Dan heb ik iets meer geluk dan jij Moep, maar ik woon ook in een woonerf met geen doorgaand verkeer.
Maar ik heb mijn mooie zwarte katten bijna allemaal al weggebracht, alleen Ivo heb ik nog.
En de kat van mijn schoonmoeder, die inmiddels Bobbi heet, en zowaar er af en toe op reageert.
Ze zijn nu allebei 5 jaar. Maar ik wil er heel graag een kitten bij. En hoewel dat wel de afspraak was (en de voorwaarde die ik heb gesteld toen Bobbi kwam) heb ik 'm nog steeds niet.
Vervelende kerels hebben we, @Moepmoep!
Nou echt hoor! Mijn voorwaarde toen ik een relatie kreeg met m was al dat ik veel dieren zou hebben later.... Dat komt er hier ook nog niet echt van. Helaas heeft dat hier dus ook wel een beetje te maken met het feit dat de afgelopen 3 katten niet heel oud zijn geworden.
Overigens woonden we met de eerste kat aan een 30 km weg, dus dat viel op zich nog wel mee. En met de 2e kat die is aangereden, woonden we al best wel een stukje van de grote weg af, maar die ging zelf altijd flink op pad (had een GPS om, dus we wisten waar hij kwam) en dat heeft uiteindelijk niet goed uitgepakt helaas.
Ik ben ook dankbaar dat ik mijn kat nog steeds bij me mag hebben. Ik weet dat dat bijzonder is. Onze aanloopkat die ruim twee jaar geleden overleed, is maar een jaar of 7, 8 geworden. Ook heel blij dat ik die die jaren heb gekend, maar je wilt toch liever dat ze heel wat ouder worden.
@Moepmoep, jij hebt veel pech gehad Hoop ook voor je dat je kat flink oud wordt! Ik kwam gister een vriendelijke kat tegen op straat die ik een aai heb gegeven, maar die liep ook redelijk dicht in de buurt van een toch aardig drukke weg... Ik vind dat nooit prettig, ik hoop dat ze dan niet gaan oversteken...
Schandalig dat jullie beiden beperkt worden door jullie mannen in het kattenaantal
Wel, gister was de dag die ik al jaren vreesde. Mijn allerliefste vriendje is ingeslapen
Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik er kapot van ben. Mijn traanbuizen draaien overuren, ik kon niet in slaap komen gisteravond (ik lag al voor tienen in mijn bed omdat ik gewoon niet wist wat ik met mezelf aanmoest, nog steeds niet overigens) en toen ik 's ochtends vroeg weer wakker werd kon ik alleen maar huilen. Samen met mijn ouders hebben we hem begraven in hun tuin. Mijn vader heeft een mooi kistje voor hem getimmerd, maar het doet zo ZEER. Echt alsof mijn hart in duizend stukjes ligt. Echt totaal geen zin in december ook.
Dat ik hem nooit meer kan aaien... ik wilde vanavond al een aantal keer hem een aai geven maar dat kan niet meer.
Aww Keef, dat is ook echt gewoon niet leuk. Bijna 21 jaar je vriendje en dan ineens moet je zonder hem.
Elke keer dat mijn katjes doodgingen, ging ik ook kapot. Om het minste of geringste stond ik te huilen en dat heeft ook echt nog even geduurd. Moest de dag nadat onze Max was aangereden lesgeven, daarnaast net 5 weken zwanger, maar al enorm vele hormonen, dus heb daar voor de klas staan huilen.
Het blijft verdrietig, maar het is een mooie gedachte dat jullie hem bijna 21 jaar een prachtig leven hebben kunnen geven!
Het verdriet om een dier, wat zo lang deel uit heeft gemaakt van je familie, is even zwaar als van een dierbaar familielid.
Laat je nooit wijsmaken dat dat niet zo is.
De liefde van zo'n dier is zo puur, daar kan geen mens tegenop.
Je kan jezelf alleen troosten met de gedachte dat Pieps zo oud bij jullie is geworden, en dat jullie van hem hielden.
Ik mis met name mijn Muis nog, en kan daar ook nog altijd om huilen, ook al is dat 22 maanden geleden.
Ja, je hart is gebroken. En dat heelt weer, maar er blijft altijd een stukje wat weg is.
Heel veel sterkte!
@Moepmoep, fijn om te horen dat er meer mensen zijn die zo van slag zijn als ze hun kat verliezen. Nou ja, niet dat ik anderen dit gevoel toewens natuurlijk, totaal niet, maar mensen met (een) kat(ten) snappen het vaak beter. Logisch dat je in die situatie al helemaal extra snel emotioneel werd
@Deborah, helemaal mee eens. Ik schaam me er ook niet voor dat dit verlies me zo zwaar valt. Voor mij was Pieps even waardevol als de mensen waar ik van houd. Hij was voor mij min of meer een verlengstuk van mezelf, dus het is echt alsof ik een stuk van mezelf kwijt ben. Rouwen om een huisdier klinkt voor sommige mensen misschien dramatisch, maar bestaat net zo goed.
En ja, ik ben er trots op dat mijn ouders en ik zo lang goed voor hem hebben kunnen zorgen. Hij is nooit affectie tekort gekomen. Hij had blijkbaar een hele taaie kern, maar helaas was zijn lijfje op
Hoe is het met jullie kat(ten)? Ondanks dat jullie ook het nodige kattenverdriet hebben meegemaakt, hoop ik dat jullie momenteel rustig feestdagen kunnen vieren met ze.
@Keefbeetle , we hebben vandaag besloten dat we de katten na de kerst wegbrengen.
Naar een pension, weg van de bewoonde wereld.
Ze zijn hier al een week of 3 met vuurwerk aan het etteren.
Vorig jaar hebben we de (toen nog 3) katten al voor kerst binnen moeten houden, en dat was een drama.
Ivo en Guus waren echt ventjes die lekker buiten wilden spelen, en het als straf voelden dat ze niet naar buiten mochten.
Terwijl wij ze uit liefde binnen hielden, bang dat er wat zou gebeuren. We hebben ze tot 3 of 4 januari binnen gehouden en werden er toen zelf ook stapelgek van. Mijn teammanager vertelde vanochtend dat ze een pension had gevonden, en ik heb dat thuis ook voorgesteld. Dus ik ga morgen bellen en hopen dat ze voor Ivo en Bobbi nog plek hebben. Dan hebben zij én wij rust.
Voor Ivo zal het wel zwaar worden, die hebben we vanaf 8 weken, en MOET elke dag knuffelen.
Maar zijn veiligheid gaat voor. Ik las net dat er weer een kat is overleden omdat ze vuurwerk in zijn poeperd hadden gestopt, DJ Karel.
Als ik zoiets lees, dan ben ik in staat om die gasten op te sporen en hetzelfde bij die kl^&*tzakken te doen.
Afgelopen woensdag heeft mijn vriendin ook haar kat moeten laten inslapen, Rossi is 16 geworden, maar ze had 'm ook al met 12 jaar gekregen (Mijn vriendin was dus 12) dus ze is echt haar jeugdvriendje kwijt. Ze is meteen ziek geworden, het verdriet heeft haar weerstand zo verminderd....
Heel veel sterkte.
Heb je nog een mooie foto van je kat?
@Deborah, pff, wat vreselijk dat ze al zo vroeg beginnen met dat gezeik met vuurwerk. Ik herinner me van vroeger wat een drama dat is, inderdaad. (Voordeel van een hoogbejaarde kat: door dovigheid hoorde hij alle knallen niet meer, wat een hoop rust gaf.) Ik snap heel goed dat jullie ze binnen willen houden. Ook al wordt er niet doelgericht vuurwerk naar dieren gegooid (wat ik echt totaal onbegrijpelijk vind: waarom zou je toch een dier zo wreed behandelen? Dan is er echt mentaal wat niet in orde...), dan nog kunnen die harde knallen ze in paniek brengen. Hoop dat het plan lukt en dat er nog plek is! Maar van mij mogen ze streng controleren op dat vuurwerkmisbruik, of het allemaal compleet verbieden...
Wat verdrietig van je vriendin. En herkenbaar. Ik loop nu ook al bijna twee weken te kwakkelen.
Ik post een foto van Pieps van vorige maand Hij is zo wel heel erg groot als ik een afbeelding toevoeg, hopelijk is dat niet erg. Ik kan 'm sowieso binnenkort weer verwijderen. Dat kleed waarop hij ligt heb ik bij mijn ouders in een kast gestopt om te bewaren. Ik wil het in elk geval nu niet in de wasmachine doen.
Ik heb héél veel foto's en zag dat je bij de Hema een "hartposter" kunt laten maken met allemaal kleine foto's die samen een hart vormen. Ik wil dat binnenkort gaan samenstellen. Als ik die oude foto's bekijk zie ik wel dat hij de afgelopen twee jaar echt een stuk magerder is geworden door zijn aandoening. Tot hij een jaar of 16 was, zag hij er echt nog heel fit uit.
Ik heb van Guus ook een foto op kanvas laten zetten. Guus overleed het weekend voor vaderdag. Mijn man is een kattenpapa, dus heb ik hem die foto gegeven. En ik vind het erg fijn om naar te kunnen kijken.
Ik wil van Muis en Peer ook nog een kanvas laten maken.
Op die manier zijn ze nog iets tastbaarder bij je.
Dank je @Deborah. Ik ben altijd trots geweest op hem, vooral toen de dierenarts bij 1 van de laatste afspraken zei dat hij nog genoeg pit had. Daarom ook zo jammer dat zijn lijfje het niet meer bij kon benen.
Dat is een mooie gedachte En een fijn aandenken. Een grote foto is inderdaad een soort "reminder". Niet dat je ze vergeet, maar het is dan alsof je ze nog een beetje meer bij je houdt misschien. Ik heb een foto van mij en Pieps op de achtergrond van mijn telefoon. Die is uit september, en ik ben heel blij dat ik die heb gemaakt.
Ja , mijn man heeft een foto van Guus als achtergrond op zijn pc én telefoon.
En jah @Keefbeetle, ze mogen naar het pension.
Wel moeten ze nog een extra inenting hebben, nr.16 geloof ik.
De kattenvariant van kennelhoest.
Vreselijk dat ik mijn ventje een week kwijt ben, maar voor hem wel zo rustig.
Ivo is nog nooit van huis geweest, dus hij zal het wel moeilijk krijgen. Ben benieuwd hoe hij is als we hem weer gaan ophalen.
En nee, je kat vergeet je nooit meer, maar het is meer een eerbetoon, en het gevoel dat ie nog een beetje bij je is. @Moepmoep, heb jij foto's van je (overleden) katten?
@Deborah, fijn dat het pension een optie is maar niet fijn dat je Ivo dan een week mist. Hopelijk gaat het snel voorbij en hebben de katten zo het minst last van vuurwerkstress.
Ik had het er met mijn ouders over dat we de overgebleven voorraad kattenvoer van Pieps misschien naar een asiel konden brengen. Het is geen enorme hoeveelheid, maar het is dieetvoer, duurder dan normaal kattenvoer en het is onzin om het weg te gooien.
Een collega van mij (Smita) moet haar kat kwijt.
Een lieve kater van 3 jaar, genaamd Sniper, omdat haar zoontje van 8 allergisch blijkt te zijn.
Is dat niet iets voor jou?
Hij staat op facebook, maar dat heb jij volgens mij niet.
Dit is wat er staat:
Met pijn in mn hart moet ik onze lieve kater een nieuw warm nestje geven. Mijn zoon blijkt allergisch te zijn voor katten
Onze lieve kat heet Sniper en is bijna 3 jaar
Hij is zeer lief en soms ondeugend ook speelt hij graag
Hij is wel een grote kater van ongeveer 6kilo
Hij is gecastreerd en gechipt en ingeënt
Het is een binnenkat wel buiten geprobeerd maar Sniper vindt iedereen lief en loopt mee tot in huis.
We hoeven er niks voor te hebben en kattenbak, voer enz krijg je allemaal mee. Enige wat we willen is dat Sniper goed terecht komt.
@Deborah, ik doe inderdaad niet aan Facebook. Wat jammer zeg, dat je collega haar kat noodgedwongen een ander thuis moet geven... uit het bericht blijkt ook wel dat ze het vreselijk vindt
Maar ik weet zeker dat ik nog niet klaar ben voor een andere kat. Het idee dat ik een kat in huis zou halen vind ik doodeng... ik ben nog druk bezig met het verwerken van het verlies van Pieps. Sniper klinkt wel als een hele lieve kat en hij ziet er ook heel lief uit maar ik zit nog teveel in de prak om voor een kat te zorgen, vrees ik.
@Keefbeetle , ja, dat snap ik ook wel. Maar ik vond het zo sneu, dat ik mee ben gaan zoeken naar een goed huisje.
En ik weet dat jij goed voor katten bent.
Het is best goed gegaan in het pension. Ik was wel vergeten om voer mee te nemen door de stress om de katten in de reismandjes te krijgen.
Ivo daar achterlaten was vreselijk, hij zat me zo verwijtend en bang aan te kijken. Toen ik hem een week later ging ophalen moest ie eerst naar me blazen (maar hij blies naar iedereen hoorde ik) Ivo wilde daar wel eten, maar van niemand iets weten, Pollewop was precies het tegenover gestelde, die vond iedereen lief, maar wilde niet eten. Toen we ze gingen halen, liep ik langs haar verblijf om naar Ivo te gaan, en toen miauwde ze naar me, ze herkende me direct! Eenmaal thuis moesten ze even wennen maar dat was binnen 12 uur weer vertrouwd, we hebben Ivo wel even binnen gehouden. Na 24 uur waren ze echt weer helemaal thuis, maar wel verdraagzamer naar elkaar. En lopen als hondjes achter ons aan. Ze hebben ons dus wel gemist. En ik vind dat het ze goed gedaan heeft. Maar..... wat hebben wij ze gemist!!! Het is gewoon niet gezellig zonder ze. Wel blijft je huis veel schoner....
@Debs Och, als ik hier m'n kerel toch een keer mij zou krijgen, zou ik m zo in huis nemen! Ik vrees alleen dat hier voorlopig nog steeds geen 2e kat gaat komen. Deels vind ik het ook zelf wel heel spannend omdat ik gewoon niet weet hoe onze huidige kat erop gaat reageren. En daarin ben ik dan wel heel duidelijk, als zij het niks vindt, dan zal de eventuele nieuwe kat wel echt weer weg moeten, hoe vervelend dat ook is.
Voor nu hebben we net een hamster, dus genieten we daar nog maar even van
@Deborah, logisch, ik zou ook mee willen helpen. En ja, ik ben dol op katten en zou zeker goed voor een kat zorgen. Ik hoop dat dat in de toekomst ook nog lukt. Heb vandaag nog liggen huilen omdat ik mijn kat zo mis. De foto's die ik van hem had gekregen voor kerst heb ik uit het zicht gehaald omdat het me te verdrietig maakt om die nu te zien.
Mooi dat het pension geen ramp was ondanks dat ik goed kan begrijpen dat het niet fijn was ze achter te laten, vooral Ivo niet... Wat grappig van hun gedrag achteraf. Wel duidelijk dat ze jullie flink gemist hebben. En ja, een huis is een stuk knusser met 1 of meerdere katten...
Vorige week heb ik 2 verschillende (rode!) katten in mijn wijk geaaid die ik op straat tegen kwam. Was fijn om zo even gezellig contact te hebben met een kat
@Deborah, logisch, ik zou ook mee willen helpen. En ja, ik ben dol op katten en zou zeker goed voor een kat zorgen. Ik hoop dat dat in de toekomst ook nog lukt. Heb vandaag nog liggen huilen omdat ik mijn kat zo mis. De foto's die ik van hem had gekregen voor kerst heb ik uit het zicht gehaald omdat het me te verdrietig maakt om die nu te zien.
Mooi dat het pension geen ramp was ondanks dat ik goed kan begrijpen dat het niet fijn was ze achter te laten, vooral Ivo niet... Wat grappig van hun gedrag achteraf. Wel duidelijk dat ze jullie flink gemist hebben. En ja, een huis is een stuk knusser met 1 of meerdere katten...
Vorige week heb ik 2 verschillende (rode!) katten in mijn wijk geaaid die ik op straat tegen kwam. Was fijn om zo even gezellig contact te hebben met een kat
Dat "plaatje" zorgt er wel voor dat ik nauwelijks nog slaap. Hij slaapt namelijk bij me op de logeer kamer (of bij mijn man op de grote slaapkamer, maar die hoort 'm niet miauwen) Hij is dol op handen, benen, armen en tenen om aan te vallen. Dat vinden we niet goed (hij mag wel spelen, maar zonder gebruik van nagels) maar dat snapt ie nog niet. Hij is ook nog maar zo klein.
Ivo en Pollewop vinden het nog steeds maar niets, dus we zijn permanent bij hem, of hij is even alleen in de slaapkamer.
Maar goed, hij is nu nog heel aandoenlijk, nu hij zo klein is.
Sammy is al iets van 9,5 en die snapt dat nog steeds niet en houdt mij ook voortdurend wakker. Hij is zo'n heerlijke zeurpiet. Mijn moeder denkt dat ik een vergissing maak door te denken dat katten opgevoed kunnen worden. Je hebt al katten dus dit weet je vast al lang, straks als Scott wat ouder is, is het nog steeds aandoenlijk (vooral zodra je dat bekkie aankijkt wanneer je 'm eigenlijk wil disciplineren).
@Deborah, aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! Wat SCHATTIG!
Hij doet me aan mijn kat denken... ook rood met een wit snuitje en witte pootjes. En van die lieve tijgerstreepjes. Ik snap dat het "opvoeden" (want ik ben het met je moeder eens @SimLibby) best een gedoe kan zijn bij die eigenwijze kittens.
Wat een schatje! Wij gaan komende dinsdag ook kittens kijken. Onze oudjes zijn helaas allemaal naar de kattenhemel vertrokken en we hebben alleen Indy nog over. En je kan gewoon aan hem merken dat hij eenzaam(er) is. Eerst hebben we nog overwogen bij het asiel langs te gaan, maar dat kan alleen telefonisch en ik wil mijn nieuwe kat toch eerst in levende lijve zien voordat ik hem/haar mee naar huis neem. Dus toen hoorden we via via dat deze kittens nog een huis zoeken, althans de rode. We willen er in ieder geval twee, maar met alle drie kan ik ook leven 😉 we hebben er de ruimte voor.
Awww, wat schattig!!!
En er is er 1 die wel heel veel op Scott lijkt!
Ivo en Pollewop moeten nog niets van Scott weten hoor, blazen en grommen nog.
Maar Ivo is net 6 geworden en is nu al op dieet omdat ie veel te dik werd. Sinds Guus weg is (en dat was vorige week 1 jaar geleden) doet ie niet veel meer. Hij speelt nog nauwelijks, hij begint een gezapige oude man te worden. Ik hoop dus dat ie met Scott wil gaan spelen, over een poosje.
We nemen alle drie de kittens! Eerst was er misschien nog iemand die interesse had, maar uiteindelijk toch niet.
Ze zijn echt super schattig. En ze zijn allemaal lekker nieuwsgierig en je ziet nu al verschil in karakter - zelfs in dat uurtje dat ik ze nu gezien heb.
Ze zijn nu ongeveer 6 weken, dus over 2 of 3 weken komen ze hier
We gaan ze Fred, George en Ginny noemen (naar de broers en zus van Ron uit Harry Potter). Tenzij Ginny toch een katertje blijkt te zijn, dan moeten we daar nog iets op verzinnen
We nemen alle drie de kittens! We gaan ze Fred, George en Ginny noemen (naar de broers en zus van Ron uit Harry Potter). Tenzij Ginny toch een katertje blijkt te zijn, dan moeten we daar nog iets op verzinnen.
Zo mooi dat de broertjes/zusjes bij elkaar kunnen blijven. Ze zijn beeldschoon.
Toen ik Fred las, moest ik meteen aan Fred Astaire denken (en Ginger Rogers).
Reacties
Maar ik heb mijn mooie zwarte katten bijna allemaal al weggebracht, alleen Ivo heb ik nog.
En de kat van mijn schoonmoeder, die inmiddels Bobbi heet, en zowaar er af en toe op reageert.
Ze zijn nu allebei 5 jaar. Maar ik wil er heel graag een kitten bij. En hoewel dat wel de afspraak was (en de voorwaarde die ik heb gesteld toen Bobbi kwam) heb ik 'm nog steeds niet.
Vervelende kerels hebben we, @Moepmoep!
Some angels choose fur instead of wings
Overigens woonden we met de eerste kat aan een 30 km weg, dus dat viel op zich nog wel mee. En met de 2e kat die is aangereden, woonden we al best wel een stukje van de grote weg af, maar die ging zelf altijd flink op pad (had een GPS om, dus we wisten waar hij kwam) en dat heeft uiteindelijk niet goed uitgepakt helaas.
Ik ben ook dankbaar dat ik mijn kat nog steeds bij me mag hebben. Ik weet dat dat bijzonder is. Onze aanloopkat die ruim twee jaar geleden overleed, is maar een jaar of 7, 8 geworden. Ook heel blij dat ik die die jaren heb gekend, maar je wilt toch liever dat ze heel wat ouder worden.
@Moepmoep, jij hebt veel pech gehad
Schandalig dat jullie beiden beperkt worden door jullie mannen in het kattenaantal
Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik er kapot van ben. Mijn traanbuizen draaien overuren, ik kon niet in slaap komen gisteravond (ik lag al voor tienen in mijn bed omdat ik gewoon niet wist wat ik met mezelf aanmoest, nog steeds niet overigens) en toen ik 's ochtends vroeg weer wakker werd kon ik alleen maar huilen. Samen met mijn ouders hebben we hem begraven in hun tuin. Mijn vader heeft een mooi kistje voor hem getimmerd, maar het doet zo ZEER. Echt alsof mijn hart in duizend stukjes ligt. Echt totaal geen zin in december ook.
Dat ik hem nooit meer kan aaien... ik wilde vanavond al een aantal keer hem een aai geven maar dat kan niet meer.
Pieps is 20 jaar en 8 maanden oud geworden.
Elke keer dat mijn katjes doodgingen, ging ik ook kapot. Om het minste of geringste stond ik te huilen en dat heeft ook echt nog even geduurd. Moest de dag nadat onze Max was aangereden lesgeven, daarnaast net 5 weken zwanger, maar al enorm vele hormonen, dus heb daar voor de klas staan huilen.
Het blijft verdrietig, maar het is een mooie gedachte dat jullie hem bijna 21 jaar een prachtig leven hebben kunnen geven!
Het verdriet om een dier, wat zo lang deel uit heeft gemaakt van je familie, is even zwaar als van een dierbaar familielid.
Laat je nooit wijsmaken dat dat niet zo is.
De liefde van zo'n dier is zo puur, daar kan geen mens tegenop.
Je kan jezelf alleen troosten met de gedachte dat Pieps zo oud bij jullie is geworden, en dat jullie van hem hielden.
Ik mis met name mijn Muis nog, en kan daar ook nog altijd om huilen, ook al is dat 22 maanden geleden.
Ja, je hart is gebroken. En dat heelt weer, maar er blijft altijd een stukje wat weg is.
Heel veel sterkte!
Some angels choose fur instead of wings
@Moepmoep, fijn om te horen dat er meer mensen zijn die zo van slag zijn als ze hun kat verliezen. Nou ja, niet dat ik anderen dit gevoel toewens natuurlijk, totaal niet, maar mensen met (een) kat(ten) snappen het vaak beter. Logisch dat je in die situatie al helemaal extra snel emotioneel werd
@Deborah, helemaal mee eens. Ik schaam me er ook niet voor dat dit verlies me zo zwaar valt. Voor mij was Pieps even waardevol als de mensen waar ik van houd. Hij was voor mij min of meer een verlengstuk van mezelf, dus het is echt alsof ik een stuk van mezelf kwijt ben. Rouwen om een huisdier klinkt voor sommige mensen misschien dramatisch, maar bestaat net zo goed.
En ja, ik ben er trots op dat mijn ouders en ik zo lang goed voor hem hebben kunnen zorgen. Hij is nooit affectie tekort gekomen. Hij had blijkbaar een hele taaie kern, maar helaas was zijn lijfje op
Hoe is het met jullie kat(ten)? Ondanks dat jullie ook het nodige kattenverdriet hebben meegemaakt, hoop ik dat jullie momenteel rustig feestdagen kunnen vieren met ze.
Naar een pension, weg van de bewoonde wereld.
Ze zijn hier al een week of 3 met vuurwerk aan het etteren.
Vorig jaar hebben we de (toen nog 3) katten al voor kerst binnen moeten houden, en dat was een drama.
Ivo en Guus waren echt ventjes die lekker buiten wilden spelen, en het als straf voelden dat ze niet naar buiten mochten.
Terwijl wij ze uit liefde binnen hielden, bang dat er wat zou gebeuren. We hebben ze tot 3 of 4 januari binnen gehouden en werden er toen zelf ook stapelgek van. Mijn teammanager vertelde vanochtend dat ze een pension had gevonden, en ik heb dat thuis ook voorgesteld. Dus ik ga morgen bellen en hopen dat ze voor Ivo en Bobbi nog plek hebben. Dan hebben zij én wij rust.
Voor Ivo zal het wel zwaar worden, die hebben we vanaf 8 weken, en MOET elke dag knuffelen.
Maar zijn veiligheid gaat voor. Ik las net dat er weer een kat is overleden omdat ze vuurwerk in zijn poeperd hadden gestopt, DJ Karel.
Als ik zoiets lees, dan ben ik in staat om die gasten op te sporen en hetzelfde bij die kl^&*tzakken te doen.
Afgelopen woensdag heeft mijn vriendin ook haar kat moeten laten inslapen, Rossi is 16 geworden, maar ze had 'm ook al met 12 jaar gekregen (Mijn vriendin was dus 12) dus ze is echt haar jeugdvriendje kwijt. Ze is meteen ziek geworden, het verdriet heeft haar weerstand zo verminderd....
Heel veel sterkte.
Heb je nog een mooie foto van je kat?
Some angels choose fur instead of wings
Wat verdrietig van je vriendin. En herkenbaar. Ik loop nu ook al bijna twee weken te kwakkelen.
Ik post een foto van Pieps van vorige maand
Ik heb héél veel foto's en zag dat je bij de Hema een "hartposter" kunt laten maken met allemaal kleine foto's die samen een hart vormen. Ik wil dat binnenkort gaan samenstellen. Als ik die oude foto's bekijk zie ik wel dat hij de afgelopen twee jaar echt een stuk magerder is geworden door zijn aandoening. Tot hij een jaar of 16 was, zag hij er echt nog heel fit uit.
Ik heb van Guus ook een foto op kanvas laten zetten. Guus overleed het weekend voor vaderdag. Mijn man is een kattenpapa, dus heb ik hem die foto gegeven. En ik vind het erg fijn om naar te kunnen kijken.
Ik wil van Muis en Peer ook nog een kanvas laten maken.
Op die manier zijn ze nog iets tastbaarder bij je.
En dat de foto groot is, is niet erg.
Some angels choose fur instead of wings
Dat is een mooie gedachte
Was er nog plek in het pension trouwens?
En jah @Keefbeetle, ze mogen naar het pension.
Wel moeten ze nog een extra inenting hebben, nr.16 geloof ik.
De kattenvariant van kennelhoest.
Vreselijk dat ik mijn ventje een week kwijt ben, maar voor hem wel zo rustig.
Ivo is nog nooit van huis geweest, dus hij zal het wel moeilijk krijgen. Ben benieuwd hoe hij is als we hem weer gaan ophalen.
En nee, je kat vergeet je nooit meer, maar het is meer een eerbetoon, en het gevoel dat ie nog een beetje bij je is.
@Moepmoep, heb jij foto's van je (overleden) katten?
Some angels choose fur instead of wings
Ik had het er met mijn ouders over dat we de overgebleven voorraad kattenvoer van Pieps misschien naar een asiel konden brengen. Het is geen enorme hoeveelheid, maar het is dieetvoer, duurder dan normaal kattenvoer en het is onzin om het weg te gooien.
Een collega van mij (Smita) moet haar kat kwijt.
Een lieve kater van 3 jaar, genaamd Sniper, omdat haar zoontje van 8 allergisch blijkt te zijn.
Is dat niet iets voor jou?
Hij staat op facebook, maar dat heb jij volgens mij niet.
Dit is wat er staat:
Met pijn in mn hart moet ik onze lieve kater een nieuw warm nestje geven. Mijn zoon blijkt allergisch te zijn voor katten
Onze lieve kat heet Sniper en is bijna 3 jaar
Hij is zeer lief en soms ondeugend ook speelt hij graag
Hij is wel een grote kater van ongeveer 6kilo
Hij is gecastreerd en gechipt en ingeënt
Het is een binnenkat wel buiten geprobeerd maar Sniper vindt iedereen lief en loopt mee tot in huis.
We hoeven er niks voor te hebben en kattenbak, voer enz krijg je allemaal mee. Enige wat we willen is dat Sniper goed terecht komt.
Some angels choose fur instead of wings
Maar ik weet zeker dat ik nog niet klaar ben voor een andere kat. Het idee dat ik een kat in huis zou halen vind ik doodeng... ik ben nog druk bezig met het verwerken van het verlies van Pieps. Sniper klinkt wel als een hele lieve kat en hij ziet er ook heel lief uit maar ik zit nog teveel in de prak om voor een kat te zorgen, vrees ik.
Hoe is het uiteindelijk gegaan met het pension?
En ik weet dat jij goed voor katten bent.
Het is best goed gegaan in het pension. Ik was wel vergeten om voer mee te nemen door de stress om de katten in de reismandjes te krijgen.
Ivo daar achterlaten was vreselijk, hij zat me zo verwijtend en bang aan te kijken. Toen ik hem een week later ging ophalen moest ie eerst naar me blazen (maar hij blies naar iedereen hoorde ik) Ivo wilde daar wel eten, maar van niemand iets weten, Pollewop was precies het tegenover gestelde, die vond iedereen lief, maar wilde niet eten. Toen we ze gingen halen, liep ik langs haar verblijf om naar Ivo te gaan, en toen miauwde ze naar me, ze herkende me direct! Eenmaal thuis moesten ze even wennen maar dat was binnen 12 uur weer vertrouwd, we hebben Ivo wel even binnen gehouden. Na 24 uur waren ze echt weer helemaal thuis, maar wel verdraagzamer naar elkaar. En lopen als hondjes achter ons aan. Ze hebben ons dus wel gemist. En ik vind dat het ze goed gedaan heeft. Maar..... wat hebben wij ze gemist!!! Het is gewoon niet gezellig zonder ze. Wel blijft je huis veel schoner....
Some angels choose fur instead of wings
Voor nu hebben we net een hamster, dus genieten we daar nog maar even van
Mooi dat het pension geen ramp was ondanks dat ik goed kan begrijpen dat het niet fijn was ze achter te laten, vooral Ivo niet... Wat grappig van hun gedrag achteraf. Wel duidelijk dat ze jullie flink gemist hebben. En ja, een huis is een stuk knusser met 1 of meerdere katten...
Vorige week heb ik 2 verschillende (rode!) katten in mijn wijk geaaid die ik op straat tegen kwam. Was fijn om zo even gezellig contact te hebben met een kat
Mooi dat het pension geen ramp was ondanks dat ik goed kan begrijpen dat het niet fijn was ze achter te laten, vooral Ivo niet... Wat grappig van hun gedrag achteraf. Wel duidelijk dat ze jullie flink gemist hebben. En ja, een huis is een stuk knusser met 1 of meerdere katten...
Vorige week heb ik 2 verschillende (rode!) katten in mijn wijk geaaid die ik op straat tegen kwam. Was fijn om zo even gezellig contact te hebben met een kat
We hebben een kitten, genaamd Scott.
Geboren op 15 april 2020.
Some angels choose fur instead of wings
Ivo en Pollewop vinden het nog steeds maar niets, dus we zijn permanent bij hem, of hij is even alleen in de slaapkamer.
Maar goed, hij is nu nog heel aandoenlijk, nu hij zo klein is.
Some angels choose fur instead of wings
Hij doet me aan mijn kat denken... ook rood met een wit snuitje en witte pootjes. En van die lieve tijgerstreepjes. Ik snap dat het "opvoeden" (want ik ben het met je moeder eens @SimLibby) best een gedoe kan zijn bij die eigenwijze kittens.
Wij gaan komende dinsdag ook kittens kijken. Onze oudjes zijn helaas allemaal naar de kattenhemel vertrokken en we hebben alleen Indy nog over. En je kan gewoon aan hem merken dat hij eenzaam(er) is.
Eerst hebben we nog overwogen bij het asiel langs te gaan, maar dat kan alleen telefonisch en ik wil mijn nieuwe kat toch eerst in levende lijve zien voordat ik hem/haar mee naar huis neem.
Dus toen hoorden we via via dat deze kittens nog een huis zoeken, althans de rode. We willen er in ieder geval twee, maar met alle drie kan ik ook leven 😉 we hebben er de ruimte voor.
Awww, wat schattig!!!
En er is er 1 die wel heel veel op Scott lijkt!
Ivo en Pollewop moeten nog niets van Scott weten hoor, blazen en grommen nog.
Maar Ivo is net 6 geworden en is nu al op dieet omdat ie veel te dik werd. Sinds Guus weg is (en dat was vorige week 1 jaar geleden) doet ie niet veel meer. Hij speelt nog nauwelijks, hij begint een gezapige oude man te worden. Ik hoop dus dat ie met Scott wil gaan spelen, over een poosje.
Some angels choose fur instead of wings
@Deborah, hoe gaat het met Scott en zijn nieuwe kattenfamilie?
Wat gaat dat altijd snel, alweer een jaar na Guus...
Ze zijn echt super schattig. En ze zijn allemaal lekker nieuwsgierig en je ziet nu al verschil in karakter - zelfs in dat uurtje dat ik ze nu gezien heb.
Ze zijn nu ongeveer 6 weken, dus over 2 of 3 weken komen ze hier
We gaan ze Fred, George en Ginny noemen (naar de broers en zus van Ron uit Harry Potter). Tenzij Ginny toch een katertje blijkt te zijn, dan moeten we daar nog iets op verzinnen
Some angels choose fur instead of wings
Zo mooi dat de broertjes/zusjes bij elkaar kunnen blijven.
Toen ik Fred las, moest ik meteen aan Fred Astaire denken (en Ginger Rogers).