoop banken en stoelen gezellig bij elkaar voor de mensen die een praatje willen maken.
Ik nestel me op de grond, klap mijn 'zandbak' uit en strooi voorzichtig een laagje fijn zand uit de zak. Ik doe mijn oortjes in en zet een zacht muziekje op. Op het ritme van de muziek en met de tekst in mijn hoofd begin ik mee te tekenen met de muziek.
Het galadiner was een groot succes. Ik had m'n mooiste jurk aangetrokken, roze met kant. Nou ja, bijna mijn mooiste jurk dan, de mooiste blijft natuurlijk bewaard voor de show. We hadden onze eigen tafel en het was erg leuk om iedereen te leren kennen.
Tijdens het diner heb ik me propvol gegeten, maar er moest natuurlijk ook nog gedanst worden. We hebben gezellig met elkaar gedanst en ik heb er met Jessica nog wat knappe mannen bijgehaald om het nog iets gezelliger te maken.
De volgende ochtend ga ik in de gezamenlijke ruimte zitten in een rustig hoekje en oefen mijn dichtkunsten.
mijn tumblr
Wat een galadiner heb ik gisteravond beleefd. Die avond zal ik niet snel vergeten. Tot in de late uurtjes heb ik gedanst en van de hapjes genoten.
Nadat het diner was afgelopen, heb ik nauwelijks meer terug kunnen lopen naar mijn hotelkamer, zoveel pijn deed het aan mijn voeten. Hakken zijn namelijk niet mijn favoriete paar schoenen, ik houd het liever bij plat schoeisel zoals ballerina's en slippers.
'Zmm... Zmm... Zmm...' is het geluid dat de wekker maakt. Nadat ik één keer op de snooze knop heb gedrukt, vind ik de puf om op te staan.
Gisteren had het plan zich ontwikkelt om het stadje te gaan verkennen en misschien hier en daar wat souvenirs te kopen. 'Misschien verkopen ze wel een leuk kookboek hier of wat lekkere ingrediënten die ik tot een heerlijk gerecht kan maken,' komt er in mijn hoofd op.
Na een korte douche pak ik wat belangrijke spulletjes, als mijn paspoort en portemonnee, in een klein schoudertasje en vertrek daarmee naar het stadje.
De ochtend is voorbij gevlogen. Na de lunch verzamelt iedereen zich op het podium, waar de catwalk inmiddels opgebouwd is. Daar worden ze welkom geheten door Cassandra, een mooie vrouw met bénen, ontzettend lang. Ze blijkt de catwalk coach.
'Dames, ik hoop dat jullie je hakken hebben meegenomen! Want we gaan een lesje catwalk doen vandaag.'
Een rustig muziekje op mijn telefoon maakt me de volgende ochtend wakker. Dat was een leuke avond! Maar het is wel een beetje laat geworden... Lekker gegeten, gezellig gekletst en gedanst. Ik had niet gedacht dat ik hier zoveel leuke mensen tegen zou komen!
Ik kom mijn bed uit, trek mijn sportkleren aan en ga naar beneden naar de sportzaal. Ze hebben mijn linten opgehangen bij het wandklimmen, dat is de enige plek die hoog genoeg is. Ik warm me op, ren een rondje en rek mijn spieren, zet de muziek aan en klim in de linten. Het half uur dat volgt ben ik bijna in trance; het voelt goed om weer in de linten te hangen. Dit is voor mij een ultiem gevoel; het is net of ik zweef.
Een paar uurtjes later, na de lunch, moeten we ons allemaal bij het podium verzamelen. Er staat een ontzettend mooie vrouw op de catwalk met onwíjs lange benen.
"Dames, ik hoop dat jullie je hakken hebben meegenomen! Want we gaan een lesje catwalk doen vandaag."
Oeh, dat is niet mijn sterkste punt... Ik kijk omlaag naar de ontzettend platte sandaaltjes die ik vandaag aan heb. Gisteravond had ik ook al geen hoge hakken aan. Maar alles kun je leren. Dus ik trek m'n hoogste hakken aan (en ik zie meteen dat Lara véél hogere hakken heeft) en stap een beetje bibberig de catwalk op.
Sjonge, wat heb ik zitten bunkeren gister!
Maar ik stierf dan ook van de honger.
Winston en Bryce zaten aan een andere tafel, ze horen officieel niet bij de deelnemers,
maar dat kon de pret niet drukken.
Ik heb zelfs nog met Winston gedanst!!
Daarna ben ik nog lekker wezen bubbelen in het bad, en heb als een roos geslapen.
Fris en fruitig weer opgestaan, en een uurtje hardgelopen in het park.
Toen ik terugkwam en gedóucht had, stond er een heerlijke fruitsalade voor me klaar.
Winston is echt een schat, die is vader en moeder in een voor me.
Bryce had woord gehouden en in een vergaderzaal een catwalk voor me gemaakt.
Dus kon ik mooi oefenen.
De heren gaven me aanwijzingen, adviezen, tips en heel veel commentaar.
Ik kon ze op het laatst wel wurgen!!
Gelukkig ging de tijd hard en was het tijd om te lunchen.
Na de lunch verzamelen we bij het podium, waar we door ene Cassandra les krijgen in
catwalk lopen.
Gelukkig heb ik al geoefend.
We moeten hakken aan, bof ik ff.
Kijk wat Winston voor me klaar had hangen toen ik uit de dóuche kwam: Dit jurkje met die hakken (14 cm hoog...) .
(hoe krijg ik die plaatjes naast elkaar? Mods help me eens)
Some angels choose fur instead of wings
Na de catwalk les komt Stacy het podium opgelopen, ze bedankt Cassandra en vraagt de rest van de deelneemsters om nog even te wachten. Ze neemt Jessica apart en na een tijdje komt ze terug. Alleen. De overige zes dames kijken elkaar wat verward aan, wat is er aan de hand? ‘Oké, jullie zullen je vast afvragen waarom Jessica niet bij me is..’ Begint Stacy. ‘Dat ligt een beetje ingewikkeld, maar het komt erop neer dat we erachter zijn gekomen dat ze, uhm, een speciale relatie had met één van onze juryleden en daarom is ze gevraagd de competitie te verlaten. Maar goed, jullie moeten door en vanavond hebben jullie weer een vol programma! Er staat een buffet klaar in het hotel en daarna gaan we naar een nachtclub, met een feest dat speciaal voor de gelegenheid is georganiseerd. Een hoop fans en pers zullen aanwezig zijn, maar er is ook een V.I.P. area waar jullie terecht kunnen. Maak het niet te gek, dames, een kater staat niet goed bij een Miss.’ Met een knipoog en een glimlach eindigt Stacy haar praatje.
Het moet even bezinken, dat Jessica Rabbit/Inwe (HEKS) er niet meer bij is, maar de deelneemsters weten ook dat ze door moeten, dus gaan ze op weg naar het buffet.
Nacht 2 begint, de saboteurs, beschermengel en dakloze krijgen mail
Stemoverzicht
Adinda/AMY1994AMY12 - Inwe
Dahlia/Meliszie - AMY1994AMY12
Meaghan/d13ntjuh - Inwe
Lara/Deborah - AMY1994AMY12
Nicky/xTurtly - xTurtly
Tohru/SimsDolfijn14089 - Inwe
Jessica/Inwe - Inwe
Inwe – 4 stemmen
AMY1994AMY12 – 2 stemmen
xTurtly – 1 stem