Hier een lastige periode, omdat rond deze tijd vorig jaar mijn vader ziek was. Dus veel herinneringen, veel beladen data. Ik probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan, maar het is allesbehalve makkelijk natuurlijk.
Ik kijk veel "The Office" om wat te ontspannen met humor. Qua daten heb ik die gast waar ik de vorige keer over schreef "gedumpt", omdat hij gewoon raar reageerde en spelletjes leek te spelen, daar had ik geen zin in. Ik heb in april nog een date met een andere persoon gehad, waar ik nog contact mee heb maar nog geen 2e date mee heb gehad. Doordat ik nu probeer wat dingen weer op te bouwen terwijl ik ook met rouw probeer te dealen, vind ik het ingewikkeld en eng daar een vervolg aan te geven.
Ook heb ik een vriendschappelijke afspraak gehad met iemand die in de buurt woont. Hopelijk komt daar een vriendschap uit voort, of wordt diegene in ieder geval een goede kennis. Hij maakte wel wat opmerkingen waarvan ik niet precies begreep of hij nou met me probeerde te flirten of niet. In tekst is dat soms wat lastig - is iemand gewoon vriendelijk of is het meer.
Nu klinkt het alsof ik best druk ben geweest op sociaal vlak, maar eigenlijk heb ik heel mei niks gedaan daarin, vanwege de "lastige periode". Ik heb ook een ander project niet meer beoefend, omdat het gewoon even te veel is. Ik doe wat ik kan, ga soms over mijn grenzen heen en moet dat dan weer bekopen. Soms heb ik een aantal weken waarin ik totaal geen zin heb ik sociaal contact, en dan voel ik me daarna opeens weer eenzaam en wil ik met mensen afspreken, maar vind ik het weer moeilijk om een goede planning te maken waarbij ik niet teveel doe... niet over- maar ook niet onderprikkeld, het is een balanceeract. Zoals ik in het kattentopic plaatste, doe ik af en toe vrijwilligerswerk, maar mijn brein gaat al snel in paniekmodus als ik teveel in een week plan, dus echt een routine is dat nog niet geworden. Ik doe wat ik kan.
Dus voor zover een update over mij, ben benieuwd hoe het met jullie is inmiddels.
Met mij gaat het redelijk,@Keefbeetle.
Natuurlijk hakt het erin als je na 18 jaar afscheid moet nemen van een trouwe kameraad. Dat afscheid was, ook vanwege de datum behoorlijk beladen. Mijn zus die al vroeg overleed was geboren op 28 mei. Die datum is dus eigenlijk ook gekoppeld aan verlies. Net als 29 april, trouwens, de datum waarop ze overleed; nu ruim 25 jaar geleden. De dag zelf was eigenlijk bedoeld om het verjaardagsfeest van mijn zwager te vieren. Een paar uur voor het vertrek kreeg Gaius dus een hartaanval of beroerte. Gelukkig waren we nog thuis want, ik had er niet aan moeten denken dat het was gebeurd als we niet thuis waren geweest. Uiteindelijk zijn we, na het overlijden van Gaius, toch nog naar mijn zwager gegaan. Dat was niet echt een succes want de gedachte aan zijn dood bleef knagen. Het rouwproces heeft, zeker de eerste paar dagen, voor het eerst in mijn leven een enorm fysieke uitwerking op me gehad. Niet eerder heb ik me lichamelijk zo beroerd gevoeld. Het klinkt gek en eigenlijk schaam ik me er ook wel voor maar, bij geen enkel overlijden van mijn familieleden heb ik die fysieke last ervaren. Nu is het afkicken van de routines die we in 18 jaar hadden opgebouwd en dat zal zeker wel even duren.
Dus wat je beschrijft over beladen data begrijp ik heel goed, Keefbeetle. Humor is een goede afleiding en helpt zeker bij het relativeren van je eigen situatie. 'The Office' vind ik behoorlijk tenen krullend en als je dat leuk vind dan kan ik zeker 'Avoidance' aanraden. Dat is de nieuwste serie van Romesh Ranganathan op BBC. Zelf kijk ik liever naar The Outlaws (behoorlijk over the top) en voor de wat meer duistere humor naar 'Inside no. 9'.
Ik kan me wel iets voorstellen bij jouw balanceer act. Zeker als het gaat om prikkels. Het wordt lastig als anderen iets van je willen en je daar zelf even niet de energie voor kunt vinden of wil hebben. Op het dating front zal dat voor jou waarschijnlijk ook zo zijn. Dat maakt het voor beide partijen lastig omdat intermenselijk contact altijd een spel van geven en nemen is. Ik had pas geleden een vergelijkbare situatie waarbij een van de projecten waar ik als ervaringsdeskundige actief ben op heel korte termijn een online vergadering belegde. Op de dag van de vergadering kregen we nog even een dossier van 25 pagina's (in het Engels en gevuld met medisch statistische gegevens) te verwerken. Op zo'n moment schiet ik ook in overload en haak ik af. Voor wat sociale contacten betreft blijf ik toch een beetje een kneus. Ik mijd grote mensenmassa's en de meeste contacten heb ik nog steeds via MS-Teams en zoom etc. Alleen als ik het echt vertrouw (het minst of geringste griepje kan mij vellen) spreek ik af om elkaar fysiek te ontmoeten.
Straks als de zomer het fruit in de tuin weer rijpt, zal ik wel weer jam maken en sorbetijs. Daar kijk ik wel naar uit.
Ik ben vrijwilliger voor Answers HQ. Ik werk niet voor EA
@trismagistos ,
Niets om je voor te schamen hoor.
Ik heb ook al heel wat keren afscheid van mens en dier moeten nemen, maar na de dood van mijn hond Dennis ben ik een week doodziek thuis gebleven, en toen Muis overleed, bleef ik steeds huilen. En nog altijd heb ik het daar moeilijk mee. En Muis is al in 2018 overleden.
Het zijn je huisgenootjes, je soulmates. Die onvoorwaardelijk van je hebben gehouden.
Dat is gewoon vreselijk om kwijt te raken.
En mensen die dan zeggen "dan neem je toch een andere kat" kan ik dan ook wel wat aandoen!
En er is ook geen "tijd" die je nodig hebt om er over heen te komen.
Toen Peer overleed, was ik heel erg verdrietig, maar had ik er vrede mee. Dat had ik absoluut niet toen Muis aan de beurt was. Ik was (en ben) zo boos dat zij dood ging. Ze was nog jong (nog net geen 10 jaar) en ik kon haar helemaal niet missen! Trouwens, Muis zelf zat ook nog boordevol levenslust. Ik vraag me af of ik daar ooit vrede mee zal krijgen.
Heel veel sterkte!
Een van de redenen waarom ik de Sims 2 ging spelen was deze video uit 2006. Vrijwel direct daarna stapt ik over op De Sims 3.
Ik wilde ooit ook zo'n fantastische grap in elkaar zetten.... Nog niet aan toegekomen. Het idee staat nu al jaren in de ijskast!
Ray Stevens is misschien trouwens beter bekend van 'Bridget the Midget' (The Queen of the Blues) uitgebracht in 1974. Waarschijnlijk nu niet meer zo woke (politiek correct)
Ik ben vrijwilliger voor Answers HQ. Ik werk niet voor EA
Sinds de release van Sims 4 heb ik iedere keer maar kort gespeeld en op een gegeven moment niet meer gespeeld.
Nu paar jaar later ben ik het weer eens gaan spelen en er is zoveeeel veranderd, gameplay is er echt beter op geworden.
Dacht, laat ik hier weer eens kijken maar zie dat het alweer een tijd geleden is dat hier voor het laatst is gepost.
Hoe is het met iedereen?
Mijn personal note; ik ben dik een jaar geleden bij mijn ex weggegaan na jaren aan problemen etc. Twee keer verhuisd en nu voor gevoel op mijn plek. Mijn werk ga ik binnenkort ook switchen. Weg uit verschillende toxic plekken en daardoor lijkt het er op dat ik weer rust heb voor Sims (En hopelijk ook Stardew)
Reacties
Some angels choose fur instead of wings
Hier een lastige periode, omdat rond deze tijd vorig jaar mijn vader ziek was. Dus veel herinneringen, veel beladen data. Ik probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan, maar het is allesbehalve makkelijk natuurlijk.
Ik kijk veel "The Office" om wat te ontspannen met humor. Qua daten heb ik die gast waar ik de vorige keer over schreef "gedumpt", omdat hij gewoon raar reageerde en spelletjes leek te spelen, daar had ik geen zin in. Ik heb in april nog een date met een andere persoon gehad, waar ik nog contact mee heb maar nog geen 2e date mee heb gehad. Doordat ik nu probeer wat dingen weer op te bouwen terwijl ik ook met rouw probeer te dealen, vind ik het ingewikkeld en eng daar een vervolg aan te geven.
Ook heb ik een vriendschappelijke afspraak gehad met iemand die in de buurt woont. Hopelijk komt daar een vriendschap uit voort, of wordt diegene in ieder geval een goede kennis. Hij maakte wel wat opmerkingen waarvan ik niet precies begreep of hij nou met me probeerde te flirten of niet. In tekst is dat soms wat lastig - is iemand gewoon vriendelijk of is het meer.
Nu klinkt het alsof ik best druk ben geweest op sociaal vlak, maar eigenlijk heb ik heel mei niks gedaan daarin, vanwege de "lastige periode". Ik heb ook een ander project niet meer beoefend, omdat het gewoon even te veel is. Ik doe wat ik kan, ga soms over mijn grenzen heen en moet dat dan weer bekopen. Soms heb ik een aantal weken waarin ik totaal geen zin heb ik sociaal contact, en dan voel ik me daarna opeens weer eenzaam en wil ik met mensen afspreken, maar vind ik het weer moeilijk om een goede planning te maken waarbij ik niet teveel doe... niet over- maar ook niet onderprikkeld, het is een balanceeract. Zoals ik in het kattentopic plaatste, doe ik af en toe vrijwilligerswerk, maar mijn brein gaat al snel in paniekmodus als ik teveel in een week plan, dus echt een routine is dat nog niet geworden. Ik doe wat ik kan.
Dus voor zover een update over mij, ben benieuwd hoe het met jullie is inmiddels.
Natuurlijk hakt het erin als je na 18 jaar afscheid moet nemen van een trouwe kameraad. Dat afscheid was, ook vanwege de datum behoorlijk beladen. Mijn zus die al vroeg overleed was geboren op 28 mei. Die datum is dus eigenlijk ook gekoppeld aan verlies. Net als 29 april, trouwens, de datum waarop ze overleed; nu ruim 25 jaar geleden. De dag zelf was eigenlijk bedoeld om het verjaardagsfeest van mijn zwager te vieren. Een paar uur voor het vertrek kreeg Gaius dus een hartaanval of beroerte. Gelukkig waren we nog thuis want, ik had er niet aan moeten denken dat het was gebeurd als we niet thuis waren geweest. Uiteindelijk zijn we, na het overlijden van Gaius, toch nog naar mijn zwager gegaan. Dat was niet echt een succes want de gedachte aan zijn dood bleef knagen. Het rouwproces heeft, zeker de eerste paar dagen, voor het eerst in mijn leven een enorm fysieke uitwerking op me gehad. Niet eerder heb ik me lichamelijk zo beroerd gevoeld. Het klinkt gek en eigenlijk schaam ik me er ook wel voor maar, bij geen enkel overlijden van mijn familieleden heb ik die fysieke last ervaren. Nu is het afkicken van de routines die we in 18 jaar hadden opgebouwd en dat zal zeker wel even duren.
Dus wat je beschrijft over beladen data begrijp ik heel goed, Keefbeetle. Humor is een goede afleiding en helpt zeker bij het relativeren van je eigen situatie. 'The Office' vind ik behoorlijk tenen krullend en als je dat leuk vind dan kan ik zeker 'Avoidance' aanraden. Dat is de nieuwste serie van Romesh Ranganathan op BBC. Zelf kijk ik liever naar The Outlaws (behoorlijk over the top) en voor de wat meer duistere humor naar 'Inside no. 9'.
Ik kan me wel iets voorstellen bij jouw balanceer act. Zeker als het gaat om prikkels. Het wordt lastig als anderen iets van je willen en je daar zelf even niet de energie voor kunt vinden of wil hebben. Op het dating front zal dat voor jou waarschijnlijk ook zo zijn. Dat maakt het voor beide partijen lastig omdat intermenselijk contact altijd een spel van geven en nemen is. Ik had pas geleden een vergelijkbare situatie waarbij een van de projecten waar ik als ervaringsdeskundige actief ben op heel korte termijn een online vergadering belegde. Op de dag van de vergadering kregen we nog even een dossier van 25 pagina's (in het Engels en gevuld met medisch statistische gegevens) te verwerken. Op zo'n moment schiet ik ook in overload en haak ik af. Voor wat sociale contacten betreft blijf ik toch een beetje een kneus. Ik mijd grote mensenmassa's en de meeste contacten heb ik nog steeds via MS-Teams en zoom etc. Alleen als ik het echt vertrouw (het minst of geringste griepje kan mij vellen) spreek ik af om elkaar fysiek te ontmoeten.
Straks als de zomer het fruit in de tuin weer rijpt, zal ik wel weer jam maken en sorbetijs. Daar kijk ik wel naar uit.
Niets om je voor te schamen hoor.
Ik heb ook al heel wat keren afscheid van mens en dier moeten nemen, maar na de dood van mijn hond Dennis ben ik een week doodziek thuis gebleven, en toen Muis overleed, bleef ik steeds huilen. En nog altijd heb ik het daar moeilijk mee. En Muis is al in 2018 overleden.
Het zijn je huisgenootjes, je soulmates. Die onvoorwaardelijk van je hebben gehouden.
Dat is gewoon vreselijk om kwijt te raken.
En mensen die dan zeggen "dan neem je toch een andere kat" kan ik dan ook wel wat aandoen!
En er is ook geen "tijd" die je nodig hebt om er over heen te komen.
Toen Peer overleed, was ik heel erg verdrietig, maar had ik er vrede mee. Dat had ik absoluut niet toen Muis aan de beurt was. Ik was (en ben) zo boos dat zij dood ging. Ze was nog jong (nog net geen 10 jaar) en ik kon haar helemaal niet missen! Trouwens, Muis zelf zat ook nog boordevol levenslust. Ik vraag me af of ik daar ooit vrede mee zal krijgen.
Heel veel sterkte!
Some angels choose fur instead of wings
Some angels choose fur instead of wings
Ik wilde ooit ook zo'n fantastische grap in elkaar zetten.... Nog niet aan toegekomen. Het idee staat nu al jaren in de ijskast!
Ray Stevens is misschien trouwens beter bekend van 'Bridget the Midget' (The Queen of the Blues) uitgebracht in 1974. Waarschijnlijk nu niet meer zo woke (politiek correct)
Some angels choose fur instead of wings
Nu paar jaar later ben ik het weer eens gaan spelen en er is zoveeeel veranderd, gameplay is er echt beter op geworden.
Dacht, laat ik hier weer eens kijken maar zie dat het alweer een tijd geleden is dat hier voor het laatst is gepost.
Hoe is het met iedereen?
Mijn personal note; ik ben dik een jaar geleden bij mijn ex weggegaan na jaren aan problemen etc. Twee keer verhuisd en nu voor gevoel op mijn plek. Mijn werk ga ik binnenkort ook switchen. Weg uit verschillende toxic plekken en daardoor lijkt het er op dat ik weer rust heb voor Sims (En hopelijk ook Stardew)