Na een gezellig middagje met Iris in het stadje is het weer tijd om aan boord te gaan. Beetje bij beetje druppelen de gasten weer aan boord. Maar er mist iemand... Ik zoek het nummer van Sylvia op en bel haar. Ze vertelt me dat ze heeft besloten op het vasteland te blijven en daar een hotelletje te boeken.
"Kapitein, we kunnen!"
Ivo tikt zijn pet aan en verdwijnt in de stuurhut.
Met een bord in mijn hand zoek ik een plekje langs de railing en kijk toe hoe de trossen worden losgegooid en we langzaam wegvaren van de kade. Ineens valt mijn oog op een bekend figuur. Dat is Sylvia, niet? Ik knipper met mijn ogen, en dan ineens is ze weg. Ik zal het wel verkeerd hebben gezien.
Het was erg gezellig met het barmeisje van het pittoreske cafeetje. Zó gezellig dat ik de tijd ben vergeten en voor ik het in de gaten heb, al avond is.
Toch lekker als er iemand anders cocktails voor je shaked. Ik sta op van de barkruk en voel me een beetje duizelig. Ugh, net iets te veel gedronken en ik moet nog werken ook vanavond! Ik ga naar de wc en gooi een plens water in mijn gezicht. Ik ben natuurlijk wel wat drank gewend, dus dat moet wel goedkomen.
Ik vertrek naar buiten en de koele avondlucht doet mij goed. Dan denk ik opeens aan dat meisje waarvan ik een rondleiding opgedrongen kreeg. Wie was zij toch ook alweer? Opeens schiet het me te binnen. ***** Dat was dat verwende kind dat naar me zat te lonken in de bar! En die enorme tips geeft .... en nog erger die de kapitein om haar vinger kan winden.
Als zij me aangeeft bij de kapitein krijg ik onwijs op mijn lazer! En mijn baan staat al op het spel.
Snel koop ik een bos bloemen bij een straattentje bij de haven. Ik moet het goedmaken! Ik geef te veel geld aan het mannetje dat de bloemen aan het verkopen is. 'Voor welke mooie dame zijn deze bloemen?', vraagt hij terwijl hij de bloemen inpakt.
Wow het bier en de cocktails hebben toch meer effect op me dan verwacht. Ik sta een beetje te ******** als ik mijn portemonnee weer wegstop in mijn broekzak.
'Huh wat ... Oh de bloemen ...?' Ik kijk verbaast naar de bloemen in mijn handen. 'Tja, ik moet iets goedmaken met iemand'. Voor wie had ik die bloemen nou ook alweer gekocht? Voor Chantal? Ik weet het niet meer.
Ik ga naar het schip en meteen naar het restaurant waar ik Fiona tegen het lijf loop.
'Ah precies de persoon die ik zoek!'. Kun je voor mij hele sterke koffie maken en iets te eten? Ik voel met niet zo goed.'
Ik kijk naar de bos bloemen in mijn handen.
'Oh, en ik heb bloemen voor je gekocht!'. Ik overhandig haar de bloemen.
Was getekend,
William, cocktailshaker en womanizer.
Monica ziet me samen met Dylan optreden en samen besluiten we de stad in te gaan. Gezellig kletsen we wat bij en snuffelen ondertussen in de kleine winkeltjes. Ik koop een nieuw shirtje en een paar armbanden.
Samen met Monica ga ik weer op tijd richting het schip. Zo zijn we op tijd voor de gasten die terugkomen. Ik eet bij Fiona wat lekkers en ga me dan in mijn hut omkleden voor de avondshow. Gelukkig hoef ik zelf niet veel te doen, ik ben ook veel te moe van al dat geslenter door de stad.
Ik steek mijn haren op, trek een mooie jurk aan en loop dan backstage. Samen met Mike bespreek ik de volgorde van de gasten die optreden op de bonteavond en loop nog één keer het licht en geluid door. Achter mij staat al een gast te wachten die een tikkeltje zenuwachtig is. 'Het komt allemaal goed. Het is een heel fijn publiek,' probeer ik haar te sussen.
Omdat we nog even tijd over hebben, besluit ik nog een alcoholvrije cocktail te bestellen aan de bar. Maar ik zie dat William een beetje laat is voor zijn dienst. Dan schenk ik 'm zelf wel in.
Als ik Mr. Sexy vastpak, draait hij zich om en kijkt hij me aan. Hij kijkt wat verward en wil net wat zeggen als het meisje van de kledingwinkel naar hem komt lopen. 'Ik dacht dat wij samen iets konden doen vandaag,' zegt ze, waarop Mr. Sexy antwoordt: 'Sorry schat, vandaag niet. Vandaag leid ik deze mooie jonge dame rond. Orders van de kapitein! Ik kan er niks aan doen.'
Ha! Hij vindt mij leuker dan haar! Ik kijk het meisje met een grote glimlach aan. En draai me dan om met Mr. Sexy.
Hij neemt me mee het dorpje in, vertelt wat voor hij zijn telefoon moet opnemen. Gelukkig sta ik bij een kleine kiosk en ik maak van de gelegenheid gebruik om een kaartje te kopen voor pappie. Ik schrijf dat ik het hier enorm naar mijn zin heb en dat de lieve barman zo geweldig is dat hij me zelfs rondleidt op onze eerste stop.
Net als ik het kaartje door de brievenbus heb gedaan, komt Mr. Sexy weer teruggelopen. 'Sorry hoor, ik moest dit even afhandelen. Ze heeft al 8 keer gebeld vandaag. Laten we maar een terrasje nemen.'
We gaan naar een mooi cafeetje dat uitzicht heeft op zee. Mr. Sexy gaat naar binnen om wat drinken te halen. Mooi, dat geeft mij even de gelegenheid om mijn make-up bij te werken! Ik pak mijn spullen uit mijn tasje en begin met het bijwerken. Precies op het moment dat ik klaar ben en mijn spullen weer heb opgeruimd, is Mr. Sexy terug met het drinken. 'Zo, het duurde misschien wat lang, maar ja we zijn in een ander land hè. Daar gaat het allemaal wat langzamer. Zeg Ella, vertel eens wat over jezelf.'
Ik ben zo in de war van zijn prachtige ogen dat ik niet eens door heb dat hij mijn naam verkeerd zegt. Maar voor ik wat kan vertellen, gaat zijn telefoon alweer. Een drukbezet man... daar hou ik wel van!
'Oh, het is mijn stiefvader, ik moet even opnemen.' En vervolgens loopt hij weer weg.
Ik drink rustig mijn ijsthee op en kijk om me heen. Nog voor ik mijn glas leeg heb, zie ik echt een geweldig boetiekje aan de overkant. Daar móét ik heen! Ik kijk of Mr. Sexy nog aan het bellen is en loop vervolgens het boetiekje in. Ach, hij mist me vast nog niet zo snel! In het boetiekje sla ik mijn slag. Met 4 nieuwe zomerjurkjes, 2 korte broekjes, 4 shirtjes en 2 paar nieuwe schoenen loop ik naar buiten. Ik ga weer op het terras zitten, want Mr. Sexy is nog steeds aan het bellen. Dan loopt dat angstige vrouwtje op me af: 'Uhm hallo? Ik vroeg me af... wanneer moeten we weer terug op het schip zijn?'
Ik sta direct op. Deze mevrouw wil ik ook wel leren kennen! 'U mag zelf kiezen of u nog op het schip wil eten of hier een restaurantje wil uitkiezen. Voor het eten moet u om 6 uur terug zijn en anders om 9 uur!' antwoord ik en glimlach breed!
Ze vraagt me vervolgens of ik niet met iemand had afgesproken. Ik kijk naar Mr. Sexy die nog stééds aan het bellen is. Ach, wat boeit het ook, ik zie hem vanavond wel weer!
'Uh, nee eigenlijk niet. Heeft u nog plannen want ik was van plan om het treintje naar de top van de heuvel te nemen. Ik hoorde net een paar toeristen van de boot zeggen dat het treintje elk uur gaat en dat het uitzicht over zee prachtig is daarboven.'
'Lijkt me geweldig! Ik ga graag mee!'
Ik knip met mijn vingers naar de barman, geef hem fooi en vraag hem om mijn tassen naar het schip te brengen. Vervolgens lopen we samen naar het treintje.
Eenmaal boven is het uitzicht echt fantastisch. Ik ben blij dat ik dit heb gedaan.
Dan is het al gauw 6 uur. Aangezien ik niet echt wat lekkers zag in de restaurantjes, had ik al besloten op het schip te eten. De mevrouw wilde wel graag iets authentieks eten en blijft wel op het land.
Op het schip ga ik direct naar de eetzaal, bestel wat te eten en eet dat lekker op. Vervolgens besluit ik om deze avond wel de animatie te bekijken. Ik heb iets gehoord over een Bonte Avond. Wat leuk!
Ik ga naar mijn kamer, waar mijn tassen al klaar staan. Ik zoek wat leuks uit en ga vervolgens ******* en me klaar maken voor de avond.
Veel tijd om te winkelen is er niet, om 18:00 uur moet er een diner klaar staan
voor de gasten die aan boord willen dineren.
Dus uiterlijk 16:00 uur moet ik terug.
Maar ik vind toch een leuke "bonte" jurk en schattige schoentjes.
Niet zo hoog, een hakje van 5 cm, maar beslist vlot.
Nog 2 shirtjes en een vest.
Ik ga weer terug naar het schip en bereidt met het team het diner.
Omdat het "bonte" avond is, hebben we ook "bont" eten, 5 verschillende thema's.
Chinees, met nasi, bami en dat soort dingen, Italiaans met spaghetti, pizza's
en nog meer lekkers en zo nog 3 thema's.
Doordat we het team hebben opgesplitst in 5 subteams, is het allemaal snel klaar.
En we liggen in de haven -> minder schommelingen, dat maakt dat het gewoon allemaal
wat sneller gaat.
Zodoende ben ik al klaar om kwart over acht.
Natuurlijk moet er nog afgewassen worden, maar daar hoef ik niet bij te zijn,
de keuken is verder al helemaal spík en span.
Ik ga dóúchen, en trek mijn mooie jurk aan en mijn nieuwe schoenen.
Mijn ijdelheid wint het en ik ga even naar de keuken om aan de achterblijvers
mijn nieuwe outfit te showen. Onder het bereiden van het eten hebben we het
daar namelijk over gehad.
Ik sta er net, als William voorbij komt.
Als hij me ziet zegt ie met dubbele tong
"Ah precies de persoon die ik zoek!".
Dan staat ie een beetje op zijn benen te wánkélém en bralt "Kun je voor mij
hele sterke koffie maken en iets te eten? Ik voel met niet zo goed."
Nee, dat kan ik me voorstellen. Normaal gesproken had ik 'm rechtstreeks naar bed
gestuurd, maar dat kan niet, hij moet nog werken. En ik weet dat de kapitein
zoekt naar een reden om 'm er uit te gooien, dus hij kan zich ook niet ziek melden.
"Oh, en ik heb bloemen voor je gekocht!".
Aww, hij lijkt zo veel op zijn moeder. "Dank je wel!, ow die zijn mooi zeg"
Wat moet ik nou met bloemen aan boord? Maar goed, ik vind het wel heel lief van hem.
"Ga even zitten, dan maak ik wat voor je".
Gelukkig weet ik wel wat snelle gerechtjes die hem gaan helpen.
Beetje tabasco in zijn koffie doet ook wonderen.
Na 15 minuten heeft hij het op, en kijkt ie een stuk frisser uit zijn ogen.
"Zo, nu moet je je kunnen redden. Kom morgen voor de lunch nog maar even een
anti-kater drankje halen". zeg ik er lachend achteraan.
Hij gaat naar zijn bar, en hij loopt een stuk beter als toen hij hier binnenkwam.
De kapitein zal het waarschijnlijk niet eens opmerken. Hoop ik.
Ik besluit nog naar de bonte avond te gaan kijken.
Als ik langs de reling loop, zie ik Monica staan.
Ik ga naar haar toe. Ze kijkt naar het vertrek van het schip, ja dat blijft fascinerend.
Zelfs na al die jaren.
Als we een heel stuk van de kade af zijn, vraag ik waar ik de hele dag al mee rond loop.
"Monica, die mode ontwerper vanochtend. Wás dat nou wel of geen zelfmoord?"
Fiona komt naast me staan. Samen staan we een hele tijd in stilte te kijken. Als we een hee stuk van de kade af zijn, stelt ze me de vraag waarvan ik kan zien dat 'ie al een hele tijd door haar hoofd rondspookt:
"Monica, die modeontwerper vanochtend. Was dat nou wel of geen zelfmoord?"
Ik kijk vlug om me heen om te zien of er geen gasten in de buurt zijn, maar iedereen is aan het eten of naar de bonte avond.
"Ik weet het niet... Er is sowieso iets raars mee aan de hand, de föhn was gisteravond al in het water gevallen, en van die kortsluiting is nooit een melding binnengekomen."
"Denk je dat er iemand mee heeft geknoeid?"
"Dat moet bijna wel."
"Dan was het dus geen zelfmoord."
"Nee... Wil je hier alsjeblieft met niemand over praten? Ik wil niet dat mensen in paniek raken, en al helemaal de gasten niet."
Fiona knikt.
"Beloofd."
We staan nog even naar de ondergaande zon te kijken en dan gaan we naar de grote zaal, waar de bonte avond net is begonnen. Het is altijd leuk om te zien wat voor talenten zich onder de gasten bevinden!
Fiona heeft me gered, want ik voel me toch een stuk beter. Toch jammer dat het schip deint. Ik neem snel een douche, kleed me om en ga aan de slag.
Wat is het druk vanavond! Dat komt me eigenlijk niet zo uit. Ik zie een paar meisjes in cocktailjurkjes staan, die oogcontact proberen te krijgen. Ik heb echt geen zin in vrouwen vanavond. Ze brengen me alleen maar in de problemen! Ik probeer iedereen netjes en zo snel mogelijk hun bestellingen te brengen. Er wordt een show gegeven vanavond, dus er wordt van mij meer verwacht dan normaal. Cocktailshaken gaat bij mij op automatische piloot, dus ik maak wat hippe danspassen op de maat van de muziek en wat professionele shakebewegingen en hoor wat ´oooh´ en ´aaah´ geluiden om me heen zoals gewoonlijk. Ik heb er ooit een cursus voor gevolgd, dus ben ik aardig goed.
Door de drukte en de hitte krijg ik het steeds warmer. Ik veeg het zweet van mijn voorhoofd af met mijn arm en besluit mijn zwarte overhemd uit te doen. Ik weet dat het verplicht is om werkkleding te dragen, maar het is té warm! Ik val zo flauw. Met een vloeiende beweging en onder het cocktailshaken trek ik mijn overhemd uit en gooi het in het publiek. The crowd goes wild en ik hoor meisjes gillen. Ze denken zeker dat het bij mijn act hoort? 'Meer, meer, meer!' hoor ik op de achtergrond en de tips vliegen om mijn oren. Ik zie briefjes van 20 en 50 euro.
Ik zie dat mijn mannelijke collega hetzelfde doet en het publiek wordt nog gekker. Samen maken we er een dansact van en trekken ook onze shirts uit. Daar staan we dan met ontbloot en gespierd bovenlichaam. Wat een geweldig publiek denk ik lachend. Ik zet de muziek iets harder en samen met mijn collega maken we er echt een dansshow van.
Wij gaan heel wat geld verdienen vanavond.
Was getekend,
William, cocktailshaker en womanizer.
De bonteavond is een succes. Er bevindt zich werkelijk talent onder de gasten en het publiek vindt het allemaal prachtig. Ik kondig de nieuwe gast aan en ga weer aan de rand van het podium zitten.
In de pauze krijgen de mensen de gelegenheid om een drankje te halen bij de bar. Ik besluit zelf ook wat te nemen en loop met hen mee. Daar zie ik William en zijn collega zich uit de naad werken, zo druk is het daar. En dan vliegt opeens zijn overhemd uit. Oh god, William, denk ik en schud mijn hoofd. Laat dat de kapitein niet zien. Als daarna het overhemd van zijn collega uitvliegt en even later nog de shirts gillen de jonge meiden het uit. Ik houd mijn handen over mijn oren, want ze schreeuwen letterlijk in mijn oor.
Ik ga geen moeite meer doen voor een drankje en loop terug naar de zaal. Daar is het opeens een stuk minder druk en dat blijft het ook. Alle jonge dames hebben besloten dat die voorstelling een stuk interessanter is! Gelukkig zit de zaal nog vol genoeg voor de tweede helft en dan beginnen we maar.
Stiekem begin ik wel een beetje dorst te krijgen, dus na de show ga ik daar toch echt iets te drinken halen hoor.
Hoofdstuk 7
De bonte avond is een geweldig succes en alle gasten gaat met een goed gevoel terug naar hun kamers. De show die de barmannen in de pauze weggaven was misschien nog wel de grootste klapper van de avond.
Onder andere Emily heeft bijna kwijlend toegekeken en loopt nu in gedachten verzonken door de gangen, in haar hoofd danst William nog lekker door. Dan schrikt ze op van een schim op de muur. Och, het is haar eigen schaduw weer. Maar dan beweegt de schaduw, terwijl Emily stilstaat. Ze heeft het zich niet verbeeld! Het spookt hier. Ze slaakt een gilletje en zet het op een rennen. Al achterom kijkend holt ze door de gangen en het duurt niet lang voordat ze ergens tegenaan loopt. Doordat ze net achterom keek, mist ze de bocht en knalt tegen de muur aan, waar gelukkig een wandkleed hing om de klap te verminderen. Ze valt op de grond en trekt het wandkleed met haar mee. De schim komt dichterbij en reikt naar Emily..
Dan gebeurt er iets vreemds. De schim botst tegen het wandkleed, lijkt er niet doorheen te kunnen. Emily grijpt het wandkleed en wikkelt het om zichzelf heen. Zo blijft ze zitten, doodsbang in een hoekje van het schip, tot het weer ochtend wordt.
Dag 4 begint en er opent een stemronde. Stemmen kan door te mailen naar kelsey_forumspel@live.nl en t/m zondagavond 20u.
Moepmoep had de onzichtbaarheidsmantel in haar bezit en heeft deze doorgegeven. Check je inbox om te kijken of jij de nieuwe eigenaar bent.
Nadat ik met Monica heb gekletst, ben ik ongerust geworden.
Ik was er van overtuigd dat het zelfmoord was, zo'n type vond ik het wel.
Maar omdat Iris er over begon.... ben ik gaan piekeren.
Ik hoopte dat Monica me gerust zou stellen, maar helaas.
Ik kan niet echt van de bonte avond genieten, het blijft maar in mijn hoofd spoken.
Als ik in de pauze een drankje wil halen (bailey's on the rocks) zie ik dat
William helemaal los gaat.
Godzijdank doet zijn collega net zo gek, daar kan de kapitein niet al te veel van
zeggen, en het publiek vind het geweldig.
Omdat ik altijd hetzelfde drink, hoef ik niet in de rij te staan, maar krijg ik
mijn drankje wanneer William me ziet.
Het heeft zo zijn voordelen, om altijd hetzelfde te drinken.
Als ik mijn drankje op heb (dat duurt even, al die nípjés) ga ik terug naar mijn hut.
Ik pak mijn voetenbakje en vul het met warm water.
Ik gooi er een bruistablet in, en schakel het apparaat in.
Dan steek ik - heel voorzichtig - mijn voeten er in.
Even is dat heet, maar dan begint het weldadig te voelen.
Die bubbels, de massage van het apparaat.... goddelijk.
Op slag is het vermoeide gevoel weg. Ik pak er een tijdschrift bij en zit zo bijna
een half uur te genieten.
Dan ga ik nog even dóúchen, spoel de dagelijkse dingen van me af, zet nog een krulspeld
in mijn haar en ga slapen.
Als ik de volgende dag opsta, ben ik heerlijk fris en uitgerust.
Ik neem een 'wakker worden' dóúche, verzorg me en kleed me aan.
Op naar de koffie!
Als ik bijna bij de keuken ben, zie ik iets raars op de grond zitten..
Er is een wandkleed van de wand gevallen, maar ik zie er voeten uit steken?
Zeker iemand teveel van Williams drankjes genipt.
Ik kijk even om een hoekje van het wandkleed en zie daar een doodsbang meisje zitten.
"Hallo, alles goed met je?"
Het meisje kijkt me half verwilderd aan, ik ga door mijn knieën zodat ik op
ooghoogte zit.
"Kom, je kan hier niet blijven zitten. Kom maar met mij mee naar de keuken, dan
zet ik een bakje koffie voor je" En doe ik er een beetje cognac in, maar dat zeg
ik maar niet.
Het meisje laat met moeite het wandkleed los, en wánkelt op haar benen.
Ik ondersteun haar naar de keuken en zet haar op een stoel.
"Wacht maar even, ik ben zo terug".
Wat een vermoeiende dag was dit. Met een zakdoek veeg ik de zweetdruppeltjes van mijn hoofd. Naast de standaard zaken, zoals het aanvullen van de voorraad, moest ik de politie ook naar alle hoekjes en gaatjes van het schip leiden. Gelukkig zijn ze nu weg. Ze hebben niks kunnen vinden dat op moord wijst, dus is het een zelfmoord geworden op het dossier. Ze moesten hun onderzoek ook snel afronden natuurlijk, omdat we weer moesten vertrekken.
Opeens merk ik dat ik honger heb. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al laat is. Ik loop richting de eetzaal en zodra ik door de deur loop schrik ik me een hoedje. Zie ik daar nu naakte barmannen een show weggeven?
'Wat heeft dit te betekenen?' Roep ik tegen William, terwijl ik hem zijn shirt aangooi. De andere barman trekt verschrikt ook zijn shirt aan. Achter me hoor ik een paar meisjes protesteren, maar daar schenk ik geen aandacht aan.
'Meekomen, naar mijn kantoor!' Zeg ik tegen William, terwijl ik hem wenk. Met grote passen loop ik naar de gang.
Als ik me heb klaargemaakt, vertrek ik naar de zaal waar de bonte avond is. Ik ben wat laat, maar ach, fashionably late noemen ze dat! Als ik bijna bij de zaal ben, hoor ik flink wat kattengejank ervandaan komen... Oef... die kent zichzelf blijkbaar niet echt heel erg goed. Ik besluit om eerst even een drankje te doen bij de bar. Misschien is Mr. Sexy er ook wel... Ik bedenk me dat ik nog steeds zijn naam niet weet... Wat stom eigenlijk en dat terwijl we vandaag de hele dag samen zijn geweest... Ik zal eens kijken of hij een naamkaartje draagt.
Ik loop de bar binnen en neem me voor om bij het bestellen meteen naar het naamkaartje van Mr. Sexy te kijken. Het is wat druk, maar mijn gereserveerde stoel is zoals gewoonlijk vrij. Maar precies op het moment dat ik wil gaan zitten en wil kijken hoe Mr. Sexy heet, trekt hij ineens zijn shirt uit. WAUW! Van schrik val ik van mijn stoel. Au! Dat doet zeer! Als ik weer op mijn stoel kruip, probeer ik de aandacht van Mr. Sexy te trekken. Hij ziet me en kijkt me even aan. Ik trek een pruillipje en zeg dat ik net van de stoel ben gevallen en wat ijs nodig heb.
'Ijs? Komt eraan mevrouw.'
Mr. Sexy pakt een glas, doe daar ijsschaafsel in en geeft dat aan me. Maar voor ik hem kan bedanken, is hij alweer weg... Achja, ik snap het wel, het is natuurlijk druk.
Ik kijk om me heen en dan valt het kwartje. De kapitein is namelijk net binnengelopen. Mr. Sexy mag natuurlijk niet te lang met gasten praten, anders krijgt hij vast iets van straf. Daarom deed hij natuurlijk net alsof hij mij niet kende! Misschien dat ik morgen eens even bij de kapitein langs ga... Ik kan vast wel wat regelen...
Een andere barman komt aanlopen en ik vraag hem om een drankje. Binnen een paar seconde staat deze voor me. Ik blijf de hele avond op mijn stoel zitten met het fantastische uitzicht van Mr. Sexy. Hij heeft gewoon een wasbordje! Hoe prachtig mooi! Deze man is echt fantastisch, ik moet hem gewoon hebben. Iemand die zo knap is, moet wel een goede echtgenoot worden. En ach, een beetje geld zal hem vast wel over de streep trekken.
Als de show afgelopen is, ben ik een beetje aangeschoten. Hoort erbij he... Hierdoor heb ik wat moeite met opstaan en zodra ik eindelijk van mijn kruk af ben gekomen, is iedereen al weg. Ik loop op m'n dooie gemakje richting mijn kamer. Het is alweer redelijk donker op het schip. Als ik de gang inloop waar ik moet zijn, schrik ik op.
En een paar seconden later, moet ik bijna hardop lachen. Weer geschrokken van mijn eigen schaduw! Wat dom zeg! Ik trek wat gekke bekken naar mezelf en wil dan doorlopen. Maar... Ineens begint de schaduw van mij af te bewegen en gebeuren er dingen die ik niet doe. Ik slaak een gil en zet het op het rennen.
Ik ben zo bang dat ik mijn ogen dicht doe. Hierdoor heb ik niet door dat ik al bij de hoek ben en ik ren zo tegen de muur op. Au! Dat doet zeer! Ik voel bloed langs mijn gezicht lopen. Neeeeee, niet mijn gezicht! Maar nog geen seconde later bedenk ik me dat ik achterna gezeten werd. Ik grijp het wandkleed waar ik tegenaan liep. Gelukkig heeft dat mijn val enigszins gebroken en trek dat over mij heen en begin ondertussen heel hard te gillen. Maar niemand lijkt me te horen... Op een gegeven moment heb ik geen stem meer over. Ik ben zo ontzettend bang dat ik me niet durf te verroeren. Zo blijf ik zitten tot het wandkleed beweegt. Doodsbang begin ik te trillen. Dan hoor ik: 'Hallo, alles goed met je?'
Ik kijk omhoog en dankbaarheid valt over me heen. Echter, ik ben nog te verstijfd dat ik er wat mee kan doen.
De vrouw gaat door haar knieën en probeert me op te trekken: 'Kom, je kan hier niet blijven zitten. Kom maar met mij mee naar de keuken, dan zet ik een bakje koffie voor je.'
Volledig in trance probeer ik op te staan, maar val bijna weer om. De vrouw pakt me vast en ondersteunt me naar de keuken. Ze zet me op een stoel en zegt: 'Wacht maar even, ik ben zo terug.'
'Nee! Laat me niet alleen!' probeer ik uit te brengen. Maar omdat ik zoveel heb gegild vannacht, laat mijn stem me in de steek. De vrouw is al weg. Doodsbang kruip ik in elkaar...
De bonteavond werd met succes afgesloten. Er was een duidelijke winnaar en die ging met een klein prijsje en een bos verse bloemen (handig als je net aan land bent geweest) naar zijn cabine.
Ik duik ook tevreden mijn bedje in. Het is altijd spannend of dat goed gaat lopen. Na de show heb ik nog een tijdje met een aantal gasten gekletst, erg gezellig. William had volgens mij ook de tijd van zijn leven.
De volgende ochtend begint mijn ritueel weer: sporten, ******* en lekker ontbijten. Wanneer ik bij het ontbijt komt, zie ik dat er een zielig hoopje zit op de stoel in de keuken. Ze ziet er doodsbang uit. 'Hé, gaat het?' vraag ik zachtjes en kijk haar aan. Ik kijk alleen een doodsbange blik en ze grijpt mijn hand. 'Rustig maar, ik blijf bij je.'
Ik houd haar hand vast en zie dat Fiona bezig is met een warme kop koffie. 'Fiona komt er zo aan,' sus ik het meisje dat iets jonger is dan ik.
Fiona komt er niet veel later aangelopen met een bakje hete koffie. Emily heeft nog steeds mijn hand vast en ik friemel me los. Twee handen om een kop sterke koffie is veel beter. Dan wordt ze daar ook weer een beetje warm van.
'Wat is er gebeurd?' vraag ik aan Fiona.
'Geen idee, ik vond haar doodsbang in de gang met een wandkleed om haar heen.'
Verbaasd kijk ik Fiona aan. Wat een raar verhaal. Dan kijk ik weer naar Emily. Arm ding, dan heeft ze daar de hele nacht gezeten. Ik strijk even over haar schouder.
Omdat ik toch over een half uur bij het zwembad moet zijn, loop ik toch even door en schep wat museli, yoghurt en vers fruit in een bakje. Ik loop weer terug naar Fiona en Emily en eet het daar staand op. Ik word zelf ook een beetje bang. Dat is het tweede rare voorval op dit schip. Gelukkig lijkt er verder met dit meisje niets aan de hand te zijn.
'Weten Monica en de kapitein hier al iets van?'
Fiona schudt haar hoofd.
'Dan loop ik wel langs die twee, vertel hen dat je dit meisje gevonden hebt en in de keuken hebt zitten. Dan moet ik zelf helaas weer verder. Maar je redt het hier wel toch?'
'Komt goed meisje, dankjewel.'
Ik slik de laatste hap door, zet mijn kommetje in de afwasbak en loop dan de keuken uit. Met een omweg naar het zwembad kom ik zowel Monica als kapitein Ivo tegen en vertel hen het verhaal. Dan excuseer ik me en loop door naar het zwembad. Vanochtend ben ik namelijk een van de weinigen daar, dus ik mag deze shift echt niet te laat komen.
Dit zal mijn laatste post zijn hier in Nederland. Ik vlieg vanmiddag richting Turkije voor acht dagen. Ik probeer op mijn telefoon in te loggen, maar geen idee hoe de verbinding daar is. Iris gaat gewoon naar het zwembad en later op de avond verzorgt ze weer zang en dans. Dus betrek haar gerust bij je verhalen. Hopelijk is de verbinding goed genoeg dat ik die verhalen kan lezen, zodat ik daar op in kan haken, maar ik kan niets beloven.
Ik word wakker met knallende hoofdpijn. Het is nog vroeg, maar ik moet ook vroeg opstaan want ik moet zo naar het kantoor van de kapitein.
Hij wilde ons gisteravond laat al spreken, maar ik heb hem gelukkig ervan weten te overtuigen dat wij eerst slaap nodig hadden en dat het nu toch geen zin had omdat we te moe waren. De hele avond heeft me echt uitgeput! Wat kunnen die vrouwen veeleisend zijn!
Maar wat een fooien hebben we gekregen zeg! Toen ik mijn broek uitdeed rolde daar allerlei briefjes uit. Fooien en telefoonnummers.
Snel neem ik een douche, kleed me aan en ga even langs de keuken van Fiona om een broodje uit de koelkast te scoren. Onderweg naar het kantoor van de kapitein bedenk ik me wat ik eigenlijk van de kapitein weet. Ik ben best wel zenuwachtig. Misschien kan ik smeken of mijn excuses aanbieden? Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ken de kapitein helemaal niet zo goed. Hoe langt werkt hij eigenlijk al op het schip? Volgens mij al een eeuwigheid! Hij ziet er alleen een stuk jonger uit dan hij is. Nog geen grijs haar in ieder geval, maar hetzelfde blonde golvende haar als ik. En dezelfde kleur ogen geloof ik; blauw. Alleen wat meer rimpels. Haal er twintig jaar af en we hadden broers kunnen zijn!
Misschien moet ik het daar maar op gooien. Zou hij mijn moeder hebben gekend? Dat zou ik mijn voordeel kunnen werken. Of nadeel ...
Al dat nadenken heeft mijn hoofdpijn erger gemaakt.
Ik klop op de deur van het kantoor en storm meteen naar binnen.
Mijn collega zit er al met een bedrukt gezicht.
'Het spijt me!' Ik kijk naar achter. 'Ons, bedoel ik'. 'Het was niet de bedoeling om onze shirts uit te trekken, maar het was zo warm binnen. Volgens mij deed de airco het niet. En het publiek vond het geweldig! Ik weet zeker dat we 3x zoveel omzet hebben gedraaid als normaal. En er waren helemaal geen problemen. Niemand is flauw gevallen of gewond geraakt, geen vechtpartijen!'
De kapitein kijkt me nog steeds dreigend aan.
'Wat als we de fooien delen met de rest van het personeel. We hebben megaveel fooi gehad en dat kunnen we best delen. Ja toch?' Ik kijk naar mijn collega en zie hem knikken.
'Ontsla ons niet! Ik heb het geld nodig. Mijn moeder was het er niet mee eens dat ik niet ging studeren, maar zij kan eigenlijk niet oordelen, omdat zij precies hetzelfde heeft gedaan voor ik geboren was. Toch geeft ze me geen geld meer. En met mijn stiefvader heb ik nooit een goede band gehad.'
'Ik lijk totaal niet op mijn stiefvader. Uiterlijk en innerlijk niet. Hij is totaal niet avontuurlijk ingesteld. Ik ben heel anders. Net zoals u! U kunt dat wel begrijpen toch, wij lijken best op elkaar en ik weet zeker dat u ook was zoals ik 20 jaar gelden.'
Ik ben moe van mijn tirade en stroomvloed aan woorden. Ik hoop maar dat de kapitein het begrijpt. Zo erg was het toch niet? We hadden alleen een beetje lol.
Ik wacht vol verwachting op zijn reactie.
Was getekend,
William, cocktail shaker en womanizer.
Ik eet snel een lokaal gerechtje en ga dan naar het schip om mijn speciale avondjurk aan te trekken.
Ik mag vanavond een stukje op de piano spelen! Nog een beetje zenuwachtig (gelukkig heeft Iris mij nog gerustgesteld) begin ik te spelen. Ik ga helemaal in het stuk op en ik krijg een luid applaus als ik klaar ben. Wat een fantastische ervaring!
Ik buig een paar keer en ga dan naar de bar. 'Doe mij maar een goede cocktail alsjeblieft!'
De rest van de avond gaan in een waas met veel cocktails op.
De volgende ochtend word ik met een beetje hoofdpijn wakker. Oef, gisteren toch iets te enthousiast gefeest. Het is lang geleden dat ik zo genoten heb op een avond. Deze cruise is echt goed voor me.
Ik besluit om mijn zwembadritueel even over te slaan en gelijk te ******* en een kop koffie te halen.
Even later zit ik op het dek te genieten van het uitzicht.
Wat zal ik vandaag toch eens gaan doen?
Nog geen twee seconden later staat er weer iemand naast me. 'Hé, gaat het?'
Ik kijk op en grijp haar hand vast. De vrouw schrikt even, maar herpakt zich al snel. 'Rustig maar, ik blijf bij je. Fiona komt er zo aan.'
Vlak erna komt de vrouw van de keuken er weer aan lopen en drukt me een kop koffie in mijn hand. De andere vrouw trekt rustig haar hand los en brengt mijn andere hand ook naar de kop.
'Wat is er gebeurd?' hoor ik haar vragen. De andere vrouw antwoordt: 'Geen idee, ik vond haar doodsbang in de gang met een wandkleed om haar heen.'
'Weten Monica en de kapitein hier al iets van?'
De vrouw schudt haar hoofd.
'Dan loop ik wel langs die twee, vertel hen dat je dit meisje gevonden hebt en in de keuken hebt zitten. Dan moet ik zelf helaas weer verder. Maar je redt het hier wel toch?'
'Komt goed meisje, dankjewel.'
Ik heb ondertussen een slokje koffie genomen en dat helpt een hoop. Het is niet zomaar koffie, maar ik kan er niet de vinger op leggen wat er anders aan is. Ach, zolang het helpt. Wat nog het meeste helpt is dat het mijn keel een beetje verzacht. Ik zet de kop op de tafel naast me.
'Schaduwen...' weet ik eruit te brengen.
Maar als ik terugdenk aan de nacht, val ik weer flauw.
Ik ben de koffie aan het zetten voor het arme **** in mijn keuken.
Iris is bij haar, zag ik uit mijn ooghoek.
Snel vul ik het kopje en loop terug.
Iris bied aan om langs Monica en de kapitein te lopen en ze te informeren.
Dat kan ik ook wel, maar dit meisje is te overstuur.
Ik denk dat ik de scheepsarts maar waarschuw, en haar in de ziekenboeg laat opnemen.
Ze drinkt in ieder geval braaf de koffie op.
Dan kijkt ze me met grote angstige ogen aan.
"Schaduwen" brengt ze uit, om vervolgens flauw te vallen..
Ik kan haar nog net opvangen.
Waar blijft die kapitein potjandorie nou.....
Dit betekent een herstemming, iedereen mag stemmen op Lexie0409 of Deborah. Deze twee deelneemsters mogen zelf niet meestemmen. De herstemming loopt t/m maandagavond 20u.
Ik ben ook op vakantie, vandaar dat ik niet meer vaak post. Sorry!
Zo 's ochtends zien daden er opeens anders uit. Ik zal die barmannen niet te hard aanpakken. Ik denk dat ze al genoeg geschrokken zijn van gisteravond.
'Kapitein!'
Als ik me omdraai staat Iris voor mijn neus.
'Ha, Iris! Hoe gaat het met je?'
'Met mij goed, maar een van de gasten is vannacht aangevallen. Ze heeft heel de nacht doodsbang onder een wandkleed gezeten tot Fiona haar vanmorgen daar aantrof. Ze zit nu in het restaurant om bij te komen.'
Verbaasd kijk ik haar aan. Ik heb al heel wat reizen gemaakt, maar zo'n vreemde als deze heb ik nog nooit meegemaakt!
'Weet Monica hier al van?'
'Ja, Kapitein, ik heb haar net gesproken.'
'Oke, bedankt Iris. Ga maar snel aan de slag.'
Iris loopt verder en ik pak mijn telefoon.
'Monica, ik moet nu even wat afhandelen, maar daarna kom ik zo snel mogelijk naar het restaurant. Wil jij vast gaan kijken hoe de zaken er daar voorstaan?'
Haastig loop ik door en één van de barmannen staat al met een bleek gezicht op me te wachten. 'Kom binnen en ga zitten.'
Niet veel later komt William binnenstormen. Hij steek een heel relaas af en ik luister roerloos.
'William, ga even rustig zitten. Ik had me voorgenomen om jullie niet te hard aan te pakken. Ik denk dat jullie wel begrepen hebben dat het niet te bedoeling is wat jullie gisteren deden. Ik begrijp dat veel vrouwen dit een geweldige show vonden en jullie veel geld verdiend hebben, maar wij willen onze goede naam behouden. Laat dit alsjeblieft niet nog een keer gebeuren, anders kan ik niet anders dan jullie ontslaan.'
'Ja natuurlijk, Kapitein. We begrijpen het.' Antwoordt William. 'Mogen we nu gaan?'
Ik knik en opgelucht staan ze op. Ze lopen naar buiten.
'William, wacht nog even. Ik wil je even alleen spreken.' Hij heeft me aan het denken gezet.
'Hoe heet je moeder?'
Hoofdstuk 8
Emily zit nog te trillen in de keuken, ze probeert zich al de hele dag te herinneren wat er nu precies is gebeurd. Om de zoveel tijd komt Monica even binnen om te kijken hoe het ervoor staat, maar het meisje blijft ineengedoken op haar stoel zitten.
Fiona voorziet haar van nog een kopje thee en Emily grijpt de mok met beide handen beet en tuurt in de zwarte vloeistof. De zwarte vlakte brengt haar terug naar de avond ervoor, de zwarte schim die haar achtervolgde. ‘Schaduwen.’ Brengt ze uit. Fiona knielt voor de stoel en kijkt Emily aan. ‘Wat zei je? Herinner je je iets?’ Emily kijkt Fiona aan en dan schrikt ze. De ogen van Fiona, ze lijken levenloos en zijn pikzwart. Met een gilletje laat ze de thee uit haar handen vallen en de mok valt kapot op de vloer.
Fiona ziet de ogen van Emily zo groot als schoteltjes worden en ze weet hoe laat het is. Snel grijpt ze een keukenmes en zet het op de keel van Emily. ‘FIONA!’ Klinkt er vanuit de deuropening, waar een geschokte Monica staat. Emily maakt van de verwarring gebruik, grijpt een scherf van de mok en steekt het in de nek van Fiona.
Even lijkt het erop dat een gestoord meisje net iemand heeft vermoord. Maar dan komt er een zwarte schim uit het lichaam van Fiona, die vervolgens oplost in de lucht. Monica rent naar de verstijfde Emily toe en omhelst haar, terwijl ze beide de nodige tranen laten.
Er wordt algauw een noodstop gemaakt, waar het lichaam van Fiona/Deborah (KWADE GEEST) wordt afgevoerd en er direct iemand aan boord komt om het schip schoon te maken van kwade geesten en andere kwade invloeden. Gelukkig blijkt er verder niets kwaadaardigs aan boord te zijn en kan de cruise eindelijk doorgaan zoals gepland, iedereen kan weer rustig genieten.
Het spel zit er alweer op! Beide kwade geesten zijn ontmaskerd en verbannen.
De overige zes spelers heb ik in een top 6 verdeeld op basis van gekregen stemmen, stemgedrag en dubbelrollen.
Op 6 staat Ivo/Lexie0409 (BURGER-GELIEFDE) met vier stemmen.
Op 5 staat William/Inwe (BURGER-GELIEFDE), dit omdat ze gekoppeld was aan Lexie0409.
Op 4 staat Emily/Moepmoep (BURGER) met twee stemmen en één uitgebrachte stem op een kwade geest.
Op 3 staat Diane/CSims482 (BESCHERMENGEL) met twee stemmen en twee uitgebrachte stemmen op kwade geesten.
Op 2 staat Monica/AMY1994AMY12 (HEKS) met één stem, twee uitgebrachte stemmen op kwade geesten en één reddingsmiddel (namelijk het genezingsdrankje)
Op 1 staat Iris/xTurtly (TANTE TONNIE) met één stem, twee uitgebrachte stemmen op kwade geesten en twee reddingsmiddelen (namelijk haar dubbelrolkracht en de onzichtbaarheidsmantel)
De top 3 is dus:
1. xTurtly – als Iris (TANTE TONNIE)
2. AMY1994AMY12 – als Monica (HEKS)
3. CSims482 – als Diane (BESCHERMENGEL)
Iedereen weer heel erg bedankt voor het meespelen en het spel tot leven te brengen. Ik vond alle verhalen weer erg vermakelijk om te lezen en jullie spelen zo ontzettend leuk. Dankjewel!
Enne, xTurtly, gefeliciteerd! Jij wint een plaatsje in het volgende forumspel! En je hebt je derde spel gewonnen, dus Deborah heeft die eer te delen nu
xTurtly gefeliciteerd! Knap gedaan! Ik had de slechteriken niet door haha
Zo jammer dat het al afgelopen is, want ik vond het echt heel leuk deze keer! Inwe en ik hadden besloten dat een liefdesrelatie tussen William en de kapitein een beetje vreemd zou zijn en dat we dan maar vader en verloren zoon waren. Jammer dat we dit niet meer hebben kunnen verwerken in het spel!
Ooh wat jammer dat het al weer afgelopen is! Ik vond het echt leuk om weer mee te doen. (haha als ik het niet vergat)
Ik vond het wel moeilijk om dit keer mijn rol goed te plaatsen in het spel, mijn karakter had weinig interactie met de andere spelers.
Haha, voor het eerst had ik door wie een slechterik was. Doordat de eerste keer al een aantal mensen op D13ntjuh hadden gestemd was het duidelijk dat de keer daarna iedereen daar op zou stemmen. (of op mij) Behalve jij, Deborah. Jij ging opeens op xTurtly, vanuit het niets.
Maar dit is altijd makkelijk om achteraf te zeggen.
Waren mijn hints eigenlijk duidelijk genoeg of zelfs te duidelijk?
Ik koos voor xTurtly omdat zij als enige na de zelf moord van de modeontwerper aan kwam met het idee dat het misschien wel moord was.
Dat leek me voor de hand liggen.
En waarom iedereen op Dientje stemde, is me ook niet duidelijk.
Ik ben blond, maar ik heb geen hints gezien.
Ik was een roddeltante, vandaar dat ik met het idee kwam dat het moord zou kunnen zijn, dat is natuurlijk veel spannender om over te vertellen als roddelaarster :P .
En bij mij was het meer een gevoel dan dat ik echt hints zag. Willen jullie de hints die jullie gegeven hadden posten?
Ik heb niet echt duidelijke hints gegeven, behalve dus die vette roddel en mijn ***** interesse in de eerste moord. En ik heb wel vraag geprobeerd om te laten merken dat ik wilde kwebbelen met alles en iedereen
Reacties
Na een gezellig middagje met Iris in het stadje is het weer tijd om aan boord te gaan. Beetje bij beetje druppelen de gasten weer aan boord. Maar er mist iemand... Ik zoek het nummer van Sylvia op en bel haar. Ze vertelt me dat ze heeft besloten op het vasteland te blijven en daar een hotelletje te boeken.
"Kapitein, we kunnen!"
Ivo tikt zijn pet aan en verdwijnt in de stuurhut.
Met een bord in mijn hand zoek ik een plekje langs de railing en kijk toe hoe de trossen worden losgegooid en we langzaam wegvaren van de kade. Ineens valt mijn oog op een bekend figuur. Dat is Sylvia, niet? Ik knipper met mijn ogen, en dan ineens is ze weg. Ik zal het wel verkeerd hebben gezien.
Toch lekker als er iemand anders cocktails voor je shaked. Ik sta op van de barkruk en voel me een beetje duizelig. Ugh, net iets te veel gedronken en ik moet nog werken ook vanavond! Ik ga naar de wc en gooi een plens water in mijn gezicht. Ik ben natuurlijk wel wat drank gewend, dus dat moet wel goedkomen.
Ik vertrek naar buiten en de koele avondlucht doet mij goed. Dan denk ik opeens aan dat meisje waarvan ik een rondleiding opgedrongen kreeg. Wie was zij toch ook alweer? Opeens schiet het me te binnen. ***** Dat was dat verwende kind dat naar me zat te lonken in de bar! En die enorme tips geeft .... en nog erger die de kapitein om haar vinger kan winden.
Als zij me aangeeft bij de kapitein krijg ik onwijs op mijn lazer! En mijn baan staat al op het spel.
Snel koop ik een bos bloemen bij een straattentje bij de haven. Ik moet het goedmaken! Ik geef te veel geld aan het mannetje dat de bloemen aan het verkopen is. 'Voor welke mooie dame zijn deze bloemen?', vraagt hij terwijl hij de bloemen inpakt.
Wow het bier en de cocktails hebben toch meer effect op me dan verwacht. Ik sta een beetje te ******** als ik mijn portemonnee weer wegstop in mijn broekzak.
'Huh wat ... Oh de bloemen ...?' Ik kijk verbaast naar de bloemen in mijn handen. 'Tja, ik moet iets goedmaken met iemand'. Voor wie had ik die bloemen nou ook alweer gekocht? Voor Chantal? Ik weet het niet meer.
Ik ga naar het schip en meteen naar het restaurant waar ik Fiona tegen het lijf loop.
'Ah precies de persoon die ik zoek!'. Kun je voor mij hele sterke koffie maken en iets te eten? Ik voel met niet zo goed.'
Ik kijk naar de bos bloemen in mijn handen.
'Oh, en ik heb bloemen voor je gekocht!'. Ik overhandig haar de bloemen.
Was getekend,
William, cocktailshaker en womanizer.
Monica ziet me samen met Dylan optreden en samen besluiten we de stad in te gaan. Gezellig kletsen we wat bij en snuffelen ondertussen in de kleine winkeltjes. Ik koop een nieuw shirtje en een paar armbanden.
Samen met Monica ga ik weer op tijd richting het schip. Zo zijn we op tijd voor de gasten die terugkomen. Ik eet bij Fiona wat lekkers en ga me dan in mijn hut omkleden voor de avondshow. Gelukkig hoef ik zelf niet veel te doen, ik ben ook veel te moe van al dat geslenter door de stad.
Ik steek mijn haren op, trek een mooie jurk aan en loop dan backstage. Samen met Mike bespreek ik de volgorde van de gasten die optreden op de bonteavond en loop nog één keer het licht en geluid door. Achter mij staat al een gast te wachten die een tikkeltje zenuwachtig is. 'Het komt allemaal goed. Het is een heel fijn publiek,' probeer ik haar te sussen.
Omdat we nog even tijd over hebben, besluit ik nog een alcoholvrije cocktail te bestellen aan de bar. Maar ik zie dat William een beetje laat is voor zijn dienst. Dan schenk ik 'm zelf wel in.
Als ik Mr. Sexy vastpak, draait hij zich om en kijkt hij me aan. Hij kijkt wat verward en wil net wat zeggen als het meisje van de kledingwinkel naar hem komt lopen. 'Ik dacht dat wij samen iets konden doen vandaag,' zegt ze, waarop Mr. Sexy antwoordt: 'Sorry schat, vandaag niet. Vandaag leid ik deze mooie jonge dame rond. Orders van de kapitein! Ik kan er niks aan doen.'
Ha! Hij vindt mij leuker dan haar! Ik kijk het meisje met een grote glimlach aan. En draai me dan om met Mr. Sexy.
Hij neemt me mee het dorpje in, vertelt wat voor hij zijn telefoon moet opnemen. Gelukkig sta ik bij een kleine kiosk en ik maak van de gelegenheid gebruik om een kaartje te kopen voor pappie. Ik schrijf dat ik het hier enorm naar mijn zin heb en dat de lieve barman zo geweldig is dat hij me zelfs rondleidt op onze eerste stop.
Net als ik het kaartje door de brievenbus heb gedaan, komt Mr. Sexy weer teruggelopen. 'Sorry hoor, ik moest dit even afhandelen. Ze heeft al 8 keer gebeld vandaag. Laten we maar een terrasje nemen.'
We gaan naar een mooi cafeetje dat uitzicht heeft op zee. Mr. Sexy gaat naar binnen om wat drinken te halen. Mooi, dat geeft mij even de gelegenheid om mijn make-up bij te werken! Ik pak mijn spullen uit mijn tasje en begin met het bijwerken. Precies op het moment dat ik klaar ben en mijn spullen weer heb opgeruimd, is Mr. Sexy terug met het drinken. 'Zo, het duurde misschien wat lang, maar ja we zijn in een ander land hè. Daar gaat het allemaal wat langzamer. Zeg Ella, vertel eens wat over jezelf.'
Ik ben zo in de war van zijn prachtige ogen dat ik niet eens door heb dat hij mijn naam verkeerd zegt. Maar voor ik wat kan vertellen, gaat zijn telefoon alweer. Een drukbezet man... daar hou ik wel van!
'Oh, het is mijn stiefvader, ik moet even opnemen.' En vervolgens loopt hij weer weg.
Ik drink rustig mijn ijsthee op en kijk om me heen. Nog voor ik mijn glas leeg heb, zie ik echt een geweldig boetiekje aan de overkant. Daar móét ik heen! Ik kijk of Mr. Sexy nog aan het bellen is en loop vervolgens het boetiekje in. Ach, hij mist me vast nog niet zo snel! In het boetiekje sla ik mijn slag. Met 4 nieuwe zomerjurkjes, 2 korte broekjes, 4 shirtjes en 2 paar nieuwe schoenen loop ik naar buiten. Ik ga weer op het terras zitten, want Mr. Sexy is nog steeds aan het bellen. Dan loopt dat angstige vrouwtje op me af: 'Uhm hallo? Ik vroeg me af... wanneer moeten we weer terug op het schip zijn?'
Ik sta direct op. Deze mevrouw wil ik ook wel leren kennen! 'U mag zelf kiezen of u nog op het schip wil eten of hier een restaurantje wil uitkiezen. Voor het eten moet u om 6 uur terug zijn en anders om 9 uur!' antwoord ik en glimlach breed!
Ze vraagt me vervolgens of ik niet met iemand had afgesproken. Ik kijk naar Mr. Sexy die nog stééds aan het bellen is. Ach, wat boeit het ook, ik zie hem vanavond wel weer!
'Uh, nee eigenlijk niet. Heeft u nog plannen want ik was van plan om het treintje naar de top van de heuvel te nemen. Ik hoorde net een paar toeristen van de boot zeggen dat het treintje elk uur gaat en dat het uitzicht over zee prachtig is daarboven.'
'Lijkt me geweldig! Ik ga graag mee!'
Ik knip met mijn vingers naar de barman, geef hem fooi en vraag hem om mijn tassen naar het schip te brengen. Vervolgens lopen we samen naar het treintje.
Eenmaal boven is het uitzicht echt fantastisch. Ik ben blij dat ik dit heb gedaan.
Dan is het al gauw 6 uur. Aangezien ik niet echt wat lekkers zag in de restaurantjes, had ik al besloten op het schip te eten. De mevrouw wilde wel graag iets authentieks eten en blijft wel op het land.
Op het schip ga ik direct naar de eetzaal, bestel wat te eten en eet dat lekker op. Vervolgens besluit ik om deze avond wel de animatie te bekijken. Ik heb iets gehoord over een Bonte Avond. Wat leuk!
Ik ga naar mijn kamer, waar mijn tassen al klaar staan. Ik zoek wat leuks uit en ga vervolgens ******* en me klaar maken voor de avond.
Veel tijd om te winkelen is er niet, om 18:00 uur moet er een diner klaar staan
voor de gasten die aan boord willen dineren.
Dus uiterlijk 16:00 uur moet ik terug.
Maar ik vind toch een leuke "bonte" jurk en schattige schoentjes.
Niet zo hoog, een hakje van 5 cm, maar beslist vlot.
Nog 2 shirtjes en een vest.
Ik ga weer terug naar het schip en bereidt met het team het diner.
Omdat het "bonte" avond is, hebben we ook "bont" eten, 5 verschillende thema's.
Chinees, met nasi, bami en dat soort dingen, Italiaans met spaghetti, pizza's
en nog meer lekkers en zo nog 3 thema's.
Doordat we het team hebben opgesplitst in 5 subteams, is het allemaal snel klaar.
En we liggen in de haven -> minder schommelingen, dat maakt dat het gewoon allemaal
wat sneller gaat.
Zodoende ben ik al klaar om kwart over acht.
Natuurlijk moet er nog afgewassen worden, maar daar hoef ik niet bij te zijn,
de keuken is verder al helemaal spík en span.
Ik ga dóúchen, en trek mijn mooie jurk aan en mijn nieuwe schoenen.
Mijn ijdelheid wint het en ik ga even naar de keuken om aan de achterblijvers
mijn nieuwe outfit te showen. Onder het bereiden van het eten hebben we het
daar namelijk over gehad.
Ik sta er net, als William voorbij komt.
Als hij me ziet zegt ie met dubbele tong
"Ah precies de persoon die ik zoek!".
Dan staat ie een beetje op zijn benen te wánkélém en bralt "Kun je voor mij
hele sterke koffie maken en iets te eten? Ik voel met niet zo goed."
Nee, dat kan ik me voorstellen. Normaal gesproken had ik 'm rechtstreeks naar bed
gestuurd, maar dat kan niet, hij moet nog werken. En ik weet dat de kapitein
zoekt naar een reden om 'm er uit te gooien, dus hij kan zich ook niet ziek melden.
"Oh, en ik heb bloemen voor je gekocht!".
Aww, hij lijkt zo veel op zijn moeder. "Dank je wel!, ow die zijn mooi zeg"
Wat moet ik nou met bloemen aan boord? Maar goed, ik vind het wel heel lief van hem.
"Ga even zitten, dan maak ik wat voor je".
Gelukkig weet ik wel wat snelle gerechtjes die hem gaan helpen.
Beetje tabasco in zijn koffie doet ook wonderen.
Na 15 minuten heeft hij het op, en kijkt ie een stuk frisser uit zijn ogen.
"Zo, nu moet je je kunnen redden. Kom morgen voor de lunch nog maar even een
anti-kater drankje halen". zeg ik er lachend achteraan.
Hij gaat naar zijn bar, en hij loopt een stuk beter als toen hij hier binnenkwam.
De kapitein zal het waarschijnlijk niet eens opmerken. Hoop ik.
Ik besluit nog naar de bonte avond te gaan kijken.
Als ik langs de reling loop, zie ik Monica staan.
Ik ga naar haar toe. Ze kijkt naar het vertrek van het schip, ja dat blijft fascinerend.
Zelfs na al die jaren.
Als we een heel stuk van de kade af zijn, vraag ik waar ik de hele dag al mee rond loop.
"Monica, die mode ontwerper vanochtend. Wás dat nou wel of geen zelfmoord?"
Some angels choose fur instead of wings
Fiona komt naast me staan. Samen staan we een hele tijd in stilte te kijken. Als we een hee stuk van de kade af zijn, stelt ze me de vraag waarvan ik kan zien dat 'ie al een hele tijd door haar hoofd rondspookt:
"Monica, die modeontwerper vanochtend. Was dat nou wel of geen zelfmoord?"
Ik kijk vlug om me heen om te zien of er geen gasten in de buurt zijn, maar iedereen is aan het eten of naar de bonte avond.
"Ik weet het niet... Er is sowieso iets raars mee aan de hand, de föhn was gisteravond al in het water gevallen, en van die kortsluiting is nooit een melding binnengekomen."
"Denk je dat er iemand mee heeft geknoeid?"
"Dat moet bijna wel."
"Dan was het dus geen zelfmoord."
"Nee... Wil je hier alsjeblieft met niemand over praten? Ik wil niet dat mensen in paniek raken, en al helemaal de gasten niet."
Fiona knikt.
"Beloofd."
We staan nog even naar de ondergaande zon te kijken en dan gaan we naar de grote zaal, waar de bonte avond net is begonnen. Het is altijd leuk om te zien wat voor talenten zich onder de gasten bevinden!
Wat is het druk vanavond! Dat komt me eigenlijk niet zo uit. Ik zie een paar meisjes in cocktailjurkjes staan, die oogcontact proberen te krijgen. Ik heb echt geen zin in vrouwen vanavond. Ze brengen me alleen maar in de problemen! Ik probeer iedereen netjes en zo snel mogelijk hun bestellingen te brengen. Er wordt een show gegeven vanavond, dus er wordt van mij meer verwacht dan normaal. Cocktailshaken gaat bij mij op automatische piloot, dus ik maak wat hippe danspassen op de maat van de muziek en wat professionele shakebewegingen en hoor wat ´oooh´ en ´aaah´ geluiden om me heen zoals gewoonlijk. Ik heb er ooit een cursus voor gevolgd, dus ben ik aardig goed.
Door de drukte en de hitte krijg ik het steeds warmer. Ik veeg het zweet van mijn voorhoofd af met mijn arm en besluit mijn zwarte overhemd uit te doen. Ik weet dat het verplicht is om werkkleding te dragen, maar het is té warm! Ik val zo flauw. Met een vloeiende beweging en onder het cocktailshaken trek ik mijn overhemd uit en gooi het in het publiek. The crowd goes wild en ik hoor meisjes gillen. Ze denken zeker dat het bij mijn act hoort?
'Meer, meer, meer!' hoor ik op de achtergrond en de tips vliegen om mijn oren. Ik zie briefjes van 20 en 50 euro.
Ik zie dat mijn mannelijke collega hetzelfde doet en het publiek wordt nog gekker. Samen maken we er een dansact van en trekken ook onze shirts uit. Daar staan we dan met ontbloot en gespierd bovenlichaam. Wat een geweldig publiek denk ik lachend. Ik zet de muziek iets harder en samen met mijn collega maken we er echt een dansshow van.
Wij gaan heel wat geld verdienen vanavond.
Was getekend,
William, cocktailshaker en womanizer.
De bonteavond is een succes. Er bevindt zich werkelijk talent onder de gasten en het publiek vindt het allemaal prachtig. Ik kondig de nieuwe gast aan en ga weer aan de rand van het podium zitten.
In de pauze krijgen de mensen de gelegenheid om een drankje te halen bij de bar. Ik besluit zelf ook wat te nemen en loop met hen mee. Daar zie ik William en zijn collega zich uit de naad werken, zo druk is het daar. En dan vliegt opeens zijn overhemd uit. Oh god, William, denk ik en schud mijn hoofd. Laat dat de kapitein niet zien. Als daarna het overhemd van zijn collega uitvliegt en even later nog de shirts gillen de jonge meiden het uit. Ik houd mijn handen over mijn oren, want ze schreeuwen letterlijk in mijn oor.
Ik ga geen moeite meer doen voor een drankje en loop terug naar de zaal. Daar is het opeens een stuk minder druk en dat blijft het ook. Alle jonge dames hebben besloten dat die voorstelling een stuk interessanter is! Gelukkig zit de zaal nog vol genoeg voor de tweede helft en dan beginnen we maar.
Stiekem begin ik wel een beetje dorst te krijgen, dus na de show ga ik daar toch echt iets te drinken halen hoor.
De bonte avond is een geweldig succes en alle gasten gaat met een goed gevoel terug naar hun kamers. De show die de barmannen in de pauze weggaven was misschien nog wel de grootste klapper van de avond.
Onder andere Emily heeft bijna kwijlend toegekeken en loopt nu in gedachten verzonken door de gangen, in haar hoofd danst William nog lekker door. Dan schrikt ze op van een schim op de muur. Och, het is haar eigen schaduw weer. Maar dan beweegt de schaduw, terwijl Emily stilstaat. Ze heeft het zich niet verbeeld! Het spookt hier. Ze slaakt een gilletje en zet het op een rennen. Al achterom kijkend holt ze door de gangen en het duurt niet lang voordat ze ergens tegenaan loopt. Doordat ze net achterom keek, mist ze de bocht en knalt tegen de muur aan, waar gelukkig een wandkleed hing om de klap te verminderen. Ze valt op de grond en trekt het wandkleed met haar mee. De schim komt dichterbij en reikt naar Emily..
Dan gebeurt er iets vreemds. De schim botst tegen het wandkleed, lijkt er niet doorheen te kunnen. Emily grijpt het wandkleed en wikkelt het om zichzelf heen. Zo blijft ze zitten, doodsbang in een hoekje van het schip, tot het weer ochtend wordt.
Dag 4 begint en er opent een stemronde. Stemmen kan door te mailen naar kelsey_forumspel@live.nl en t/m zondagavond 20u.
Moepmoep had de onzichtbaarheidsmantel in haar bezit en heeft deze doorgegeven. Check je inbox om te kijken of jij de nieuwe eigenaar bent.
Nadat ik met Monica heb gekletst, ben ik ongerust geworden.
Ik was er van overtuigd dat het zelfmoord was, zo'n type vond ik het wel.
Maar omdat Iris er over begon.... ben ik gaan piekeren.
Ik hoopte dat Monica me gerust zou stellen, maar helaas.
Ik kan niet echt van de bonte avond genieten, het blijft maar in mijn hoofd spoken.
Als ik in de pauze een drankje wil halen (bailey's on the rocks) zie ik dat
William helemaal los gaat.
Godzijdank doet zijn collega net zo gek, daar kan de kapitein niet al te veel van
zeggen, en het publiek vind het geweldig.
Omdat ik altijd hetzelfde drink, hoef ik niet in de rij te staan, maar krijg ik
mijn drankje wanneer William me ziet.
Het heeft zo zijn voordelen, om altijd hetzelfde te drinken.
Als ik mijn drankje op heb (dat duurt even, al die nípjés) ga ik terug naar mijn hut.
Ik pak mijn voetenbakje en vul het met warm water.
Ik gooi er een bruistablet in, en schakel het apparaat in.
Dan steek ik - heel voorzichtig - mijn voeten er in.
Even is dat heet, maar dan begint het weldadig te voelen.
Die bubbels, de massage van het apparaat.... goddelijk.
Op slag is het vermoeide gevoel weg. Ik pak er een tijdschrift bij en zit zo bijna
een half uur te genieten.
Dan ga ik nog even dóúchen, spoel de dagelijkse dingen van me af, zet nog een krulspeld
in mijn haar en ga slapen.
Als ik de volgende dag opsta, ben ik heerlijk fris en uitgerust.
Ik neem een 'wakker worden' dóúche, verzorg me en kleed me aan.
Op naar de koffie!
Als ik bijna bij de keuken ben, zie ik iets raars op de grond zitten..
Er is een wandkleed van de wand gevallen, maar ik zie er voeten uit steken?
Zeker iemand teveel van Williams drankjes genipt.
Ik kijk even om een hoekje van het wandkleed en zie daar een doodsbang meisje zitten.
"Hallo, alles goed met je?"
Het meisje kijkt me half verwilderd aan, ik ga door mijn knieën zodat ik op
ooghoogte zit.
"Kom, je kan hier niet blijven zitten. Kom maar met mij mee naar de keuken, dan
zet ik een bakje koffie voor je" En doe ik er een beetje cognac in, maar dat zeg
ik maar niet.
Het meisje laat met moeite het wandkleed los, en wánkelt op haar benen.
Ik ondersteun haar naar de keuken en zet haar op een stoel.
"Wacht maar even, ik ben zo terug".
Some angels choose fur instead of wings
Opeens merk ik dat ik honger heb. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al laat is. Ik loop richting de eetzaal en zodra ik door de deur loop schrik ik me een hoedje. Zie ik daar nu naakte barmannen een show weggeven?
'Wat heeft dit te betekenen?' Roep ik tegen William, terwijl ik hem zijn shirt aangooi. De andere barman trekt verschrikt ook zijn shirt aan. Achter me hoor ik een paar meisjes protesteren, maar daar schenk ik geen aandacht aan.
'Meekomen, naar mijn kantoor!' Zeg ik tegen William, terwijl ik hem wenk. Met grote passen loop ik naar de gang.
Als ik me heb klaargemaakt, vertrek ik naar de zaal waar de bonte avond is. Ik ben wat laat, maar ach, fashionably late noemen ze dat! Als ik bijna bij de zaal ben, hoor ik flink wat kattengejank ervandaan komen... Oef... die kent zichzelf blijkbaar niet echt heel erg goed. Ik besluit om eerst even een drankje te doen bij de bar. Misschien is Mr. Sexy er ook wel... Ik bedenk me dat ik nog steeds zijn naam niet weet... Wat stom eigenlijk en dat terwijl we vandaag de hele dag samen zijn geweest... Ik zal eens kijken of hij een naamkaartje draagt.
Ik loop de bar binnen en neem me voor om bij het bestellen meteen naar het naamkaartje van Mr. Sexy te kijken. Het is wat druk, maar mijn gereserveerde stoel is zoals gewoonlijk vrij. Maar precies op het moment dat ik wil gaan zitten en wil kijken hoe Mr. Sexy heet, trekt hij ineens zijn shirt uit. WAUW! Van schrik val ik van mijn stoel. Au! Dat doet zeer! Als ik weer op mijn stoel kruip, probeer ik de aandacht van Mr. Sexy te trekken. Hij ziet me en kijkt me even aan. Ik trek een pruillipje en zeg dat ik net van de stoel ben gevallen en wat ijs nodig heb.
'Ijs? Komt eraan mevrouw.'
Mr. Sexy pakt een glas, doe daar ijsschaafsel in en geeft dat aan me. Maar voor ik hem kan bedanken, is hij alweer weg... Achja, ik snap het wel, het is natuurlijk druk.
Ik kijk om me heen en dan valt het kwartje. De kapitein is namelijk net binnengelopen. Mr. Sexy mag natuurlijk niet te lang met gasten praten, anders krijgt hij vast iets van straf. Daarom deed hij natuurlijk net alsof hij mij niet kende! Misschien dat ik morgen eens even bij de kapitein langs ga... Ik kan vast wel wat regelen...
Een andere barman komt aanlopen en ik vraag hem om een drankje. Binnen een paar seconde staat deze voor me. Ik blijf de hele avond op mijn stoel zitten met het fantastische uitzicht van Mr. Sexy. Hij heeft gewoon een wasbordje! Hoe prachtig mooi! Deze man is echt fantastisch, ik moet hem gewoon hebben. Iemand die zo knap is, moet wel een goede echtgenoot worden. En ach, een beetje geld zal hem vast wel over de streep trekken.
Als de show afgelopen is, ben ik een beetje aangeschoten. Hoort erbij he... Hierdoor heb ik wat moeite met opstaan en zodra ik eindelijk van mijn kruk af ben gekomen, is iedereen al weg. Ik loop op m'n dooie gemakje richting mijn kamer. Het is alweer redelijk donker op het schip. Als ik de gang inloop waar ik moet zijn, schrik ik op.
En een paar seconden later, moet ik bijna hardop lachen. Weer geschrokken van mijn eigen schaduw! Wat dom zeg! Ik trek wat gekke bekken naar mezelf en wil dan doorlopen. Maar... Ineens begint de schaduw van mij af te bewegen en gebeuren er dingen die ik niet doe. Ik slaak een gil en zet het op het rennen.
Ik ben zo bang dat ik mijn ogen dicht doe. Hierdoor heb ik niet door dat ik al bij de hoek ben en ik ren zo tegen de muur op. Au! Dat doet zeer! Ik voel bloed langs mijn gezicht lopen. Neeeeee, niet mijn gezicht! Maar nog geen seconde later bedenk ik me dat ik achterna gezeten werd. Ik grijp het wandkleed waar ik tegenaan liep. Gelukkig heeft dat mijn val enigszins gebroken en trek dat over mij heen en begin ondertussen heel hard te gillen. Maar niemand lijkt me te horen... Op een gegeven moment heb ik geen stem meer over. Ik ben zo ontzettend bang dat ik me niet durf te verroeren. Zo blijf ik zitten tot het wandkleed beweegt. Doodsbang begin ik te trillen. Dan hoor ik: 'Hallo, alles goed met je?'
Ik kijk omhoog en dankbaarheid valt over me heen. Echter, ik ben nog te verstijfd dat ik er wat mee kan doen.
De vrouw gaat door haar knieën en probeert me op te trekken: 'Kom, je kan hier niet blijven zitten. Kom maar met mij mee naar de keuken, dan zet ik een bakje koffie voor je.'
Volledig in trance probeer ik op te staan, maar val bijna weer om. De vrouw pakt me vast en ondersteunt me naar de keuken. Ze zet me op een stoel en zegt: 'Wacht maar even, ik ben zo terug.'
'Nee! Laat me niet alleen!' probeer ik uit te brengen. Maar omdat ik zoveel heb gegild vannacht, laat mijn stem me in de steek. De vrouw is al weg. Doodsbang kruip ik in elkaar...
De bonteavond werd met succes afgesloten. Er was een duidelijke winnaar en die ging met een klein prijsje en een bos verse bloemen (handig als je net aan land bent geweest) naar zijn cabine.
Ik duik ook tevreden mijn bedje in. Het is altijd spannend of dat goed gaat lopen. Na de show heb ik nog een tijdje met een aantal gasten gekletst, erg gezellig. William had volgens mij ook de tijd van zijn leven.
De volgende ochtend begint mijn ritueel weer: sporten, ******* en lekker ontbijten. Wanneer ik bij het ontbijt komt, zie ik dat er een zielig hoopje zit op de stoel in de keuken. Ze ziet er doodsbang uit. 'Hé, gaat het?' vraag ik zachtjes en kijk haar aan. Ik kijk alleen een doodsbange blik en ze grijpt mijn hand. 'Rustig maar, ik blijf bij je.'
Ik houd haar hand vast en zie dat Fiona bezig is met een warme kop koffie. 'Fiona komt er zo aan,' sus ik het meisje dat iets jonger is dan ik.
Fiona komt er niet veel later aangelopen met een bakje hete koffie. Emily heeft nog steeds mijn hand vast en ik friemel me los. Twee handen om een kop sterke koffie is veel beter. Dan wordt ze daar ook weer een beetje warm van.
'Wat is er gebeurd?' vraag ik aan Fiona.
'Geen idee, ik vond haar doodsbang in de gang met een wandkleed om haar heen.'
Verbaasd kijk ik Fiona aan. Wat een raar verhaal. Dan kijk ik weer naar Emily. Arm ding, dan heeft ze daar de hele nacht gezeten. Ik strijk even over haar schouder.
Omdat ik toch over een half uur bij het zwembad moet zijn, loop ik toch even door en schep wat museli, yoghurt en vers fruit in een bakje. Ik loop weer terug naar Fiona en Emily en eet het daar staand op. Ik word zelf ook een beetje bang. Dat is het tweede rare voorval op dit schip. Gelukkig lijkt er verder met dit meisje niets aan de hand te zijn.
'Weten Monica en de kapitein hier al iets van?'
Fiona schudt haar hoofd.
'Dan loop ik wel langs die twee, vertel hen dat je dit meisje gevonden hebt en in de keuken hebt zitten. Dan moet ik zelf helaas weer verder. Maar je redt het hier wel toch?'
'Komt goed meisje, dankjewel.'
Ik slik de laatste hap door, zet mijn kommetje in de afwasbak en loop dan de keuken uit. Met een omweg naar het zwembad kom ik zowel Monica als kapitein Ivo tegen en vertel hen het verhaal. Dan excuseer ik me en loop door naar het zwembad. Vanochtend ben ik namelijk een van de weinigen daar, dus ik mag deze shift echt niet te laat komen.
Dit zal mijn laatste post zijn hier in Nederland. Ik vlieg vanmiddag richting Turkije voor acht dagen. Ik probeer op mijn telefoon in te loggen, maar geen idee hoe de verbinding daar is. Iris gaat gewoon naar het zwembad en later op de avond verzorgt ze weer zang en dans. Dus betrek haar gerust bij je verhalen. Hopelijk is de verbinding goed genoeg dat ik die verhalen kan lezen, zodat ik daar op in kan haken, maar ik kan niets beloven.
Hij wilde ons gisteravond laat al spreken, maar ik heb hem gelukkig ervan weten te overtuigen dat wij eerst slaap nodig hadden en dat het nu toch geen zin had omdat we te moe waren. De hele avond heeft me echt uitgeput! Wat kunnen die vrouwen veeleisend zijn!
Maar wat een fooien hebben we gekregen zeg! Toen ik mijn broek uitdeed rolde daar allerlei briefjes uit. Fooien en telefoonnummers.
Snel neem ik een douche, kleed me aan en ga even langs de keuken van Fiona om een broodje uit de koelkast te scoren. Onderweg naar het kantoor van de kapitein bedenk ik me wat ik eigenlijk van de kapitein weet. Ik ben best wel zenuwachtig. Misschien kan ik smeken of mijn excuses aanbieden? Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ken de kapitein helemaal niet zo goed. Hoe langt werkt hij eigenlijk al op het schip? Volgens mij al een eeuwigheid! Hij ziet er alleen een stuk jonger uit dan hij is. Nog geen grijs haar in ieder geval, maar hetzelfde blonde golvende haar als ik. En dezelfde kleur ogen geloof ik; blauw. Alleen wat meer rimpels. Haal er twintig jaar af en we hadden broers kunnen zijn!
Misschien moet ik het daar maar op gooien. Zou hij mijn moeder hebben gekend? Dat zou ik mijn voordeel kunnen werken. Of nadeel ...
Al dat nadenken heeft mijn hoofdpijn erger gemaakt.
Ik klop op de deur van het kantoor en storm meteen naar binnen.
Mijn collega zit er al met een bedrukt gezicht.
'Het spijt me!' Ik kijk naar achter. 'Ons, bedoel ik'. 'Het was niet de bedoeling om onze shirts uit te trekken, maar het was zo warm binnen. Volgens mij deed de airco het niet. En het publiek vond het geweldig! Ik weet zeker dat we 3x zoveel omzet hebben gedraaid als normaal. En er waren helemaal geen problemen. Niemand is flauw gevallen of gewond geraakt, geen vechtpartijen!'
De kapitein kijkt me nog steeds dreigend aan.
'Wat als we de fooien delen met de rest van het personeel. We hebben megaveel fooi gehad en dat kunnen we best delen. Ja toch?' Ik kijk naar mijn collega en zie hem knikken.
'Ontsla ons niet! Ik heb het geld nodig. Mijn moeder was het er niet mee eens dat ik niet ging studeren, maar zij kan eigenlijk niet oordelen, omdat zij precies hetzelfde heeft gedaan voor ik geboren was. Toch geeft ze me geen geld meer. En met mijn stiefvader heb ik nooit een goede band gehad.'
'Ik lijk totaal niet op mijn stiefvader. Uiterlijk en innerlijk niet. Hij is totaal niet avontuurlijk ingesteld. Ik ben heel anders. Net zoals u! U kunt dat wel begrijpen toch, wij lijken best op elkaar en ik weet zeker dat u ook was zoals ik 20 jaar gelden.'
Ik ben moe van mijn tirade en stroomvloed aan woorden. Ik hoop maar dat de kapitein het begrijpt. Zo erg was het toch niet? We hadden alleen een beetje lol.
Ik wacht vol verwachting op zijn reactie.
Was getekend,
William, cocktail shaker en womanizer.
Ik eet snel een lokaal gerechtje en ga dan naar het schip om mijn speciale avondjurk aan te trekken.
Ik mag vanavond een stukje op de piano spelen! Nog een beetje zenuwachtig (gelukkig heeft Iris mij nog gerustgesteld) begin ik te spelen. Ik ga helemaal in het stuk op en ik krijg een luid applaus als ik klaar ben. Wat een fantastische ervaring!
Ik buig een paar keer en ga dan naar de bar. 'Doe mij maar een goede cocktail alsjeblieft!'
De rest van de avond gaan in een waas met veel cocktails op.
De volgende ochtend word ik met een beetje hoofdpijn wakker. Oef, gisteren toch iets te enthousiast gefeest. Het is lang geleden dat ik zo genoten heb op een avond. Deze cruise is echt goed voor me.
Ik besluit om mijn zwembadritueel even over te slaan en gelijk te ******* en een kop koffie te halen.
Even later zit ik op het dek te genieten van het uitzicht.
Wat zal ik vandaag toch eens gaan doen?
Nog geen twee seconden later staat er weer iemand naast me. 'Hé, gaat het?'
Ik kijk op en grijp haar hand vast. De vrouw schrikt even, maar herpakt zich al snel. 'Rustig maar, ik blijf bij je. Fiona komt er zo aan.'
Vlak erna komt de vrouw van de keuken er weer aan lopen en drukt me een kop koffie in mijn hand. De andere vrouw trekt rustig haar hand los en brengt mijn andere hand ook naar de kop.
'Wat is er gebeurd?' hoor ik haar vragen. De andere vrouw antwoordt: 'Geen idee, ik vond haar doodsbang in de gang met een wandkleed om haar heen.'
'Weten Monica en de kapitein hier al iets van?'
De vrouw schudt haar hoofd.
'Dan loop ik wel langs die twee, vertel hen dat je dit meisje gevonden hebt en in de keuken hebt zitten. Dan moet ik zelf helaas weer verder. Maar je redt het hier wel toch?'
'Komt goed meisje, dankjewel.'
Ik heb ondertussen een slokje koffie genomen en dat helpt een hoop. Het is niet zomaar koffie, maar ik kan er niet de vinger op leggen wat er anders aan is. Ach, zolang het helpt. Wat nog het meeste helpt is dat het mijn keel een beetje verzacht. Ik zet de kop op de tafel naast me.
'Schaduwen...' weet ik eruit te brengen.
Maar als ik terugdenk aan de nacht, val ik weer flauw.
Ik ben de koffie aan het zetten voor het arme **** in mijn keuken.
Iris is bij haar, zag ik uit mijn ooghoek.
Snel vul ik het kopje en loop terug.
Iris bied aan om langs Monica en de kapitein te lopen en ze te informeren.
Dat kan ik ook wel, maar dit meisje is te overstuur.
Ik denk dat ik de scheepsarts maar waarschuw, en haar in de ziekenboeg laat opnemen.
Ze drinkt in ieder geval braaf de koffie op.
Dan kijkt ze me met grote angstige ogen aan.
"Schaduwen" brengt ze uit, om vervolgens flauw te vallen..
Ik kan haar nog net opvangen.
Waar blijft die kapitein potjandorie nou.....
Some angels choose fur instead of wings
William/Inwe - Deborah
Monica/AMY1994MY12 - Deborah
Diane/CSims482 - Deborah
Ivo/Lexie0409 - Lexie0409
Emily/Moepmoep - Lexie0409
Fiona/Deborah - Lexie0409
Iris/xTurtly - AMY1994AMY12
Deborah - 3 stemmen
Lexie0409 - 3 stemmen
AMY1994AMY12 - 1 stem
Dit betekent een herstemming, iedereen mag stemmen op Lexie0409 of Deborah. Deze twee deelneemsters mogen zelf niet meestemmen. De herstemming loopt t/m maandagavond 20u.
Zo 's ochtends zien daden er opeens anders uit. Ik zal die barmannen niet te hard aanpakken. Ik denk dat ze al genoeg geschrokken zijn van gisteravond.
'Kapitein!'
Als ik me omdraai staat Iris voor mijn neus.
'Ha, Iris! Hoe gaat het met je?'
'Met mij goed, maar een van de gasten is vannacht aangevallen. Ze heeft heel de nacht doodsbang onder een wandkleed gezeten tot Fiona haar vanmorgen daar aantrof. Ze zit nu in het restaurant om bij te komen.'
Verbaasd kijk ik haar aan. Ik heb al heel wat reizen gemaakt, maar zo'n vreemde als deze heb ik nog nooit meegemaakt!
'Weet Monica hier al van?'
'Ja, Kapitein, ik heb haar net gesproken.'
'Oke, bedankt Iris. Ga maar snel aan de slag.'
Iris loopt verder en ik pak mijn telefoon.
'Monica, ik moet nu even wat afhandelen, maar daarna kom ik zo snel mogelijk naar het restaurant. Wil jij vast gaan kijken hoe de zaken er daar voorstaan?'
Haastig loop ik door en één van de barmannen staat al met een bleek gezicht op me te wachten. 'Kom binnen en ga zitten.'
Niet veel later komt William binnenstormen. Hij steek een heel relaas af en ik luister roerloos.
'William, ga even rustig zitten. Ik had me voorgenomen om jullie niet te hard aan te pakken. Ik denk dat jullie wel begrepen hebben dat het niet te bedoeling is wat jullie gisteren deden. Ik begrijp dat veel vrouwen dit een geweldige show vonden en jullie veel geld verdiend hebben, maar wij willen onze goede naam behouden. Laat dit alsjeblieft niet nog een keer gebeuren, anders kan ik niet anders dan jullie ontslaan.'
'Ja natuurlijk, Kapitein. We begrijpen het.' Antwoordt William. 'Mogen we nu gaan?'
Ik knik en opgelucht staan ze op. Ze lopen naar buiten.
'William, wacht nog even. Ik wil je even alleen spreken.' Hij heeft me aan het denken gezet.
'Hoe heet je moeder?'
Emily zit nog te trillen in de keuken, ze probeert zich al de hele dag te herinneren wat er nu precies is gebeurd. Om de zoveel tijd komt Monica even binnen om te kijken hoe het ervoor staat, maar het meisje blijft ineengedoken op haar stoel zitten.
Fiona voorziet haar van nog een kopje thee en Emily grijpt de mok met beide handen beet en tuurt in de zwarte vloeistof. De zwarte vlakte brengt haar terug naar de avond ervoor, de zwarte schim die haar achtervolgde. ‘Schaduwen.’ Brengt ze uit. Fiona knielt voor de stoel en kijkt Emily aan. ‘Wat zei je? Herinner je je iets?’ Emily kijkt Fiona aan en dan schrikt ze. De ogen van Fiona, ze lijken levenloos en zijn pikzwart. Met een gilletje laat ze de thee uit haar handen vallen en de mok valt kapot op de vloer.
Fiona ziet de ogen van Emily zo groot als schoteltjes worden en ze weet hoe laat het is. Snel grijpt ze een keukenmes en zet het op de keel van Emily. ‘FIONA!’ Klinkt er vanuit de deuropening, waar een geschokte Monica staat. Emily maakt van de verwarring gebruik, grijpt een scherf van de mok en steekt het in de nek van Fiona.
Even lijkt het erop dat een gestoord meisje net iemand heeft vermoord. Maar dan komt er een zwarte schim uit het lichaam van Fiona, die vervolgens oplost in de lucht. Monica rent naar de verstijfde Emily toe en omhelst haar, terwijl ze beide de nodige tranen laten.
Er wordt algauw een noodstop gemaakt, waar het lichaam van Fiona/Deborah (KWADE GEEST) wordt afgevoerd en er direct iemand aan boord komt om het schip schoon te maken van kwade geesten en andere kwade invloeden. Gelukkig blijkt er verder niets kwaadaardigs aan boord te zijn en kan de cruise eindelijk doorgaan zoals gepland, iedereen kan weer rustig genieten.
Stemoverzicht
William/Inwe - Deborah
Monica/AMY1994MY12 - Deborah
Diane/CSims482 - Deborah
Emily/Moepmoep - Lexie0409
Iris/xTurtly - Lexie0409
Deborah – 3 stemmen
Lexie0409 – 2 stemmen
Het spel zit er alweer op! Beide kwade geesten zijn ontmaskerd en verbannen.
De overige zes spelers heb ik in een top 6 verdeeld op basis van gekregen stemmen, stemgedrag en dubbelrollen.
Op 6 staat Ivo/Lexie0409 (BURGER-GELIEFDE) met vier stemmen.
Op 5 staat William/Inwe (BURGER-GELIEFDE), dit omdat ze gekoppeld was aan Lexie0409.
Op 4 staat Emily/Moepmoep (BURGER) met twee stemmen en één uitgebrachte stem op een kwade geest.
Op 3 staat Diane/CSims482 (BESCHERMENGEL) met twee stemmen en twee uitgebrachte stemmen op kwade geesten.
Op 2 staat Monica/AMY1994AMY12 (HEKS) met één stem, twee uitgebrachte stemmen op kwade geesten en één reddingsmiddel (namelijk het genezingsdrankje)
Op 1 staat Iris/xTurtly (TANTE TONNIE) met één stem, twee uitgebrachte stemmen op kwade geesten en twee reddingsmiddelen (namelijk haar dubbelrolkracht en de onzichtbaarheidsmantel)
De top 3 is dus:
1. xTurtly – als Iris (TANTE TONNIE)
2. AMY1994AMY12 – als Monica (HEKS)
3. CSims482 – als Diane (BESCHERMENGEL)
Iedereen weer heel erg bedankt voor het meespelen en het spel tot leven te brengen. Ik vond alle verhalen weer erg vermakelijk om te lezen en jullie spelen zo ontzettend leuk. Dankjewel!
Enne, xTurtly, gefeliciteerd! Jij wint een plaatsje in het volgende forumspel! En je hebt je derde spel gewonnen, dus Deborah heeft die eer te delen nu
Tante Tonnie he?
En ik vind het nog steeds raar dat ik plotseling zoveel stemmen kreeg, zeker omdat ik nog helemaal geen hints had gegeven. .... :shock:
Some angels choose fur instead of wings
Zo jammer dat het al afgelopen is, want ik vond het echt heel leuk deze keer! Inwe en ik hadden besloten dat een liefdesrelatie tussen William en de kapitein een beetje vreemd zou zijn en dat we dan maar vader en verloren zoon waren. Jammer dat we dit niet meer hebben kunnen verwerken in het spel!
@Deborah, ik las wel overal hints in, maar ik weet jouw rol dan ook, haha, dus dan beeld ik me dingen in natuurlijk.
Goed gedaan, Rianne, gefeliciteerd!!
Enne, weer tweede... :XD:
Ik vond het wel moeilijk om dit keer mijn rol goed te plaatsen in het spel, mijn karakter had weinig interactie met de andere spelers.
Haha, voor het eerst had ik door wie een slechterik was. Doordat de eerste keer al een aantal mensen op D13ntjuh hadden gestemd was het duidelijk dat de keer daarna iedereen daar op zou stemmen. (of op mij) Behalve jij, Deborah. Jij ging opeens op xTurtly, vanuit het niets.
Maar dit is altijd makkelijk om achteraf te zeggen.
Waren mijn hints eigenlijk duidelijk genoeg of zelfs te duidelijk?
Dat leek me voor de hand liggen.
En waarom iedereen op Dientje stemde, is me ook niet duidelijk.
Ik ben blond, maar ik heb geen hints gezien.
Some angels choose fur instead of wings
En bij mij was het meer een gevoel dan dat ik echt hints zag. Willen jullie de hints die jullie gegeven hadden posten?
Ik heb niet echt duidelijke hints gegeven, behalve dus die vette roddel en mijn ***** interesse in de eerste moord. En ik heb wel vraag geprobeerd om te laten merken dat ik wilde kwebbelen met alles en iedereen