"Rachel offerde zichzelf voor ons op."
Arm kind. Ze was nog zo jong, en ze was zo'n leuke meid. Tijd om hier lang bij stil te staan hebben we niet. Samen met Stephan help ik Coco overeind, die in tranen met Rose in een hoekje op de grond zit. Ik snap dat dit een rare dag voor haar is; een bevalling, zombies...
Op de volgende verdieping aangekomen kijkt Jessie naar mij.
"Zullen we hier naar binnen gaan?"
"We kunnen misschien wel naar de kelder? Daar is een ruimte die op slot kan als een kluis."
"We kunnen ook over het hek klimmen? Weg van het ziekenhuis?"
Stephan en ik schudden tegelijk ons hoofd.
"We gaan hier niet weg. We kunnen niet zomaar alle patiënten en het personeel achterlaten", zegt hij bijna streng. "De kelder lijkt me ook niet zo'n goed idee, Fan, daar kun je maar aan één kant eruit, dus dan zitten we opgesloten."
Daar staan we dan, Stephan met zijn gescheurde jas, Jessie met enorme kringen onder haar ogen, Coco met de pasgeboren Rose in haar armen en ik... Ik zie er vast ook niet meer uit.
Ineens krijg ik een idee.
"Jongens, het personeelsrestaurant! Deuren aan beide kanten, maar wel goed af te sluiten. Denk ik."
Maar nu is de grote vraag: hoe gaan we daar komen? We zullen het halve ziekenhuis door moeten. Coco ziet eruit alsof ze elk moment in elkaar kan zakken. Stephan denkt hetzelfde als ik en neemt haar met baby en al in zijn armen.
"Ik voel me net een prinses", zegt ze half-lachend. Jessie en ik lopen aan weerzijden van hen, allebei gewapend met een ijzeren staaf.
Terwijl het buiten langzaam licht wordt, lopen wij in een bijzondere optocht naar het personeelsrestaurant.
Naar het personeelsrestaurant."Ik voel me net een prinses", zegt ik half-lachend. Jessie en ik lopen aan weerzijden van me, allebei gewapend met een ijzeren staaf.
Toch voel ik me alles behalve een prinses. Ik heb pijn, veel pijn en voel me vies en vermoeid. Hoe kan ik baby Rose uit het ziekenhuis krijgen? Ze mogen mijn leven hebben, maar niet dat van mijn kleine meisje.
'Hoe kan Rachel nou dood zijn', begin ik te jammeren. Ze was zo moedig, anders dan ik. Ik ben zo nutteloos. Ik dring mijn tranen terug, daar is geen tijd voor. Ik moet nu moedig zijn en mezelf proberen te redden.
Ik kan natuurlijk geen kant op, maar kan ik de mensen om me heen nog wel vertrouwen?
Want hoe komen die zombies ineens het ziekenhuis? Hoe kan iemand een zombie worden?
Ik weet het niet meer, ik weet alleen dat ik het niet in mijn eentje kan redden. Als de zombies het op mij hebben gemunt ben ik kansloos en veel te verzwakt om terug te vechten.
Dan laat ik me maar dragen door Fanny en Stephan, komen we langzaam bij het personeelsrestaurant. Vakkundig barricaderen Fanny, Stephan en Jessie de deuren. Een deel van de stoelen en tafels worden voor de deuren gezet.
Ik loop langzaam naar achter. Zal ik misschien via het raam kunnen ontsnappen?
Als we rustig in het restaurant zitten gun ik mezelf de tijd om even na te denken over alles.. De zombies vooral. Als iemand ze in een zombie heeft veranderd kan iemand ze ook terug veranderen. Maar wie is die iemand? En nog belangrijker WAAR is die iemand. Is het niet zo dat zombies hun 'maker' niet opeten?
Dat betekend dus dat ik hier waarschijnlijk in het restaurant zit met een moordenaar.. Mijn hoofd begint te tollen IK MOET hier WEG en wel NU! Waar heen?kan ik via het raam weg sluipen? Ik loop richting de keuken naar het raam.. Ineens staat coco daar. Wat doet die nu hier?
" hee Coco "
" hee Jessie, heb je ook zo'n honger?" En ze loopt naar de koelkast.
Tuurlijk wat stom van me.. Die heeft net een hele bevalling erop zitten, wat ben ik ook weer niet slim!
" tuurlijk, dankje coco"
" heb je nog veel pijn?"
" euh jaaa, ik ga zo maar even liggen denk ik"
Yes yes yes ! Nu kan ik hier weg!
Als coco weg loopt klim ik op het aanrecht, sh.itt het raam kan niet open..
Ik moet de zombiemaker ontmaskeren!
Ik moet Stephan helpen met het dragen van Coco. We zijn allemaal kapot; het is gisteren een lange dag geweest, we hebben maar weinig geslapen en het voortdurend op je hoede zijn kost ontzettend veel energie.
Als we dan eindelijk veilig bij het personeelsrestaurant aan zijn gekomen, barricaderen we beide deuren met een enorme stapel tafels en stoelen. Coco en Jessie lopen rond, proberen ramen te openen. Ik ben te moe om ook nog maar mijn best te doen om hier weg te komen.
"Hier."
Stephan houdt me een glas water voor. Dankbaar neem ik het aan en drink het in een paar slokken leeg. Ik had helemaal niet gemerkt dat ik zo'n dorst had gekregen. Nu ik erover nadenk, het is al uren geleden dat ik iets heb gedronken. Of gegeten.
Heel veel tijd om daar verder op in te gaan heb ik niet. Stephan neemt me in zijn armen en ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Het is midden op de dag, maar binnen drie seconden ben ik in een diepe slaap.
Ik zie dat Jessie ineens heel zenuwachtig om zich heen kijkt. Ze kijkt hongerig uit haar ogen. Misschien moet ik uit haar buurt blijven.
'Hey Jessie, heb je ook zo'n honger?', vraag ik terwijl ik naar de koelkast loop en zo wat afstand tussen ons creëer. Ik kan natuurlijk geen hap door mijn keel krijgen, maar ik vertrouw haar ineens niet meer.
Dan zie ik Jessie op het aanrecht klimmen.
Misschien zie ik het verkeerd en is ze net zo bang als ik. Ik heb ik al gedacht uit het raam te klimmen, maar waar laat ik baby Rose dan?
Straks valt ze naar beneden. Of haar kleine hersentjes worden opgegeten. Ik schut de negatieve gedachten uit mijn hoofd. Ik mag niet zo denken! STOP!
Bonk, bonk, bonk .....
Is dat mijn hoofd dat zo'n pijn doet?
Ik kijk naar Jessie die angstig en gefrustreerd het raam probeert open te doen. '****, het raam kan niet open!'
Bonk, bonk, bonk .....
Ik kijk naar de andere kant en zie de gebarricadeerde deur even schudden.
Bonk, bonk, bonk .....
Met een oorverdovende klap valt de deur om en ik staar recht in een paar uitpuilende ogen in een lijkwit gelaat. Zelfs vanaf de andere kant van de kamer ruik ik het verrotte vlees van lijken en bedorven bloed.
Hoofdstuk 8
Terwijl Jessie de ramen controleert en Coco haar baby stevig tegen haar aandrukt, neemt Fanny even Stephan apart. ‘Je moet heel goed luisteren naar wat ik nu ga zeggen.’ Fluistert ze. ‘Dit is mijn schuld. Emma en ik hebben per ongeluk een zombievirus ontdekt. De experimenten zijn misgelopen en nu rennen er zombies door het ziekenhuis.’ De mond van Stephan valt open. ‘Wát?!’ Roept hij. ‘Sst! Luister nou.’ Gaat Fanny verder. ‘We kunnen hier weg. In het onderzoekscentrum ligt een antivirus, als we dat ophalen, kunnen we daarna door één van de ramen daar naar buiten en vluchten. We laten dit achter ons en beginnen ergens anders opnieuw!’ Fanny praat steeds sneller en luider, haar enthousiasme is niet te stuiten.
Jessie staat in de keuken en luistert aan de deur, hoorde ze dat nu goed? Ze spitst haar oren en jawel, ze hoort het Fanny zeggen. IJverig gebarend probeert ze Coco’s aandacht te trekken. ‘Het is Fanny.’ Fluistert ze. ‘En er is een antivirus.’ Ze opent de deur naar de eetzaal. ‘Kom op.’
Jessie en Coco staan op het punt Fanny te confronteren, als de deur openvliegt met een kudde zombies erachteraan. ‘ZOMBIEEEEEEEEEEEEEES!’ Gilt Coco. En zo snel ze kan, wat lastig is in haar positie, gaat ze naar de deur aan de andere kant van het restaurant. ‘Help me deze open te maken!’ Roept ze. Jessie komt haar helpen en trekt één van de stalen buizen, die als barricade dienden, tussen de deurklinken uit. ‘Ga jij maar vast, ik kom zo!’
Fanny en Stephan staan ondertussen met stoelen de zombies van zich af te weren. Jessie rent op hen af. ‘Jessie, wat een timing, pak ze!’ Maar wat Fanny niet verwacht is dat ze de ijzeren stang zelf tegen haar hoofd krijgt. En de volgende klap is voor Stephan. De zombies doen zich te goed aan de lichamen van Fanny van Hout/AMY1994AMY12 (GESTOORDE ONDERZOEKER) en Stephan van de Berg. Zo, dat leidt ze wel even af!
Jessie rent achter Coco aan en heeft haar zo ingehaald. ‘Kom op, ik weet waar het antivirus ligt!’ Eindelijk komen ze in het onderzoekscentrum aan. Met haar laatste krachten slaat Jessie het hangslot aan de deur kapot met de stalen buis. Als de deur openvliegt rent ze naar binnen en grijpt alle flesjes die ze maar kan vinden en stopt die in de zakken van één van de labjassen die er hangen. Dan barricadeert ze de deur en opent een raam. ‘Coco, geef me je baby. Ik beloof dat ik haar niets doe. Je moet het raam uit, schiet op!’ Met de tranen in haar ogen staat Coco haar geliefde baby af en klautert door het raam. Direct steekt ze haar armen terug naar binnen. ‘Rose! Geef me Rose!’ Maar eerst duwt Jessie de labjas in haar handen, met direct erachteraan het baby’tje. Als ze eindelijk zelf uit het raam klimt, vallen de zombies de kamer binnen. Net voor ze bij het raam zijn, klapt Jessie deze achter haar dicht.
Buiten staan Jessie en Coco uit te hijgen, terwijl baby Rose vredig slaapt in de armen van haar mama. Ze heeft geen idee wat er aan de hand is. Er wordt tegen het raam gebonkt, maar het doet ze niets meer. Ze zijn vrij! Al snel hebben de hulpverleners door dat er mensen buiten zijn en ze worden opgevangen. Jessie geeft de labjas aan de politie en zij zorgen dat het antivirus zal worden gevonden tussen alle flesjes. De rest zal worden vernietigd.
Na een aantal dagen is het ziekenhuis zombievrij. Iedereen is terug veranderd, maar niet iedereen heeft het overleefd. Sommigen hadden zo’n extreme beetwonden, dat ze direct weer overleden van bloedverlies. Maar misschien is dat ook wel beter? Zo sterft het recept van het virus samen met de makers..
Stemoverzicht
Fanny van Hout/AMY1994AMY12 - Inwe
Jessie Torres/Elinee321 - AMY1994AMY12
Coco de Winde/Inwe - AMY1994AMY12
AMY1994AMY12 – 2 stemmen
Inwe – 1 stem
Maar wie heeft het spel nu gewonnen?
Laten we naar het stemgedrag kijken. Wie heeft het vaakst op een slechterik gestemd?
Elinee321 – 2 keer
Inwe – 1 keer
Dit betekent dat onze winnares Jessie Torres/Elinee321 (BURGER) is! Jij hebt een plek gewonnen in het volgende forumspel en ook eerste keus voor een rol.
De top 3
1. Jessie Torres/Elinee321 (BURGER)
2. Coco de Winde/Inwe (ZIENER)
3. Fanny van Hout/AMY1994AMY12 (GESTOORDE ONDERZOEKER)
Goed gespeeld allemaal! Bedankt voor het meedoen en ik zie jullie bij het volgende forumspel weer!
De onzichtbaarheidsmantel is niet gebruikt dit spel. SimsDolfijn14089 had hem als eerste in het bezit, maar moest deze na een stemronde doorgeven. Ze koos Elinee321 en zij heeft hem niet hoeven te gebruiken!
Daarnaast wil ik even zeggen dat onze Dorpsgek CSims482 een ontzettend goede gok had gedaan en zowel de rollen van Deborah als AMY1994AMY12 heeft opgevraagd.
En onze ziener heeft voor de laatste stemronde haar kracht ook gebruikt, om achter de rol van AMY1994AMY12 te komen.
(Even gewoon wat leuke dingetjes uit het spel mededelen dus )
Arme Amy, trouwens. Als ik het goed tel, is dit al je zevende keer in de top 3, maar ben je nog nooit op nummer 1 geëindigd. Volgende keer misschien?
Je had een goede tactiek op het einde, hoor! Als Inwe inderdaad weer vergat te stemmen, dan had je gewonnen!
Aaaaaaaah ik ben zoo blij.. Nooit verwacht dat het me zou lukken! Joehoee! Ik vond het super leuk en wil ook even iedereen bedanken voor het leuke spelen..en het niet op mij stemmen (; en kelsey voor het leuke spel!
Yup, ik wist al vanaf het begin wie de slechterikken waren, haha. Dat is voor het eerst in alle spellen die ik heb meegespeeld. Het lukt mij alleen nooit om ver te komen in dit spel.
^^ Dat was de reden waarop Amy en ik op je gestemd hebben, jij had op mij gestemd, samen met Winterbaron.
Van jullie 2 vond ik jou het gevaarlijkst, dus moest je er uit.
En ik was eindelijk weer eens een slechte, of beter gezegd, iemand met krachten.
Dat maakt het spel (vind ik) wat spannender.
Jullie hadden mijn laatste mailtjes aan Kelsey moeten lezen. Alle opties die ik nog had zouden tot mijn dood leiden... Dus ik had al een vaag vermoeden dat ik dit niet ging redden. Volgende keer beter...
Dank jullie wel.. Maar ik vond het heel erg leuk. In het begin heb ik op zomaar iemand gestemd.. Laterna ging het wel een beetje dagen dat iedereen deborah moest hebben dus deed ik dat ook maar..cen toen die massamoord. Toch nog wel veel twijfels gehad over inwe omdat de laatste dag werdt uitgesteld. Maar super leuk ! Hoop dat het volgende spel snel komt!
Toch nog eentje om het af te leren? -sorry-
Jessie torres - receptioniste
Als ik deze morgen het ziekenhuis binnenkom begroet ik sascha, zoals altijd zit ze weer vroeg in de morgen aan haar desk.
En zoals altijd ben ik weer te laat. Terwijl ik me jas ophang en wil gaan zitten vraagt sascha me welke dag het is vandaag.
" nou gewoon 14 oktober 2018 hoezo?"
"Nou denk eens goed na"
" ik kom er echt niet op help me is een. Beetje"
" heehehlgrrrr"
" och jeetje klopt! Het is vandaag 5 jaar geleden dat je verdween en dat er zombies waren."
" kloptt"
" oke niet meer aan denken nu" pff die tijd was verschrikkelijk.
Als ik net koffie wil halen komt Coco eraan. Ze ziet er goed uit!
"Goedemorgen coco, hoe gaat het met rose?"
" goedemorgen! Rose doet het geweldig, ook op school. Ze word echt een ster!"
" gelukkig! Trouwens, er is vanochtend een nieuwe patiënt binnengekomen voor jou. Ze ligt op de gynocologie afdeling."
" natuurlijk ligt ze daar.. Dat is nu mijn afdeling"
" soms vergeet ik het nog. Het is vandaag al 5 jaar geleden! "
" klopt rose is overmorgen jarig, komen jullie ook" en ze kijkt mij en sascha aan.
" tuurlijk " riepen we in koor.
En zo gaat de dag in het ziekenhuis voorbij. Maar is het zombievirus wel echt weg? Of wacht er nog iemand om aan te vallen ?
We zullen het nooit weten...
^ Ik kijk altijd heel goed naar de reacties van mensen als er iemand is vermoord of weggestemd. Daar baseer ik meestal mijn stem op, en vaak zit ik dan toch wel aardig in de buurt. Dat is ook de reden dat ik niet gelijk op Amy stemde, en later pas bedacht dat zij een gestoorde onderzoeker was. Zij zei namelijk ergens 'dat had ik echt niet verwacht', en ze zou het juist wel hebben verwacht als ze gestoorde onderzoeker was.
Reacties
"Rachel offerde zichzelf voor ons op."
Arm kind. Ze was nog zo jong, en ze was zo'n leuke meid. Tijd om hier lang bij stil te staan hebben we niet. Samen met Stephan help ik Coco overeind, die in tranen met Rose in een hoekje op de grond zit. Ik snap dat dit een rare dag voor haar is; een bevalling, zombies...
Op de volgende verdieping aangekomen kijkt Jessie naar mij.
"Zullen we hier naar binnen gaan?"
"We kunnen misschien wel naar de kelder? Daar is een ruimte die op slot kan als een kluis."
"We kunnen ook over het hek klimmen? Weg van het ziekenhuis?"
Stephan en ik schudden tegelijk ons hoofd.
"We gaan hier niet weg. We kunnen niet zomaar alle patiënten en het personeel achterlaten", zegt hij bijna streng. "De kelder lijkt me ook niet zo'n goed idee, Fan, daar kun je maar aan één kant eruit, dus dan zitten we opgesloten."
Daar staan we dan, Stephan met zijn gescheurde jas, Jessie met enorme kringen onder haar ogen, Coco met de pasgeboren Rose in haar armen en ik... Ik zie er vast ook niet meer uit.
Ineens krijg ik een idee.
"Jongens, het personeelsrestaurant! Deuren aan beide kanten, maar wel goed af te sluiten. Denk ik."
Maar nu is de grote vraag: hoe gaan we daar komen? We zullen het halve ziekenhuis door moeten. Coco ziet eruit alsof ze elk moment in elkaar kan zakken. Stephan denkt hetzelfde als ik en neemt haar met baby en al in zijn armen.
"Ik voel me net een prinses", zegt ze half-lachend. Jessie en ik lopen aan weerzijden van hen, allebei gewapend met een ijzeren staaf.
Terwijl het buiten langzaam licht wordt, lopen wij in een bijzondere optocht naar het personeelsrestaurant.
Naar het personeelsrestaurant."Ik voel me net een prinses", zegt ik half-lachend. Jessie en ik lopen aan weerzijden van me, allebei gewapend met een ijzeren staaf.
Toch voel ik me alles behalve een prinses. Ik heb pijn, veel pijn en voel me vies en vermoeid. Hoe kan ik baby Rose uit het ziekenhuis krijgen? Ze mogen mijn leven hebben, maar niet dat van mijn kleine meisje.
'Hoe kan Rachel nou dood zijn', begin ik te jammeren. Ze was zo moedig, anders dan ik. Ik ben zo nutteloos. Ik dring mijn tranen terug, daar is geen tijd voor. Ik moet nu moedig zijn en mezelf proberen te redden.
Ik kan natuurlijk geen kant op, maar kan ik de mensen om me heen nog wel vertrouwen?
Want hoe komen die zombies ineens het ziekenhuis? Hoe kan iemand een zombie worden?
Ik weet het niet meer, ik weet alleen dat ik het niet in mijn eentje kan redden. Als de zombies het op mij hebben gemunt ben ik kansloos en veel te verzwakt om terug te vechten.
Dan laat ik me maar dragen door Fanny en Stephan, komen we langzaam bij het personeelsrestaurant. Vakkundig barricaderen Fanny, Stephan en Jessie de deuren. Een deel van de stoelen en tafels worden voor de deuren gezet.
Ik loop langzaam naar achter. Zal ik misschien via het raam kunnen ontsnappen?
Als we rustig in het restaurant zitten gun ik mezelf de tijd om even na te denken over alles.. De zombies vooral. Als iemand ze in een zombie heeft veranderd kan iemand ze ook terug veranderen. Maar wie is die iemand? En nog belangrijker WAAR is die iemand. Is het niet zo dat zombies hun 'maker' niet opeten?
Dat betekend dus dat ik hier waarschijnlijk in het restaurant zit met een moordenaar.. Mijn hoofd begint te tollen IK MOET hier WEG en wel NU! Waar heen?kan ik via het raam weg sluipen? Ik loop richting de keuken naar het raam.. Ineens staat coco daar. Wat doet die nu hier?
" hee Coco "
" hee Jessie, heb je ook zo'n honger?" En ze loopt naar de koelkast.
Tuurlijk wat stom van me.. Die heeft net een hele bevalling erop zitten, wat ben ik ook weer niet slim!
" tuurlijk, dankje coco"
" heb je nog veel pijn?"
" euh jaaa, ik ga zo maar even liggen denk ik"
Yes yes yes ! Nu kan ik hier weg!
Als coco weg loopt klim ik op het aanrecht, sh.itt het raam kan niet open..
Ik moet de zombiemaker ontmaskeren!
Ik moet Stephan helpen met het dragen van Coco. We zijn allemaal kapot; het is gisteren een lange dag geweest, we hebben maar weinig geslapen en het voortdurend op je hoede zijn kost ontzettend veel energie.
Als we dan eindelijk veilig bij het personeelsrestaurant aan zijn gekomen, barricaderen we beide deuren met een enorme stapel tafels en stoelen. Coco en Jessie lopen rond, proberen ramen te openen. Ik ben te moe om ook nog maar mijn best te doen om hier weg te komen.
"Hier."
Stephan houdt me een glas water voor. Dankbaar neem ik het aan en drink het in een paar slokken leeg. Ik had helemaal niet gemerkt dat ik zo'n dorst had gekregen. Nu ik erover nadenk, het is al uren geleden dat ik iets heb gedronken. Of gegeten.
Heel veel tijd om daar verder op in te gaan heb ik niet. Stephan neemt me in zijn armen en ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Het is midden op de dag, maar binnen drie seconden ben ik in een diepe slaap.
Ik zie dat Jessie ineens heel zenuwachtig om zich heen kijkt. Ze kijkt hongerig uit haar ogen. Misschien moet ik uit haar buurt blijven.
'Hey Jessie, heb je ook zo'n honger?', vraag ik terwijl ik naar de koelkast loop en zo wat afstand tussen ons creëer. Ik kan natuurlijk geen hap door mijn keel krijgen, maar ik vertrouw haar ineens niet meer.
Dan zie ik Jessie op het aanrecht klimmen.
Misschien zie ik het verkeerd en is ze net zo bang als ik. Ik heb ik al gedacht uit het raam te klimmen, maar waar laat ik baby Rose dan?
Straks valt ze naar beneden. Of haar kleine hersentjes worden opgegeten. Ik schut de negatieve gedachten uit mijn hoofd. Ik mag niet zo denken! STOP!
Bonk, bonk, bonk .....
Is dat mijn hoofd dat zo'n pijn doet?
Ik kijk naar Jessie die angstig en gefrustreerd het raam probeert open te doen. '****, het raam kan niet open!'
Bonk, bonk, bonk .....
Ik kijk naar de andere kant en zie de gebarricadeerde deur even schudden.
Bonk, bonk, bonk .....
Met een oorverdovende klap valt de deur om en ik staar recht in een paar uitpuilende ogen in een lijkwit gelaat. Zelfs vanaf de andere kant van de kamer ruik ik het verrotte vlees van lijken en bedorven bloed.
Ik gil keihard
'ZOMBIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEES'
Terwijl Jessie de ramen controleert en Coco haar baby stevig tegen haar aandrukt, neemt Fanny even Stephan apart. ‘Je moet heel goed luisteren naar wat ik nu ga zeggen.’ Fluistert ze. ‘Dit is mijn schuld. Emma en ik hebben per ongeluk een zombievirus ontdekt. De experimenten zijn misgelopen en nu rennen er zombies door het ziekenhuis.’ De mond van Stephan valt open. ‘Wát?!’ Roept hij. ‘Sst! Luister nou.’ Gaat Fanny verder. ‘We kunnen hier weg. In het onderzoekscentrum ligt een antivirus, als we dat ophalen, kunnen we daarna door één van de ramen daar naar buiten en vluchten. We laten dit achter ons en beginnen ergens anders opnieuw!’ Fanny praat steeds sneller en luider, haar enthousiasme is niet te stuiten.
Jessie staat in de keuken en luistert aan de deur, hoorde ze dat nu goed? Ze spitst haar oren en jawel, ze hoort het Fanny zeggen. IJverig gebarend probeert ze Coco’s aandacht te trekken. ‘Het is Fanny.’ Fluistert ze. ‘En er is een antivirus.’ Ze opent de deur naar de eetzaal. ‘Kom op.’
Jessie en Coco staan op het punt Fanny te confronteren, als de deur openvliegt met een kudde zombies erachteraan. ‘ZOMBIEEEEEEEEEEEEEES!’ Gilt Coco. En zo snel ze kan, wat lastig is in haar positie, gaat ze naar de deur aan de andere kant van het restaurant. ‘Help me deze open te maken!’ Roept ze. Jessie komt haar helpen en trekt één van de stalen buizen, die als barricade dienden, tussen de deurklinken uit. ‘Ga jij maar vast, ik kom zo!’
Fanny en Stephan staan ondertussen met stoelen de zombies van zich af te weren. Jessie rent op hen af. ‘Jessie, wat een timing, pak ze!’ Maar wat Fanny niet verwacht is dat ze de ijzeren stang zelf tegen haar hoofd krijgt. En de volgende klap is voor Stephan. De zombies doen zich te goed aan de lichamen van Fanny van Hout/AMY1994AMY12 (GESTOORDE ONDERZOEKER) en Stephan van de Berg. Zo, dat leidt ze wel even af!
Jessie rent achter Coco aan en heeft haar zo ingehaald. ‘Kom op, ik weet waar het antivirus ligt!’ Eindelijk komen ze in het onderzoekscentrum aan. Met haar laatste krachten slaat Jessie het hangslot aan de deur kapot met de stalen buis. Als de deur openvliegt rent ze naar binnen en grijpt alle flesjes die ze maar kan vinden en stopt die in de zakken van één van de labjassen die er hangen. Dan barricadeert ze de deur en opent een raam. ‘Coco, geef me je baby. Ik beloof dat ik haar niets doe. Je moet het raam uit, schiet op!’ Met de tranen in haar ogen staat Coco haar geliefde baby af en klautert door het raam. Direct steekt ze haar armen terug naar binnen. ‘Rose! Geef me Rose!’ Maar eerst duwt Jessie de labjas in haar handen, met direct erachteraan het baby’tje. Als ze eindelijk zelf uit het raam klimt, vallen de zombies de kamer binnen. Net voor ze bij het raam zijn, klapt Jessie deze achter haar dicht.
Buiten staan Jessie en Coco uit te hijgen, terwijl baby Rose vredig slaapt in de armen van haar mama. Ze heeft geen idee wat er aan de hand is. Er wordt tegen het raam gebonkt, maar het doet ze niets meer. Ze zijn vrij! Al snel hebben de hulpverleners door dat er mensen buiten zijn en ze worden opgevangen. Jessie geeft de labjas aan de politie en zij zorgen dat het antivirus zal worden gevonden tussen alle flesjes. De rest zal worden vernietigd.
Na een aantal dagen is het ziekenhuis zombievrij. Iedereen is terug veranderd, maar niet iedereen heeft het overleefd. Sommigen hadden zo’n extreme beetwonden, dat ze direct weer overleden van bloedverlies. Maar misschien is dat ook wel beter? Zo sterft het recept van het virus samen met de makers..
Stemoverzicht
Fanny van Hout/AMY1994AMY12 - Inwe
Jessie Torres/Elinee321 - AMY1994AMY12
Coco de Winde/Inwe - AMY1994AMY12
AMY1994AMY12 – 2 stemmen
Inwe – 1 stem
Maar wie heeft het spel nu gewonnen?
Laten we naar het stemgedrag kijken. Wie heeft het vaakst op een slechterik gestemd?
Elinee321 – 2 keer
Inwe – 1 keer
Dit betekent dat onze winnares Jessie Torres/Elinee321 (BURGER) is! Jij hebt een plek gewonnen in het volgende forumspel en ook eerste keus voor een rol.
De top 3
1. Jessie Torres/Elinee321 (BURGER)
2. Coco de Winde/Inwe (ZIENER)
3. Fanny van Hout/AMY1994AMY12 (GESTOORDE ONDERZOEKER)
Goed gespeeld allemaal! Bedankt voor het meedoen en ik zie jullie bij het volgende forumspel weer!
De onzichtbaarheidsmantel is niet gebruikt dit spel. SimsDolfijn14089 had hem als eerste in het bezit, maar moest deze na een stemronde doorgeven. Ze koos Elinee321 en zij heeft hem niet hoeven te gebruiken!
Daarnaast wil ik even zeggen dat onze Dorpsgek CSims482 een ontzettend goede gok had gedaan en zowel de rollen van Deborah als AMY1994AMY12 heeft opgevraagd.
En onze ziener heeft voor de laatste stemronde haar kracht ook gebruikt, om achter de rol van AMY1994AMY12 te komen.
(Even gewoon wat leuke dingetjes uit het spel mededelen dus
Arme Amy, trouwens. Als ik het goed tel, is dit al je zevende keer in de top 3, maar ben je nog nooit op nummer 1 geëindigd. Volgende keer misschien?
Je had een goede tactiek op het einde, hoor! Als Inwe inderdaad weer vergat te stemmen, dan had je gewonnen!
Yup, ik wist al vanaf het begin wie de slechterikken waren, haha. Dat is voor het eerst in alle spellen die ik heb meegespeeld.
En nu iedereen opgeven voor Wie is de mol!
Gewoon volgende keer weer meedoen
Van jullie 2 vond ik jou het gevaarlijkst, dus moest je er uit.
En ik was eindelijk weer eens een slechte, of beter gezegd, iemand met krachten.
Dat maakt het spel (vind ik) wat spannender.
Op naar het volgende spel, Kelsey!
Some angels choose fur instead of wings
Jullie hadden mijn laatste mailtjes aan Kelsey moeten lezen.
Gefeliciteerd Eline!
Toch nog eentje om het af te leren? -sorry-
Jessie torres - receptioniste
Als ik deze morgen het ziekenhuis binnenkom begroet ik sascha, zoals altijd zit ze weer vroeg in de morgen aan haar desk.
En zoals altijd ben ik weer te laat. Terwijl ik me jas ophang en wil gaan zitten vraagt sascha me welke dag het is vandaag.
" nou gewoon 14 oktober 2018 hoezo?"
"Nou denk eens goed na"
" ik kom er echt niet op help me is een. Beetje"
" heehehlgrrrr"
" och jeetje klopt! Het is vandaag 5 jaar geleden dat je verdween en dat er zombies waren."
" kloptt"
" oke niet meer aan denken nu" pff die tijd was verschrikkelijk.
Als ik net koffie wil halen komt Coco eraan. Ze ziet er goed uit!
"Goedemorgen coco, hoe gaat het met rose?"
" goedemorgen! Rose doet het geweldig, ook op school. Ze word echt een ster!"
" gelukkig! Trouwens, er is vanochtend een nieuwe patiënt binnengekomen voor jou. Ze ligt op de gynocologie afdeling."
" natuurlijk ligt ze daar.. Dat is nu mijn afdeling"
" soms vergeet ik het nog. Het is vandaag al 5 jaar geleden! "
" klopt rose is overmorgen jarig, komen jullie ook" en ze kijkt mij en sascha aan.
" tuurlijk " riepen we in koor.
En zo gaat de dag in het ziekenhuis voorbij. Maar is het zombievirus wel echt weg? Of wacht er nog iemand om aan te vallen ?
We zullen het nooit weten...
Als je nou gewoon op Inwe had gestemd had ik gewonnen! :XD:
Maar wat zorgde er nou voor dat mensen mij gingen verdenken?
^ Tja, als winterbaron geen jager was geweest, en ik niet gekoppeld was aan xTurtly, dan was ik ook niet dood gegaan.
Some angels choose fur instead of wings
mijn tumblr
Oeh, een beetje laat :XD: Gefeliciteerd allemaal, erg goed gespeeld.
In het bijzonder Elinee natuurlijk. Mooie prestatie!
simsolution.weebly.com/